Wikipedia

Flavia Pennetta

tenisistka włoska

Flavia Pennetta (ur. 25 lutego 1982 w Brindisi) – włoska tenisistka, mistrzyni US Open 2015 w grze pojedynczej oraz Australian Open 2011 i Mistrzostw WTA 2010 w grze podwójnej, klasyfikowana w rankingu WTA na 6. miejscu w grze pojedynczej (2015) i na 1. miejscu w grze podwójnej (2011), czterokrotna zdobywczyni Pucharu Federacji wraz z drużyną Włoch (2006, 2009, 2010, 2013), reprezentantka Włoch na letnich igrzyskach olimpijskich i w Pucharze Hopmana, ogłoszona przez prezydenta Włoch Kawalerem Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2007)[1].

Flavia Pennetta
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1982
Brindisi

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

25 lutego 2000

Zakończenie kariery

2015

Trener

Salvador Navarro

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

6 (28 września 2015)

Australian Open

QF (2014)

Roland Garros

4R (2008, 2010, 2015)

Wimbledon

4R (2005, 2006, 2013)

US Open

W (2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

17 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (28 lutego 2011)

Australian Open

W (2011)

Roland Garros

QF (2010, 2011, 2015)

Wimbledon

SF (2010, 2012)

US Open

F (2005, 2014)

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

Tenisowe treningi rozpoczęła w wieku pięciu lat[2]. W roku 1997 po raz pierwszy wystąpiła w imprezie przeznaczonej dla juniorów. Miało to miejsce we Florencji. Pennetta doszła tam do drugiej rundy. Po paśmie porażek w listopadzie 1998 doszła do półfinału ważnego turnieju Eddie Herr, organizowanego w Stanach Zjednoczonych przy udziale Akademii Nicka Bollettieriego. Przegrała w trzech setach z Virginie Razzano. Dwa miesiące później udała się do Melbourne, by po raz pierwszy stanąć do rywalizacji na Wielkim Szlemie – bez powodzenia. W całej karierze juniorskiej nie zdobyła ani jednego indywidualnego trofeum.

Zwycięstwa odnotowała w juniorskiej grze podwójnej. Dwukrotnie zwyciężając w 1999 roku. Partnerowała przede wszystkim Robercie Vinci. Najpierw zdobyły puchar Italian Junior Open, potem zostały mistrzyniami Roland Garros.

W dniu osiemnastych urodzin, 25 lutego 2000 została zawodową tenisistką. Już w 1998 startowała w pierwszych profesjonalnych kwalifikacjach, miało to miejsce w Palermo. Przez kilka sezonów bezskutecznie próbowała dostać się do głównej drabinki turnieju WTA. Udało się jej to dopiero w roku 2002 w Memphis. Przegrała 4:6, 2:6 z Shinobu Asagoe. Wystąpiła też w Palermo i Sopocie. Właśnie w Polsce po raz pierwszy w zawodowym spotkaniu turnieju głównego zeszła z kortu zwycięsko. Wyeliminowała Białorusinkę Taccianę Puczak 7:5, 6:3, ale następnego dnia okazała się słabsza od Wiery Zwonariowej. Rezultaty w rozgrywkach ITF pozwoliły jej znaleźć się w gronie stu najlepszych tenisistek świata.

W styczniu 2003 w Canberze poprawiła swoje najlepsze osiągnięcie w karierze, dochodząc do ćwierćfinału. Została pokonana przez Francescę Schiavone. Miesiąc później znalazła się wśród półfinalistek zawodów w Hajdarabadzie. Wygrała tam między innymi z Mary Pierce. Wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych.

Do światowej czołówki dostała się w sezonie 2004, występując w trzech finałach turniejów WTA. W Acapulco przegrała z Ivetą Benešovą, a w Palermo z Anabel Mediną Garrigues. Jednak w sierpniu w Sopocie to Pennetta odniosła zwycięstwo. W półfinale wygrała z Martą Domachowską, a w finale Klárę Koukalovą i po raz pierwszy została mistrzynią w gronie profesjonalnych tenisistek. Sezon zakończyła na czterdziestym miejscu listy WTA.

