Figojad białobrzuchy

Figojad białobrzuchy[3] (Sphecotheres hypoleucus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae). Występuje endemicznie na wyspie Wetar w Indonezji. Gatunek monotypowy[4][5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Figojad białobrzuchy
Sphecotheres hypoleucus[1]
Finsch, 1898
Ilustracja
Samiec – okaz muzealny
Ilustracja
Samica – okaz muzealny
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wilgowate

Rodzaj

Sphecotheres

Gatunek

figojad białobrzuchy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Morfologia

Długość ciała wynosi około 26 cm, masa ciała 75–80 g[4].

Ekologia

Endemiczny dla wyspy Wetar (na północ od Timoru) figojad białobrzuchy zasiedla większość rodzajów rosnących tam lasów, jednak preferuje obrzeża lasów oraz lasy suche. Większość pożywienia stanowią owoce figowców (Ficus)[6].

Status

IUCN od 2015 roku uznaje figojada białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Wcześniej, od 2000 roku miał on status „bliski zagrożenia” (NT, Near Threatened), gdyż sądzono, że jest znacznie rzadszy. Stwierdzono go w większości leśnych lokalizacji na wyspie. Liczebność populacji, według zgrubnych szacunków z 2008 roku, wynosi 30–50 tysięcy par lęgowych. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2][6].

Przypisy edytuj

  1. Sphecotheres hypoleucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Sphecotheres hypoleucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Sphecotherinae Mathews & Iredale, 1920 - figojady (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-03].
  4. a b Walther, B., P. Jones, and C.J. Sharpe: Wetar Figbird (Sphecotheres hypoleucus), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-03-03]. (ang.).  
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-03]. (ang.).
  6. a b Species factsheet: Sphecotheres hypoleucus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj