Fiodor Drewicz

rosyjski generał

Fiodor Iwanowicz Drewicz[a] (ros. Федор Иванович Древич, trans. Fiodor Iwanowicz Driewicz[1]) – rosyjski oficer i generał, biorący udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1787–1792), walkach w Polsce przeciwko insurekcji kościuszkowskiej i wojnach napoleońskich.

Fiodor Drewicz[a]
Федор Древич
Ilustracja
Fiodor Drewicz
generał major
Pełne imię i nazwisko

Fiodor Iwanowicz Drewicz

Data urodzenia

1767

Data śmierci

1816

Przebieg służby
Lata służby

17761816

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka (1787-1792)
tłumienie powstania kościuszkowskiego
wojny napoleońskie

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Życiorys

edytuj

Syn Iwana Drewicza[2], pruskiego i rosyjskiego oficera, ziemianina z guberni witebskiej, biorącego udział w walkach w Polsce przeciwko konfederatom barskim.

W dniu 1 kwietnia?/12 kwietnia 1776 zapisany został do konnego pułku lejb-gwardii, potem, od 1 stycznia?/12 stycznia 1786, w stopniu kapitana w Dnieprowskim Pułku Piechoty. W 1788-1789 brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej, a w 1794 walczył w Polsce przeciwko insurekcji kościuszkowskiej. W 1795 przeniesiony w stan spoczynku w stopniu majora. Od 9 grudnia?/21 grudnia 1807 ponownie przyjęty do służby w stopniu podpułkownika na stanowisko adiutanta generała Friedricha von Buxhoevedena. W 1808 walczył w wojnie przeciwko Szwecji, otrzymał order św. Anny III klasy i św. Włodzimierza IV klasy z kokardą. Od 8 listopada?/20 listopada 1808 służył w Finlandzkim Pułku Dragonów, od 21 grudnia 1810?/2 stycznia 1811 był dowódcą tego pułku, 28 października?/9 listopada 1811 otrzymał stopień pułkownika. We wrześniu 1812 wraz z pułkiem służył w korpusie gen. Fabiana von Steinheila w Rewlu, uczestniczył w walkach pod Rygą, Połockiem i bitwie nad Berezyną.

Główny artykuł: Bitwa nad Berezyną (1812).

W 1813 w oddziale gen. Aleksandra Czernyszowa, w 20 lutego?/4 marca 1813 brał udział w zdobyciu Berlina, szturmie Lüneburga, został ranny pod Halberstadtem.

W dniu 1 lipca?/13 lipca 1813 otrzymał stopień generał-majora. 22 grudnia 1813?/3 stycznia 1814 samowolnie opuścił pułk i pozostał na leczeniu w Berlinie, co trwało około roku. Za „samowolne opuszczenie pułku bez urlopu” i „brak nadzoru nad pułkiem” był przedmiotem dochodzenia i procesu sądowego, co trwało aż do jego śmierci. W dniu 16 maja?/28 maja 1816 został wydany rozkaz o skreśleniu go ze służby z powodu śmierci. Otrzymał order św. Anny II klasy z brylantami.

  1. a b Zachowana tradycyjna pisownia nazwiska Drewicz zamiast zgodnej ze współczesnymi zasadami transkrypcji Driewicz zob.: Zasady pisowni i interpunkcji – transkrypcja współczesnego alfabetu rosyjskiego. słownik ortograficzny PWN. (pol.).

Przypisy

edytuj
  1. Zasady pisowni i interpunkcji – transkrypcja współczesnego alfabetu rosyjskiego. słownik ortograficzny PWN. (pol.).
  2. Древич Федор Иванович. rusdeutsch-panorama.ru, 2013-09-09. Cytat: Федор Иванович (1767 -1816), военачальник, генерал-майор (1813). Из дворян. Его отец – Иоганн (Иван Григорьевич) фон Древиц (1733 – 83), прусский офицер, с 1759 на русской службе, генерал-майор, участник Семилетней войны 1756-63 и военных действий 1768-72 против Барской конфедерации в Речи Посполитой (ros.).

Literatura

edytuj