Kolejne zwycięstwa zanotowała również w następnym roku: w lutym 2005 w Bogocie zdobywając kolejny tytuł (finał z Lourdes Domínguez Lino). Wygrała także w Acapulco, wciąż jednak nie potrafiła wygrać z zawodniczkami z czołówki światowej. W czwartej rundzie Wimbledonu została wyeliminowała ją Mary Pierce. W sierpniu znalazła się w ćwierćfinale turnieju w Toronto, gdzie do meczu z nią nie przystąpiła Serena Williams. W międzyczasie Flavia wygrała turniej deblowy w Los Angeles, a kilka tygodni później osiągnęła wicemistrzostwo wielkoszlemowe na Flushing Meadows (także w deblu).

Na otwarcie roku 2006 dotarła do finału w Gold Coast. Pokonała Martinę Hingis i Tatianę Golovin, przegrywając w finale z Czeszką Lucie Šafářovą. Zarówno w Bogocie, jak i Acapulco była w finałach, obydwa przegrała. Najpierw nie sprostała Dominguez Lino, potem Annie-Lenie Grönefeld. Sezon zakończyła przedwcześnie we wrześniu finałem Pucharu Federacji. Przegrała singlowy pojedynek z Justine Henin-Hardenne, jednak to jej drużyna okazała się lepsza. Wspomniana Belgijka odniosła bowiem kontuzję w rozstrzygającym meczu deblowym i razem z Kim Clijsters zeszły z kortu. Przyczyną absencji tenisistki była kontuzja lewego nadgarstka.

W 2007 roku Pennetta pogorszyła swoją pozycję w rankingu. Opuściła czołową dwudziestkę rankingu WTA, plasując się w okolicach czwartej dziesiątki. Powróciła nawet do rozgrywek ITF. W październiku uzupełniła swoją kolekcję tytułów WTA o trofeum z Bangkoku, gdzie ograła Szachar Pe’er i Venus Williams.

Podczas turnieju WTA w Zurychu udało jej się pokonać (w drugiej rundzie) Jelenę Janković 5:7, 6:3, 6:3. Pennetta po wygraniu dwóch kolejnych spotkań awansowała do finału tego turnieju, w którym przegrała z Venus Williams 6:7(1), 2:6.

2009 edytuj

26 maja 2009 roku w turnieju French Open przegrała w pierwszej rundzie z nierozstawioną Alexą Glatch 1:6, 1:6[3].

19 lipca 2009 wygrała turniej zaliczany do International turniej Internazionali Femminili di Tennis di Palermo. Pennetta była w nim rozstawiona z numerem 1. Podczas zawodów nie oddała ani jednego seta, w finale pokonując Sarę Errani 6:1, 6:2. 9 sierpnia 2009 zwyciężyła w turnieju LA Women’s Tennis Championships (zaliczanym do Premier), w finale wygrywając z Samanthą Stosur 6:4, 6:3[4].

17 sierpnia 2009 roku jako pierwsza Włoszka w historii awansowała do pierwszej dziesiątki rankingu WTA Tour[5].

Między innymi dzięki zwycięstwu LA Women’s Tennis Championships w zapewniła sobie 2 miejsce w US Open Series[6], gromadząc w trzech turniejach z tego cyklu 140 punktów.

W pierwszej rundzie US Open 2009 Pennetta pokonała 6:0, 6:4 Edinę Gallovits. W drugiej rundzie tego turnieju odniosła zwycięstwo nad Sanią Mirzą, nie oddając rywalce ani jednego gema (6:0, 6:0). W następnym meczu Pennetta wygrała z Aleksandrą Wozniak, oddając rywalce w meczu dwa gemy (6:1, 6:1). W meczu czwartej rundy spotkała się z Wierą Zwonariową, w trzysetowym meczu Pennetta przegrała pierwszego seta 3:6, w drugim zwyciężyła w tie-breaku 7:6(6) (broniąc w całym secie 6 piłek meczowych), zaś w trzecim nie oddała przeciwniczce gema (6:0), awansując tym samym do ćwierćfinału. W ćwierćfinale Pennetta przegrała z obrończynią tytułu sprzed roku – Sereną Williams 4:6, 3:6.

 
Flavia Pennetta w 2010 roku

W listopadzie 2009 roku zdobyła wraz z drużyną Puchar Federacji. Włochy w finale pokonały reprezentacje USA 4:0.

2010 edytuj

Podczas Australian Open 2010 Pennetta dotarła do półfinału w grze mieszanej.

Na początku 2010 doszła do finału turnieju ASB Classic 2010, przegrywając w nim z Yaniną Wickmayer 3:6, 2:6[7]. 4 kwietnia 2010 wygrała wraz z Giselą Dulko deblowy turniej Sony Ericsson Open, w finale pokonując Nadię Pietrową i Samanthę Stosur 6:3, 4:6, 10:7[8].

11 kwietnia 2010 roku wygrała turniej Andalucia Tennis Experience klasy International w finale pokonując Carlę Suárez Navarro 6:2, 4:6, 3:6[9].

W maju wygrała turniej deblowy Porsche Tennis Grand Prix klasy Premier Series w Stuttgarcie w parze z Giselą Dulko. Pokonując w finale 3:6, 7:6(3), 10:5 K. Peschke i K. Srebotnik[10]. Tydzień później wygrała kolejny turniej deblowy klasy Premier Series, zwyciężając w finale Internazionali BNL d’Italia w parze z Dulko z Nurią Llagostera Vives i Maríą José Martínez Sánchez 6:4, 6:2[11].

W lipcu obroniła wraz z Dulko tytuł deblowy w turnieju Collector Swedish Open, pokonując w finale R. Voráčovą i B. Záhlavová Strýcovą 7-6(0), 6:0[12]. Tydzień później przegrała w finale Internazionali Femminili di Tennis di Palermo z Kaią Kanepi 3:6, 4:6 – tym samym nie broniąc tytułu zdobytego w roku 2009[13].

W sierpniu sięgnęła wraz z Dulko po jedenasty tytuł w grze deblowej, pokonując w finale Rogers Cup, Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 3:6, 12:10[14].

23 października zwyciężyła w kolejnym turnieju deblowym w parze z Giselą Dulko, pokonując w finale Kremlin Cup Sarę Errani oraz Maríę José Martinez Sánchez 6:3, 2:6, 10–6.

31 października Pennetta oraz Dulko wygrały turniej WTA Tour Championships, w meczu finałowym pokonując Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 6:4[15].

7 listopada zwyciężyła wraz z reprezentacją Włoch w turnieju drużynowym Fed Cup.

2011 edytuj

4 września po raz trzeci w karierze awansowała do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego US Open, eliminując w czwartej rundzie Peng Shuai 6-4, 7-66. Pennetta borykała się w końcówce meczu z problemami zdrowotnymi, w decydującym secie przegrywając w tie-breaku 0:5, zdołała odrobić straty i zwyciężyć 8:6[16]. W turnieju tym przegrała w ćwierćfinale z Niemką Angelique Kerber 4-6, 6-3,3-6.

2012 edytuj

Po turnieju w Montrealu w sierpniu wycofała się z dalszych rozgrywek do końca sezonu z powodu kontuzji nadgarstka[17]. W sezonie osiągnęła pierwszą rundę Australian Open oraz Wimbledonu, a także trzecią rundę French Open. Rok zakończyła na 45. miejscu w rankingu singlowym i 30. pozycji w rankingu deblowym.

2013 edytuj

Pierwszym turniejem WTA Tour, w którym wzięła udział, były zawody w Bogocie, gdzie osiągnęła drugą rundę gry pojedynczej. Włoszka w Acapulco odpadła po swoim pierwszym meczu. Podczas turnieju w Indian Wells przegrała w pierwszej rundzie gry pojedynczej i podwójnej. W Miami natomiast osiągnęła drugą rundę w singlu i półfinał w deblu. Na kortach Wimbledonu osiągnęła czwartą rundę, a w US Open dotarła do półfinału w którym przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6. Sezon zakończyła na 31 w singlu i 32 miejscu w deblu.

