Football League Second Division

Football League Second Division – w latach 1892-1992 drugi poziom ligowy w Anglii. Po uformowaniu Premier League, liga ta stała się drugim poziomem Football League i zarazem trzecim poziomem ligowym w kraju.

Football League Second Division
Państwo

 Anglia  Walia

Data założenia

1892

Data rozwiązania

2004

Nowa nazwa

Football League One

Rozgrywki
Puchary

Puchar Anglii, Puchar Ligi, Football League Trophy - (1992-2004)

W 2004 roku ze względów reklamowych Football League Second Division przemianowano na Football League One.

Historia edytuj

2 marca 1888 roku William McGregor, prezes Aston Villi, wysłał list do pięciu angielskich klubów – Blackburn Rovers, Boltonu Wanderers, Preston North End, West Bromwich Albion i sekretarza własnego klubu - Aston Villi, z propozycją utworzenia rozgrywek piłkarskich, złożonych z 10 lub 12 zespołów[1]. J. J. Bentley z Boltonu oraz Tom Mitchell z Blackurn zareagowali pozytywnie i zaproponowali by na kolejne spotkanie w sprawie utworzenia nowej ligi, 23 marca 1888 roku, zaprosić przedstawicieli kolejnych zespołów[1]. Miesiąc później utworzono nową ligę. Kluby, których nie przyjęto do nowo powstałych rozgrywek m.in. Nottingham Forest czy The Wednesday, utworzyły konkurencyjne rozgrywki zwane Football Alliance[2].

W 1892 roku zdecydowano o włączeniu Football Alliance w szeregi Football League[3]. Utworzono Football League First Division, do której dołączyły 3 najlepsze zespoły Football Aliance i Football League Second Division, której założycielami było 12 drużyn:[4][2]

Liczba drużyn w Second Division w poszczególnych sezonach edytuj

  • 1892/1893 - 12.
  • 1893/1894 - 15.
  • 1894/1895 - 1897/1898 – 16.
  • 1898/1899 - 1904/1905 – 18.
  • 1905/1906 - 1914/1915 – 20.
  • 1919/1920 - 1986/1987 – 22.
  • 1987/1988 - 23.
  • 1988/1989 - 2003/2004 – 24.

Zasady promocji i spadków edytuj

W latach 1892-1898 nie było bezpośrednich awansów i spadków. Rozgrywano mecze testowe, w których udział brały zespoły z ostatnich miejsc First Division i pierwszych miejsc Second Division[3].

Od sezonu 1898/1899 wprowadzono zasadę bezpośrednich promocji i spadków[5]. 1. ligę opuszczały dwie ostatnie drużyny, awans uzyskiwały dwie najlepsze. Pierwszymi spadkowiczami z First Division były: Bolton Wanderers oraz The Wednesday; zespoły, które po raz pierwszy w historii uzyskały promocję to: Manchester City i Glossop North End[6].

W 1920 utworzono Football League Third Division. Ostatnia drużyna Division Two z sezonu 1919/1920 - Grimsby Town - została pierwszym spadkowiczem z 2. ligi; stała się zarazem jednym z 22 założycieli nowo utworzonej 3. ligi[7]. Jej miejsce zajęła walijska drużyna - Cardiff City[8].

Rok później Third Division podzielono na dwie grupy - północną i południową; z Division Two spadały wówczas dwa zespoły do jednej z grup w zależności od położenia geograficznego[2]. Od sezonu 1973-1974 Second Division opuszczały trzy drużyny[9].

W 1987 po raz pierwszy rozegrano mecze barażowe o awans do First Division; o jedno dodatkowe miejsce premiujące awansem do najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii uczestniczyły zespoły z miejsc 3-6[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Aston Villa : 1874-1920. Spartacus Educational. [dostęp 2011-06-26]. (ang.).
  2. a b c d History of the Football League. football-league.co.uk. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).
  3. a b P. Soar, M. Tyler, s. 17
  4. R. Jeffery, s. 47
  5. op. cit.
  6. 1898-1899 Football League. Football Club History Database. [dostęp 2011-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-01)]. (ang.).
  7. Grimsby Town. Historical Kits. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).
  8. Cardiff City in numbers. football-league.co.uk. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).
  9. The Football League Championship - History. the-football-club.com. [dostęp 2011-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 października 2011)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Robert Jeffery: Pictorial History of English Football. Londyn: Parragon, 1998. ISBN 0-75256-778-0. (ang.).
  • Phil Soar, Martin Tyler: Encyclopedia of British Football. Londyn: Marshall Cavendish Books Ltd, 1979. ISBN 0-85685-594-4. (ang.).