Ferdinand Winter
Ferdinand Winter (ur. 1830 w Nysie, zm. 26 kwietnia 1896 we Wrocławiu[1][2]) – niemiecki malarz, przedstawiciel nazarenizmu i neogotyku, twórca obrazów o treści religijnej.
 Obraz Ferdinanda Wintera Mała rzymska prządka, 1857, olej na płótnie | |
| Data i miejsce urodzenia |
1830 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 kwietnia 1896 |
| Narodowość |
niemiecka |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Nysie w 1830 roku[2]. Po studiach w Berlinie[2], Monachium oraz prawdopodobnie w Antwerpii[2] przebywał kilka miesięcy w Rzymie (od końca listopada 1856 do początku czerwca 1857)[2]. Po powrocie w 1859 roku na Dolny Śląsk osiedlił się we Wrocławiu[2]. Zaprezentował tam na wystawach w latach 1857 i 1859 obrazy o tematyce rodzajowej namalowane podczas pobytu w Rzymie. Od tego momentu poświęcił się całkowicie malarstwu religijnemu. Należał do Chrześcijańskiego Towarzystwa Artystycznego Diecezji Wrocławskiej[2], jednak nie wszedł do zarządu towarzystwa. Po 1865 roku współpracował z założonym we Wrocławiu przez Carla Buhla Das I. Schlesiche Special-Institut für Kirchen-Ausstattung-Gegenstände. Przez cały okres swojej twórczości dostarczał obrazy lub ich zespoły do co najmniej 45 śląskich świątyń. Współpracował ze współczesnym architektem Alexisem Langerem[3].
Twórczość edytuj
Podczas studiów malarskich Ferdinand Winter tworzył obrazy rodzajowe, które pokazał na wystawach w latach 1848, 1857 i 1859. Podczas studiów w Rzymie najprawdopodobniej zetknął się z nazarenizmem. Jego twórczość, będąca połączeniem nazarenizmu i neogotyku, ukształtowała się podczas współpracy z architektem Alexisem Langerem. Od osiedlenia się we Wrocławiu malarz tworzył jedynie malowidła kościelne. Typowymi przedstawieniem w jego twórczości są całopostaciowe, frontalne wizerunki świętych w wydłużonych, zamkniętych ostrołukowo polach, schematycznie budowane kształty wydzielone za pomocą czytelnych konturów, płaskie jednorodne plamy barwne, złote tła z imitacją grawerunku, silnie ograniczony modelunek i zredukowany do minimum światłocień[3].
Wybrane dzieła edytuj
- Śniadanie[2] (1848)
- Mała rzymska prządka (1857)
- Pastuszek z rzymskiej Campanii (1856-7)
- Włoska kapela żebraków przed kaplicą Madonny (1856-7)
- Ave Maria nad Jeziorem Nemijskim (1856-7)
- Stacje Drogi Krzyżowej (ok. 1861) – kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wołczynie
- obrazy przedstawiające św. Józefa i św. Floriana do ołtarza kościoła św. Barbary w Chorzowie (1861)[2]
- Św. Jan Chrzciciel (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
- Św. Józef (1872) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
- Św. Barbara (1873) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli
- Stacje Drogi Krzyżowej (1874-5) – kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dobrzykowicach
- Wniebowzięcie Marii (1875) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie
- Św. Anna z Marią (1874-5) – obraz w ołtarzu bocznym kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie[4]
- Św. Józef (1876) – obraz w ołtarzu głównym kościoła św. Michała Archanioła w Prudniku (w 1901 przeniesiony do kościoła Najświętszej Marii Panny w Jasionie i przerobiony na ołtarz Matki Bożej)[5]
- Matka Boża wśród świętych (1879) – obraz w ołtarzu głównym kościoła Wszystkich Świętych w Gliwicach[6]
Przypisy edytuj
- ↑ Ferdinand Winter (1830 – 1896). [dostęp 2013-07-09].
- ↑ a b c d e f g h i Zbigniew Kapała: Winter Ferdinand. W: Chorzowski słownik biograficzny. Edycja nowa. Zbigniew Kapała (red.). T. 1. Chorzów: Muzeum w Chorzowie, 2007, s. 450. ISBN 978-83-926587-1-9.
- ↑ a b Joanna Lubos-Kozieł: Ruch odrodzenia „sztuki chrześcijańskiej” na Śląsku w XIX wieku i powstanie kościelnego nurtu malarstwa. W: Z dziejów wrocławskiego Kościoła katolickiego: Kościół w XIX wieku. Ignacy Dec, Krystyn Matwijowski (red.). Wrocław: Wydawnictwo DTSK Silesia, 2002, s. 67–69. ISBN 83-88976-04-4.
- ↑ Joanna Lubos-Kozieł: „Wiarą tchnące obrazy”: studia z dziejów malarstwa religijnego na Śląsku w XIX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004. ISBN 83-229-2530-1.
- ↑ Historia Kościoła – Jasiona [online], web.archive.org, 5 marca 2016 [dostęp 2020-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ Madonny gliwickie. Matka Boża Wśród Świętych. Gliwicki Klub Kolekcjonerów. [dostęp 2020-02-28].
Bibliografia edytuj
- Joanna Lubos-Kozieł: Ruch odrodzenia „sztuki chrześcijańskiej” na Śląsku w XIX wieku i powstanie kościelnego nurtu malarstwa.. W: Z dziejów wrocławskiego Kościoła katolickiego: Kościół w XIX wieku. Ignacy Dec, Krystyn Matwijowski (red.). Wrocław: Wydawnictwo DTSK Silesia, 2002, s. 67–69. ISBN 83-88976-04-4.
- Joanna Lubos-Kozieł: „Wiarą tchnące obrazy”: studia z dziejów malarstwa religijnego na Śląsku w XIX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004. ISBN 83-229-2530-1.