2014 edytuj

W sezonie 2014 Włoszka wygrała turniej w Indian Wells po finałowym triumfie nad Agnieszką Radwańską 6:2, 6:1. Poza tym zawodniczka zagrała w finale w Sofii w którym uległa Andrei Petković 1:6, 6:4, 3:6. W turniejach wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się w Australian Open 2014 i US Open 2014, gdzie dochodziła do ćwierćfinałów. W grze deblowej w US Open 2014 w której partnerowała jej Martina Hingis zagrała w finale. Sezon zakończyła na 13 miejscu w singlu i 14 miejscu w deblu.

2015 edytuj

W 2015 roku Pennetta zagrała w czwartej rundzie French Open oraz wygrała swój pierwszy turniej wielkoszlemowy, okazując się najlepszą podczas US Open. W ćwierćfinale Włoszka wygrała z Petrą Kvitovą 4:6, 6:4, 6:2, w półfinale z Simoną Halep 6:1, 6:3 i w finale ze swoją rodaczką Robertą Vinci 7:6(4), 6:2. We wrześniu zawodniczka osiągnęła najwyższą w karierze szóstą lokatę w rankingu singlowym WTA Tour. Zakwalifikowała się również do kończącego sezon Turnieju Mistrzyń w Singapurze. Podczas tych zawodów Włoszka przegrała z Simoną Halep 0:6, 3:6, wygrała z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 6:4 i przegrała z Mariją Szarapową 5:7, 1:6. W konsekwencji zawodniczka zajęła czwarte miejsce w grupie i nie awansowała do półfinału. Po zawodach w Singapurze zakończyła profesjonalną karierę. Sezon zakończyła na 8. miejscu w singlu i 21. w deblu.

Życie prywatne edytuj

Córka Oronzo i Concetty Pennetty, ma starszą siostrę Giorgię[2]. Pennetta zaczęła grać w tenisa w wieku pięciu lat. Jej tenisową idolką jest Monica Seles. Poza tenisem interesuje się jazdą konną i lubi słuchać muzyki. Mieszka w Verbier[2].

W 2007 roku, po trzech latach, zakończyła związek z tenisistą Carlosem Moyą. Od 2014 jest związana z innym tenisistą, Fabio Fogninim. W czerwcu 2016 roku para wzięła ślub kościelny[18]. 15 grudnia 2016 za pośrednictwem Twittera Pennetta ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka pary[19], syna, co potwierdziła w wywiadzie dla włoskiego Vanity Fair w dniu 24 kwietnia 2017[20]. 19 maja 2017 roku na świat przyszedł syn pary – Federico[21].

Inna działalność edytuj

We wrześniu 2009 roku Pennetta wystąpiła jako modelka w pokazie bikini w ramach Milan Fashion Week (mediolańskiego tygodnia mody)[22].

22 listopada 2011 roku ukazała się autobiografia Flavii Pennetty pt. Dritto al cuore (Prosto do serca)[23].

W 2012 roku zaangażowała się w promocję samochodu Mercedes-Benz W176 (Mercedes klasy A), przystępując do włoskiego teamu Mercedesa[24].

Pozycja w rankingach WTA edytuj

Poniższa tabela pokazuje pozycje w rankingu WTA na koniec danego roku.

Rok Miejsce w singlu[2] Miejsce w deblu[2]
1999 251 –
2000 297 –
2001 292 321
2002 95 136
2003 69 111
2004 38 100
2005 23 22
2006 28 32
2007 40 37
2008 13 22
2009 12 29
2010 24 2
2011 20 8
2012 45 30
2013 31 32
2014 13 14
2015 8 21

