Figojad zielony[3] (Sphecotheres vieilloti) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae).

Figojad zielony
Sphecotheres vieilloti[1]
Vigors & Horsfield, 1827
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wilgowate

Podrodzina

figojady

Rodzaj

Sphecotheres

Gatunek

figojad zielony

Podgatunki
  • S. v. salvadorii Sharpe, 1877
  • S. v. cucullatus (Rosenberg, 1866)
  • S. v. ashbyi Mathews, 1912
  • S. v. flaviventris Gould, 1850
  • S. v. vieilloti Vigors & Horsfield, 1827
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Występowanie edytuj

Figojad zielony występuje na północnych i wschodnich wybrzeżach Australii, w południowej części Nowej Gwinei oraz na wyspach Kai w Indonezji.

Środowiskiem naturalnym tego ptaka są brzegi lasów deszczowych, lasy galeriowe, namorzyny, parki i ogrody.

Systematyka edytuj

Takson ten bywał czasami łączony w jeden gatunek z figojadem białobrzuchym (S. hypoleucus) i figojadem zielonkawym (S. viridis). Wyróżniono pięć podgatunków S. vieilloti[4][5][6]:

  • S. vieilloti salvadorii – południowo-wschodnia Nowa Gwinea
  • S. vieilloti cucullatuswyspy Kai
  • S. vieilloti ashbyi – północna Australia
  • figojad żółtobrzuchy[3] (S. vieilloti flaviventris) – północno-wschodnia Australia i wyspy w Cieśninie Torresa
  • figojad zielony[3] (S. vieilloti vieilloti) – wschodnia Australia

Podgatunek flaviventris bywał czasami uznawany za odrębny gatunek[6].

Morfologia edytuj

Długość ciała 27–29,5 centymetrów, masa ciała 97–146 gramów[6].

Samca wyróżnia oliwkowozielone upierzenie z czarną głową oraz szara pierś i gardło. Ponadto charakteryzuje się nagą czerwoną skórą wokół oczu i bladym podbrzuszem. Samica natomiast ma brązowooliwkowe upierzenie, jaśniejszą głowę, szarą obrączkę oczną oraz blady brzuch z brązowymi cętkami.

Lęgi edytuj

Okres lęgowy trwa do października do lutego na południu zasięgu oraz od września do marca na północy. Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w sezonie. Gniazduje w luźnych koloniach[6]. Gniazdo w kształcie czarki zbudowane z gałązek i włókien roślinnych zawieszone jest około 20 metrów nad ziemią. Samica składa od 2 do 4 jaj (najczęściej 3), okres inkubacji trwa od 16 do 17 dni. Zarówno samica, jak i samiec uczestniczą w karmieniu piskląt.

Pożywienie edytuj

Głównie owoce (figi, jagody), rzadziej nasiona, nektar i owady, sporadycznie drobne kręgowce[6].

Status edytuj

IUCN od 2000 roku uznaje figojada zielonego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), wcześniej nie był klasyfikowany jako osobny gatunek. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity w Australii, ale rzadki na wyspach Kai. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2][7].

Przypisy edytuj

  1. Sphecotheres vieilloti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Sphecotheres vieilloti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Sphecotherinae Mathews & Iredale, 1920 - figojady (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-03].
  4. figojad zielony (Sphecotheres vieilloti). Avibase. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-03]. (ang.).
  6. a b c d e Walther, B. & Jones, P.: Australasian Figbird (Sphecotheres vieilloti). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)].
  7. Australasian Figbird Sphecotheres vieilloti. BirdLife International. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj