Filip Nereusz Olizar

Filip Nereusz Olizar-Wołczkiewicz herbu Radwan Sowity (ur. ok. 1750, zm. w 1816 we Włoszech) – szambelan królewski w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, podczaszy wielki litewski, marszałek Trybunału Głównego Koronnego.

Filip Nereusz Olizar
Herb
Radwan Sowity
Rodzina

Olizar

Data urodzenia

ok. 1750

Data i miejsce śmierci

1816
Włochy

Ojciec

Onufry Olizar

Matka

Marianna Róża Korzeniowska

Żona

Ludwika Niemirowicz-Szczytt

Dzieci

Narcyz,
Gustaw,
Adelajda, ż. Konstantego Przezdzieckiego

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie)

Brat posła na Sejm Czteroletni, Józefa Kalasantego, oraz Genowefy (matki Franciszka Ksawerego Druckiego Lubeckiego) i Klary. Poślubił Ludwikę Niemirowicz-Szczyttównę I v. za Ludwikiem Oskierką, córkę Krzysztofa Niemirowicza-Szczytta i Józefy hr. Butlerówny[1]. Z Ludwiką miał troje dzieci: Narcyza, Gustawa oraz Adelajdę - matkę Aleksandera Narcyza Przezdzieckiego.

Życiorys edytuj

Pochodził ze szlacheckiej rodziny Olizarów herbu Chorągwie Kmitów posiadającej znacznie dobra ziemskie, m.in. na Wołyniu.

9 grudnia 1774 r. został mianowany szambelanem, następnie został podczaszym wielkim litewskim (30 VIII 1780 — 1794). W 1790 r. był deputatem z województwa kijowskiego i marszałkiem Trybunału Głównego Koronnego (1791).

Poseł wołyński na sejm 1776 roku[2].

Filip Nereusz Olizar został właścicielem Ostrożca, Zabłocia, Woronia, Struhy i Radymla w powiecie pińskim. Po śmierci brata odziedziczył cały majątek, stając się także właścicielem m.in. Korosteszowa. W Korosteszowie wybudował nowy dwór[3], a także ufundował nowe uposażenie kościoła (1796), otwartą lecznicę oraz szkołę[4].

Po rozbiorach był członkiem cesarskiej komisji edukacyjnej[5] na Litwie i rosyjskim rzeczywistym radcą stanu, a także członkiem Akademii Nauk i Towarzystwa Ekonomicznego we Florencji.

Zmarł we Włoszech, gdzie udał się dla podreperowania zdrowia.

Był kawalerem orderów Orła Białego, św. Stanisława i św. Włodzimierza II klasy.

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 364-365: Niemirowiczowie-Szczyttowie h. Jastrzębiec
  2. Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodow Agituiącego Się, Warszawa 1776, [b.n.s]
  3. Славные дела и жизнь графа Олизара и архимандрита Елисея. [dostęp 2012-05-20]. (ros.).
  4. O Filipie Nereuszu Olizarze w haśle ''Korosteszów'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 419.
  5. według pamiętników Tadeusza Bobrowskiego (str. 69) pozostałymi członkami tej komisji byli: Filip Plater, Michał Sobański i Józef Drzewiecki.