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Tournament of Champions
1988
–
2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 25 (11–14) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 4 marca 2004 Acapulco Ceglana   Iveta Benešová 6:7(5), 4:6
Finalistka 2. 22 lipca 2004 Palermo Ceglana   Anabel Medina Garrigues 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 21 sierpnia 2004 Sopot Ceglana   Klára Koukalová 7:5, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 2. 26 lutego 2005 Bogota Ceglana   Lourdes Domínguez Lino 7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni 3. 4 marca 2005 Acapulco Ceglana   Ľudmila Cervanová 3:6, 7:5, 6:3
Finalistka 3. 7 stycznia 2006 Gold Coast Twarda   Lucie Šafářová 3:6, 6:3, 5:7
Finalistka 4. 23 lutego 2006 Bogota Ceglana   Lourdes Domínguez Lino 6:7(3), 4:6
Finalistka 5. 2 marca 2006 Acapulco Ceglana   Anna-Lena Grönefeld 1:6, 6:4, 2:6
Finalistka 6. 3 marca 2007 Acapulco Ceglana   Émilie Loit 6:7(0), 4:6
Zwyciężczyni 4. 20 października 2007 Bangkok Twarda   Chan Yung-jan 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 5. 23 lutego 2008 Viña del Mar Ceglana   Klára Zakopalová 6:4, 5:4 krecz
Zwyciężczyni 6. 2 marca 2008 Acapulco Ceglana   Alizé Cornet 6:0, 4:6, 6:1
Finalistka 7. 24 lipca 2008 Carson Twarda   Dinara Safina 4:6, 2:6
Finalistka 8. 16 października 2008 Zurych Twarda (hala)   Venus Williams 6:7(1), 2:6
Finalistka 9. 1 marca 2009 Acapulco Ceglana   Venus Williams 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 7. 19 lipca 2009 Palermo Ceglana   Sara Errani 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 8. 9 sierpnia 2009 Los Angeles Twarda   Samantha Stosur 6:4, 6:3
Finalistka 10. 10 stycznia 2010 Auckland Twarda   Yanina Wickmayer 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 9. 11 kwietnia 2010 Marbella Ceglana   Carla Suárez Navarro 6:2, 4:6, 6:3
Finalistka 11. 19 lipca 2010 Palermo Ceglana   Kaia Kanepi 4:6, 3:6
Finalistka 12. 7 stycznia 2012 Auckland Twarda   Zheng Jie 6:2, 3:6, 0:2 krecz
Finalistka 13. 4 marca 2012 Acapulco Ceglana   Sara Errani 7:5, 6:7(2), 0:6
Zwyciężczyni 10. 16 marca 2014 Indian Wells Twarda   Agnieszka Radwańska 6:2, 6:1
Finalistka 14. 2 listopada 2014 Sofia Twarda (hala)   Andrea Petković 6:1, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 11. 12 września 2015 US Open Twarda   Roberta Vinci 7:6(4), 6:2

