Frak
Frak, także white tie[1] – najelegantszy męski strój wieczorowy, używany tylko przy szczególnie uroczystych okazjach, jak np. ślub[2] lub uroczysty bal. Nie należy mylić go z żakietem (jaskółką). Zwyczajowo fraki noszą dyrygenci, zawodowi tancerze podczas turniejów tańca towarzyskiego oraz kelnerzy w eleganckich restauracjach (dla odróżnienia od gości używają czarnych muszek).
Budowa edytuj
Frak składa się z charakterystycznej marynarki o długich połach, porównywanych z ogonem jaskółki. Pomimo że ma z przodu równoległe rzędy guzików, frak nie jest z przodu zapinany. Wyłogi fraka są ozdobione błyszczącą satyną. Do fraka nosi się spodnie bez mankietów, z dwoma lampasami ozdabiającymi szew boczny. Dodatkowo posiadają też szelki[1]. Ważnym elementem stroju jest biała kamizelka z pikowej bawełny i biała usztywniona z przodu koszula z zagiętymi rożkami kołnierzyka. Całość uzupełniać powinna biała muszka, również z pikowej bawełny, czarne lakierki i długie, czarne skarpetki. Do fraka nosi się zegarek na łańcuszku. W brustaszy biała poszetka[3].
Historia edytuj
W XVIII w. frak stanowił ubiór dzienny, był rozwinięciem ubioru żołnierskiego i angielskiej mieszczańskiej peleryny sukiennej.[potrzebny przypis] Współcześnie jest wyłącznie strojem wieczorowym[4], a jedynym wyjątkiem (zgodnie z etykietą) dopuszczającym jego noszenie w ciągu dnia jest używanie go jako stroju dworskiego podczas audiencji u króla, królowej, papieża lub na gali orderowej[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Michał Kędziora, Rzeczowo o modzie męskiej, Kraków: SQN, 2017, s. 74, ISBN 978-83-8129-051-7.
- ↑ Black tie guide. [dostęp 2010-01-27].
- ↑ zob. J. Turbasa, ABC męskiej elegancji, Kraków 2001, s. 75
- ↑ frak, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-29].
- ↑ E. Pietkiewicz, Protokół dyplomatyczny, MSZ, Warszawa 1998, s. 260