Figura heraldyczna
Figura heraldyczna – wzór występujący na tarczy herbowej, powstały bądź z podziału tarczy, bądź z naniesienia na nią barwnej powierzchni; zaliczany do szeroko pojętych godeł heraldycznych[1].
Figury heraldyczne są tworzone przez przecięcie tarczy herbowej liniami, najczęściej prostymi, rzadziej łukowatymi, pod różnymi kątami i w różnych kierunkach[1]. Przecinając tarczę herbową od krawędzi do krawędzi, najczęściej parami, tworzą obszar wypełniany innym kolorem (tynkturą) niż reszta tarczy[1]. Powstały w ten sposób wzór nazywany jest figurą heraldyczną zaszczytną[1].
Pochodną figur zaszczytnych są figury uszczerbione - które nie dochodzą do brzegów tarczy[1]. Specyficzną odmianą figur heraldycznych są niektóre futra (łasicy, wiewiórki, popielicy) przedstawiane według starych reguł w sposób właściwy figurom[potrzebny przypis]. Inną formę modyfikowanych figur zaszczytnych uzyskiwano przez przemieszczenie figur zaszczytnych, ich modyfikację, multiplikację czy pomniejszenie[2].
-
figura zaszczytna - głowica -
figura zaszczytna - krokiew -
figura uszczerbiona - łękawica -
futro wiewiórki (vair)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Władysław Semkowicz, Encyklopedia nauk pomocniczych historii, Warszawa: Universitas, 2011, s. 73, ISBN 978-83-242-3000-6.
- ↑ Józef Szymański, Nauki pomocnicze historii, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 657-659, ISBN 978-83-01-16171-2.