Gra podwójna 34 (17–17) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 sierpnia 2005 Carson Twarda   Jelena Diemientjewa   Angela Haynes
  Bethanie Mattek 		6:2, 6:4
Finalistka 1. 10 września 2005 US Open Twarda   Jelena Diemientjewa   Lisa Raymond
  Samantha Stosur 		2:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni 2. 20 lutego 2006 Bogota Ceglana   Gisela Dulko   Ágnes Szávay
  Jasmin Wöhr 		7:6(1), 6:1
Finalistka 2. 14 maja 2006 Berlin Ceglana   Jelena Diemientjewa   Yan Zi
  Zheng Jie 		2:6, 3:6
Finalistka 3. 22 lutego 2007 Bogota Ceglana   Roberta Vinci   Lourdes Domínguez Lino
  Paola Suárez 		6:1, 3:6, 9–11
Finalistka 4. 14 czerwca 2007 Barcelona Ceglana   Lourdes Domínguez Lino   Nuria Llagostera Vives
  Arantxa Parra Santonja 		6:7(3), 6:2, 10–12
Zwyciężczyni 3. 19 kwietnia 2008 Estoril Ceglana   Marija Kirilenko   Mervana Jugić-Salkić
  İpek Şenoğlu 		6:4, 6:4
Finalistka 5. 31 lipca 2008 Montreal Twarda   Marija Kirilenko   Cara Black
  Liezel Huber 		1:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 16 stycznia 2009 Hobart Twarda   Gisela Dulko   Alona Bondarenko
  Kateryna Bondarenko 		6:2, 7:6(4)
Finalistka 6. 22 lutego 2009 Bogota Ceglana   Gisela Dulko   Nuria Llagostera Vives
  María José Martínez Sánchez 		5:7, 6:3, 7–10
Finalistka 7. 3 maja 2009 Stuttgart Ceglana   Gisela Dulko   Bethanie Mattek-Sands
  Nadieżda Pietrowa 		7:5, 3:6, 7–10
Zwyciężczyni 5. 20 czerwca 2009 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Sara Errani   Michaëlla Krajicek
  Yanina Wickmayer 		6:4, 5:7, 13–11
Zwyciężczyni 6. 11 lipca 2009 Båstad Ceglana   Gisela Dulko   Nuria Llagostera Vives
  María José Martínez Sánchez 		6:2, 0:6, 10–5
Zwyciężczyni 7. 4 kwietnia 2010 Miami Twarda   Gisela Dulko   Nadieżda Pietrowa
  Samantha Stosur 		6:3, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 8. 2 maja 2010 Stuttgart Ceglana (hala)   Gisela Dulko   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik 		3:6, 7:6(3), 10–5
Zwyciężczyni 9. 8 maja 2010 Rzym Ceglana   Gisela Dulko   Nuria Llagostera Vives
  María José Martínez Sánchez 		6:4, 6:2
Finalistka 8. 17 maja 2010 Madryt Ceglana   Gisela Dulko   Serena Williams
  Venus Williams 		2:6, 5:7
Zwyciężczyni 10. 11 lipca 2010 Båstad Ceglana   Gisela Dulko   Renata Voráčová
  Barbora Záhlavová-Strýcová 		7:6(0), 6:0
Zwyciężczyni 11. 22 sierpnia 2010 Montreal Twarda   Gisela Dulko   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik 		7:5, 3:6, 12–10
Finalistka 9. 9 października 2010 Pekin Twarda   Gisela Dulko   Chuang Chia-jung
  Wolha Hawarcowa 		6:7(2), 6:1, 7–10
Zwyciężczyni 12. 24 października 2010 Moskwa Twarda (hala)   Gisela Dulko   Sara Errani
  María José Martínez Sánchez 		6:3, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni 13. 31 października 2010 Doha Twarda   Gisela Dulko   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik 		7:5, 6:4
Zwyciężczyni 14. 28 stycznia 2011 Australian Open Twarda   Gisela Dulko   Wiktoryja Azaranka
  Marija Kirilenko 		2:6, 7:5, 6:1
Finalistka 10. 18 czerwca 2011 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Dominika Cibulková   Barbora Záhlavová-Strýcová
  Klára Zakopalová 		6:1, 4:6, 7–10
Finalistka 11. 1 października 2011 Tokio Twarda   Gisela Dulko   Liezel Huber
  Lisa Raymond 		6:7(4), 6:0, 6–10
Finalistka 12. 9 października 2011 Pekin Twarda   Gisela Dulko   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik 		3:6, 4:6
Finalistka 13. 7 stycznia 2012 Auckland Twarda   Julia Görges   Andrea Hlaváčková
  Lucie Hradecká 		7:6(2), 2:6, 7–10
Finalistka 14. 15 kwietnia 2012 Barcelona Ceglana   Francesca Schiavone   Sara Errani
  Roberta Vinci 		0:6, 2:6
Finalistka 15. 22 lipca 2013 Båstad Ceglana   Alexandra Dulgheru   Anabel Medina Garrigues
  Klára Zakopalová 		1:6, 4:6
Zwyciężczyni 15. 13 października 2013 Osaka Twarda   Kristina Mladenovic   Samantha Stosur
  Zhang Shuai 		6:4, 6:3
Finalistka 16. 21 czerwca 2014 Eastbourne Trawiasta   Martina Hingis   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan 		3:6, 7:5, 7–10
Finalistka 17. 6 września 2014 US Open Twarda   Martina Hingis   Jekatierina Makarowa
  Jelena Wiesnina 		6:2, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 16. 27 września 2014 Wuhan Twarda   Martina Hingis   Cara Black
  Caroline Garcia 		6:4, 5:7, 12–10
Zwyciężczyni 17. 18 października 2014 Moskwa Twarda (hala)   Martina Hingis   Caroline Garcia
  Arantxa Parra Santonja 		6:3, 7:5

Występy w turniejach wielkoszlemowych edytuj

Legenda: Na żółto podkreślono najlepsze osiągnięcie w karierze w każdym z turniejów[2].

