Folwarska Grań (słow. Folvarský hrebeň) – południowo-wschodni grzbiet Rakuskiej Czuby w słowackich Tatrach Wysokich. Opada on od jej szczytu do Doliny Kieżmarskiej, naprzeciwko Przełęczy nad Czerwoną Glinką i Ryniasa (Tatry Bielskie). Biała Woda Kieżmarska opływająca Folwarską Grań tworzy na tym odcinku granicę między Tatrami Wysokimi i Bielskimi[1]. Grań jest szeroka i porośnięta trawami. W jej dolnych fragmentach wiele miejsc jest porośnięte kosodrzewiną i podcięte skałami[2].

Na środku u góry Rakuska Czuba. Po jej lewej stronie Folwarska Grań. Na pierwszym planie Kozia Turnia

Zbocze grani opadające do Doliny Zielonej Kieżmarskiej nazywane jest Folwarskim Upłazem. Po drugiej stronie grań opada do Wielkiego Żlebu Rakuskiego, wcinającego się między nią a Rakuską Grań i w górnej części tworzącego Rakuski Upłaz. W stokach po stronie tego żlebu znajduje się duża grupa skał, nazywanych Folwarskimi Turniami (Folvarské Turne[3]). Po jej wschodniej stronie w stoki wrzynają się dwa równoległe żleby, objęte wspólną nazwą: Dwojak Folwarski[2].

Nazwa Folwarskiej Grani pochodzi od spiskiej miejscowości Folwarki (od 1948 nosi ona nazwę Stráne pod Tatrami[4]), która dawniej wypasała stoki Rakuskiej Czuby i Małej Rakuskiej Czubki[3]. Nie prowadzi przez nią żaden szlak turystyczny[1].

Widok na Folwarską Grań od wschodu

Przypisy edytuj

  1. a b Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
  2. a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 244–248. ISBN 83-217-2203-2.
  3. a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 424. ISBN 83-01-13184-5.
  4. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.