Wikipedia

Fernando Lahille

Fernando Lahille (1861–1940) – francuski zoolog. Specjalizował się w ichtiologii oraz w biologii osłonic.

Życiorys edytuj

Urodził się we Francji 18 sierpnia 1861 roku. Otrzymał doktorat z nauk przyrodniczych na uniwersytecie w Paryżu w 1891 roku oraz z medycyny w roku 1893. Wykładał jako profesor na uniwersytecie w Tuluzie w latach 1890–1892. W dniu 15 września 1893 roku wyjechał do Argentyny; towarzyszył mu Francisco Pascasio Moreno. W Argentynie rozwinął działalność naukową.

 
Fragment pancerza Glyptodon clavipes z dawnej kolekcji Fernando Lahille

Działalność edytuj

W latach 1893–1899 zarządzał sekcją zoologiczną w Museo de La Plata. Zaprojektowane i utworzone w 1898 w Mar del Plata nadbrzeżne laboratorium biologii morskiej zapoczątkowało INIDEP (Instituto Nacional de Investigación y Desarrollo Pesquero)[1].

Zarządzał departamentem ds. rybołówstwa i dzikiej przyrody w argentyńskim Ministerstwie Rolnictwa. Prowadził badania nad szkodnikami i hodowlą zwierząt. Założył Laboratorium Zoologii Stosowanej. W latach 1904–1930 wykładał w Escuela Mariano Acosta. Był profesorem Wydziału Rolnictwa i Medycyny Weterynaryjnej na Uniwersytecie w Buenos Aires w latach 1910–1930. Rozwinął system oznaczeń geograficznych[2].

W 1896 roku został zaproszony do Ushuaia (Ziemia Ognista) przez gubernatora Pedra Godoya, by kierował misją naukową zorganizowaną przez Francisca Morena, a następnie dyrektora Museo de La Plata, która miała na celu badania morskich i klimatycznych cech obszaru. Przebieg misji zaplanował Nicholas Alboff, który współpracował z biologami Emilio Beaufilsem oraz Carlosem Lahille. W trakcie badań miał okazję nawiązać kontakt z członkami plemienia Selknam, zamieszkałymi nieopodal San Sebastián. Wyniki badań antropologicznych nad plemieniem Selknam oraz wykonane zdjęcia ukazały się w „Revista del Museo de La Plata” w roku 1926[3][4][5][6].

Lahille podpisał umowę dla stowarzyszenia Sociedad Ornitológica del Plata, założonego 28 lipca 1916 roku; obecnie organizacja znana jako Aves Argentinas - Asociación Ornitológica del Plata.

Zmarł 13 lipca 1940 roku[3].

Odznaczenia edytuj

Otrzymał nagrody, dyplomy i medale w skali krajowej i międzynarodowej, m.in. w 1911 roku otrzymał złoty medal na wystawie w Turynie i srebrny medal na wystawie w Roubaix. W 1926 roku został określony jako „akademik” Argentyńskiego Towarzystwa Nauk Przyrodniczych, a w 1930 roku jako „Profesor Honorowy” na Uniwersytecie w Buenos Aires. W 1934 roku został odznaczony Legią Honorową[7].

Jego nazwisko zostało upamiętnione w nazwie jednego z przedstawicieli rodziny Sebastidae, Helicolenus lahillei[8], a także w nazwie wyspy Lahille Island (Antarktyka).

Publikacje edytuj

Autorstwem Fernanda Lahille’a ukazały się następujące publikacje[9]:

  • Enumeración de los peces cartilaginosos, piectognatos y gimnótidos encontrados en las aguas argentinas (1921)
  • Matériaux pour servir a l'histoire des Oonas indigènes de la Terre de feu: planches (1926)
  • Estabilidad, evolución, adaptación y progreso (1938)
  • Informe preliminar del viaje de exploración del Azopardo al golfo San Matías
  • Aplicación de las ciencias naturales a la colonización de las costas del Sud
  • Fines de verano en la Tierra del Fuego
  • Las ballenas en nuestros mares; sus costumbres y aprovechamiento
  • El dominio nacional de la pesca marítima
  • Preparación de un atlas talasográfico para el fomento de las industrias marítimas
  • La verité sur les indiens de la Terre de Feu
  • Población y colonización de las costas del Sur
  • Notaciones de las nervaduras alares de los mosquitos
  • La colonización en el Sud; notas sobre la pesca en la costa atlántica
  • El transporte de pescado fresco en los ferrocarriles
  • Algunos animales marinos de las islas Sandwich
  • Vestigios griegos en el idioma de los onas

Przypisy edytuj

  1. ↑ Fundación Nuestromar: Los 30 años del INIDEP. 5 listopada 2007. [dostęp 2013-01-04].
  2. ↑ Hugo Luis López & Adriana E. Aquino: Fernando Lahille (Ictiólogo). Naturalis. Repositorio Institucional de la Facultad de Ciencias Naturales y Museo, 1996. [dostęp 2013-01-04].
  3. ↑ a b Juan E. Belza: En la isla del fuego. 3º. Población. Buenos Aires: Instituto de Investigaciones Históricas Tierra del Fuego, 1977, s. 257.
  4. ↑ El diario del Fin del Mundo: Efemérides. 3 de febrero de 1896. Esto pasó en nuestra región: llegan científicos y cambian el objetivo de su investigación. 3 lutego 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-06)].
  5. ↑ Gabriela Nacach: Tierra del Fuego: construcción científico-política de la exclusión y contraimagen del ideal citadino. SciELO España - Scientific Electronic Library Online, 10 października 2011. [dostęp 2023-03-05].
  6. ↑ Carlos Baldassarre. Recortando las fotos de Lahille. Koschiot y Tenenesk, dos casos en particular sobre la cultura selk'nam (ona). „Revista TEFROS”. 7, 2009. 
  7. ↑ Horacio Aguilar. Fernando Lahille. Difundir la ciencia. „El carnotaurus. Boletín del Museo Argentino de Ciencias Naturales Bernardino Rivadavia”. 116, s. 6, 2011. 
  8. ↑ Hugo L. López, Justina Ponte Gómez y Amalia M. Miquelarena: Ictiólogos de la Argentina. Fernando Lahille. División Zoología Vertebrados Museo de La Plata UNLP. [dostęp 2013-01-04].
  9. ↑ Results for „Fernando Lahille”. WorldCat. [dostęp 2013-07-23].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fernando_Lahille&oldid=69783346”