Turniej Bilans 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003
  Australian Open 13−12 1R QF – 1R 4R 2R 3R 2R 1R 3R 1R 1R 1R
  French Open 18−13 4R 2R 1R 3R 1R 4R 1R 4R 1R 3R 3R 1R 3R
  Wimbledon 18−14 1R 2R 4R 1R 3R 3R 3R 2R 1R 4R 4R 1R 2R
  US Open 31−10 W QF SF – QF 3R QF QF 2R – 1R 1R 1R

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra podwójna (1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1999   French Open Ceglana   Roberta Vinci   Mia Buric
  Kim Clijsters 		7:5, 5:7, 6:4

Przypisy edytuj

  1. ↑ bari.repubblica.it: Flavia Pennetta tra le prime dieci al mondo la brindisina entra nella storia del tennis. [dostęp 2009-09-03]. (wł.).
  2. ↑ a b c d e f PENNETTA, Flavia (ITA). itftennis.com. [dostęp 2009-09-03]. (ang.).
  3. ↑ sport.pl: Roland Garros: Łatwy awans Safiny, poniedziałkowe wyniki kobiet. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  4. ↑ UltraSport.pl: WTA Los Angeles: Flavia Pennetta pokonała Samanthę Stosur. [dostęp 2009-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (pol.).
  5. ↑ sport.pl: Ranking WTA Tour: Jankovic jest czwarta, Radwańska 13.. [dostęp 2009-08-17]. (pol.).
  6. ↑ sportowefakty.pl: Popis Pennetty, ale wygrywa Dementiewa – po Olympus US Open Series kobiet zdobywając w 3 turniejach z tej serii 140 punktów. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  7. ↑ tka: Tenis. Yanina Wickmayer wygrywa w Auckland. Radwańscy oburzeni. [w:] tenis [on-line]. sport.pl, 2010-01-09. [dostęp 2011-12-25]. (pol.).
  8. ↑ sonyericssonopen.com: Dulko & Pennetta Clinch Women’s Doubles Title. [dostęp 2010-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-07)]. (ang.).
  9. ↑ sonyericssonwtatour.com: Flavia Nets Ninth Title in Marbella. [dostęp 2010-04-11]. (ang.).
  10. ↑ sonyericssonwtatour.com: Justine Comes Full Circle. [dostęp 2010-05-03]. (ang.).
  11. ↑ sonyericssonwtatour.com: Three Premiers In A Row for Gisela & Flavia. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  12. ↑ sonyericssonwtatour.com: Rezai Reaps Bastad Crown. [dostęp 2010-07-10]. (ang.).
  13. ↑ sport.iquret.info: WTA PalermoTriumf Kanepi. 2010-07-18. [dostęp 2012-03-11]. (pol.).
  14. ↑ sonyericssonwtatour.com: Flavia & Gisela Conquer Montréal. [dostęp 2010-08-23]. (ang.).
  15. ↑ wtachampionships.com: Dulko & Pennetta Dominate Doha. [dostęp 2010-11-15]. (ang.).
  16. ↑ eurosport.pl: Tenis – Pennetta była bliska.... [dostęp 2011-09-04]. (pol.).
  17. ↑ womenstennisblog.com: Flavia Pennetta to miss the rest of the season. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
  18. ↑ Flavia Pennetta Wants to Become a Mother!. [dostęp 2015-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  19. ↑ AP: 2015 U.S. Open champion Flavia Pennetta pregnant with first child. tennis.com, 2016 -12-15. [dostęp 2017-08-22]. (ang.).
  20. ↑ Gatto Luigi: Flavia Pennetta to give birth a boy: 'We knew it during Christmas’. tennisworldusa.org, 2017-04-24. [dostęp 2017-08-22]. (ang.).
  21. ↑ karo: Pennetta i Fognini zostali rodzicami. tenis24.eu, 2017-05-19. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  22. ↑ womenstennisblog.com: Flavia Pennetta modeling Pin-Up Stars bikinis in Milan. [dostęp 2010-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-27)]. (ang.).
  23. ↑ ubitennis.com: Flavia Pennetta dritta al cuore. [dostęp 2011-12-25]. (wł.).
  24. ↑ NuovaClasseA Mercedes-Benz Italia: Mercedes-Benz Team. Intervista a Flavia Pennetta. [dostęp 2012-11-15]. (wł.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Flavia_Pennetta&oldid=71828446”