Firmilian (Marin)

Firmilian, imię świeckie Nicolae Marin (ur. 18 lutego 1901 w Plopeasa, zm. 29 października 1972 w Bukareszcie) – rumuński biskup prawosławny.

Firmilian

Nicolae Marin
Metropolita Oltenii
Kraj działania	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1901 Plopeasa
Data i miejsce śmierci	29 października 1972 Bukareszt
Metropolita Oltenii
Okres sprawowania	1949–1972
Arcybiskup Krajowej
Okres sprawowania	1947–1972
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Archieparchia Krajowej
Śluby zakonne	1920
Diakonat	21 lutego 1920
Prezbiterat	1938
Chirotonia biskupia	30 listopada 1947

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 listopada 1947
Miejscowość	Bukareszt
Miejsce	Sobór Świętych Konstantyna i Heleny
Konsekrator	Justynian (Marina)
Konsekrowani biskupi Nestor (Vornicescu) 1970
Współkonsekrowani biskupi Teoktyst (Arăpașu) 5 marca 1950 Justyn (Moisescu) 24 lutego 1956

Życiorys

Młodość, edukacja, wczesna działalność

Pochodził z rodziny chłopskiej. W wieku czternastu lat wstąpił jako posłusznik do monasteru Ciolanu. W 1917 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Buzău. Jako jego słuchacz, w 1920, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Firmilian. 21 lutego tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa Râmnic Aleksego. Ostatnie klasy seminarium ukończył w Gałaczu, równolegle uzyskał wykształcenie klasyczne w liceum w Bukareszcie i służył w soborze św. Mikołaja w Gałaczu. W 1924 rozpoczął studia historyczno-geograficzne na Wydziale Literatury i Filozofii Uniwersytetu w Bukareszcie.

W Bukareszcie służył w soborze Świętych Konstantyna i Heleny i jako diakon brał udział w intronizacji pierwszego patriarchy rumuńskiego, Mirona. W kolejnych latach był również wicedyrektorem szkoły psalmistów w Bukareszcie i kaznodzieją występującym na kanale radiowym należącym do Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. W 1938 ukończył – jako drugi kierunek – studia teologiczne i w roku uzyskania dyplomu został wyświęcony na hieromnicha, a następnie otrzymał godność archimandryty. Pracę naukową w dziedzinach geografii i historii łączył z kierowaniem, jako dyrektor, głównym seminarium duchownym Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego w Bukareszcie.

Metropolita Oltenii

W 1947, po restytucji archieparchii Krajowej, archimandryta Firmilian otrzymał nominację na jej ordynariusza, 30 listopada 1947 przyjął chirotonię biskupią, a 28 grudnia został intronizowany. W 1949 restytuowana została również metropolia Oltenii i arcybiskup Firmilian objął również ten urząd.

W celu poprawy poziomu wykształcenia duchowieństwa olteńskiego metropolita Firmilian w 1949 otworzył szkołę psalmistów cerkiewnych, której absolwenci mogli kontynuować naukę teologii na studiach wyższych. W 1955 otworzył seminarium duchowne w Mofleni, na miejscu dotąd istniejącej szkoły psalmistów. Położył również znaczące wysiłki w celu zwalczania analfabetyzmu we wspólnotach mniszych metropolii Oltenii. Na mocy jego decyzji wszyscy mnisi i mniszki w eparchii musieli ukończyć specjalne trzyletnie szkoły. Metropolita Firmilian skutecznie bronił również monasteru Tismana przed likwidacją.

Zmarł w 1972 po krótkiej chorobie i został pochowany w katedralnym soborze św. Dymitra w Krajowej.