Frances the Mute

Frances the Mute – drugi album studyjny amerykańskiego progresywnego zespołu The Mars Volta, wydany w USA 1 marca 2005. Słowa utworów często przeskakują tu z hiszpańskiego na angielski; widać wyraźne wpływy jazzu oraz muzyki latynoskiej, szczególnie w utworze „L’Via L’Viaquez”. W pierwszym tygodniu płyta Frances the Mute sprzedała się w 123.000 egzemplarzy, a we wrześniu 2006 liczba ta wynosiła już 465.000 sztuk.

Frances the Mute

Wykonawca albumu studyjnego
The Mars Volta
Wydany	1 marca 2005
Nagrywany	lipiec – październik 2004 w Avatar Studios w Nowym Jorku
Gatunek	rock progresywny, rock psychodeliczny, rock eksperymentalny
Długość	76:57
Wydawnictwo	Gold Standard Laboratories, Universal, Strummer
Producent	Omar Rodríguez-López
Oceny
AllMusic
Album po albumie
Live EP (2003) Frances the Mute (2005) Scabdates (2005)

Oprawa graficzna powstała z ręki Storma Thorgersona, który stworzył również projekt okładki poprzedniej płyty – De-Loused in the Comatorium. Źródłem inspiracji okładki Frances the Mute były prawdopodobnie obrazy malarza surrealistycznego Renégo Magritte, który stworzył serię dzieł, przedstawiających osoby o twarzach zakrytych tkaniną. Okładka stanowi bezpośrednie nawiązanie do zagadki Publius Enigma związanej z zespołem Pink Floyd; na jednym z obrazków kierowcy w czerwonych kapturach (z utworu „High Hopes”) znajdują się na wzgórzu. Prawdopodobnie był to celowy zabieg ze strony zespołu.

Historia

Inżynier dźwięku Jeremy Ward pracował wcześniej jako komornik i pewnego dnia na tylnym siedzeniu samochodu, który miał przejąć, znalazł pamiętnik. Zaczął go czytać i odnalazł w nim wiele podobieństw do swego własnego życia – np. jego autor również został adoptowany. Pamiętnik opowiadał o poszukiwaniu biologicznych rodziców przez jego autora – podczas którego natykał się na różnych ludzi, których imiona posłużyły za kanwę dla nazw wszystkich utworów z albumu Frances the Mute. Ward zmarł jeszcze przed wydaniem płyty.

Dźwięk

Frances the Mute jest podobny do albumu The Mars Volta z 2003 – De-Loused in the Comatorium – w obu pojawiły się tajemnicze, wieloznaczne teksty, w dużym stopniu improwizowane przerywniki muzyczne oraz wielopoziomowa warstwa instrumentalna, przy czym wpływ rocka progresywnego jest bardziej widoczny na Frances the Mute niż na De-Loused in the Comatorium.

Inną cechą charakterystyczną Frances the Mute jest mnogość różnych poziomów w każdym z utworów. Przykładowo, „Cygnus...Vismund Cygnus” zaczyna się od cichych dźwięków gitary akustycznej, do których dołącza delikatny śpiew Cedrica Bixlera-Zavali. Następnie utwór przeradza się w chaotyczną hybrydę funku i metalu, przy czym Bixler-Zavala śpiewa czasami po hiszpańsku. Następnie utwór przechodzi w metrum 29/16 i pojawia się solo gitarowe, a później schodzi crescendo w stylu jazz fusion, po którym grany jest jam w 10/8. Na koniec utworu pojawia się potok ambientowych dźwięków okraszonych niezwykłymi efektami dźwiękowymi.

Lista utworów

1. „Cygnus....Vismund Cygnus” – 13:02
   • „Sarcophagi”
   • „Umbilical Syllables”
   • „Facilis Descenus Averni”
   • „Con Safo”
2. „The Widow” – 5:51
3. „L’Via L’Viaquez” – 12:22
4. „Miranda That Ghost Just Isn’t Holy Anymore” – 13:10
   • „Vade Mecum”
   • „Pour Another Icepick”
   • „Pisacis (Phra-Men-Ma)”
   • „Con Safo”
5. „Cassandra Gemini” – 32:32
   • „Tarantism”
   • „Plant a Nail in the Navel Stream”
   • „Faminepulse”
   • „Multiple Spouse Wounds”
   • „Sarcophagi”

Uwagi dodatkowe

• „Cygnus” to po łacinie „łabędź”; istnieje konstelacja o takiej nazwie.
• „Facilis Descenus Averni” to po łacinie „Łatwe zejście do Piekła”.
• Tytuł utworu „L’Via L’Viaquez” został wydrukowany z błędem jako „L’ Via L’ Viaquez” na spisie utworów „Frances the Mute”.
• „Vade Mecum” to po łacinie „Chodź Ze Mną”.

Dodatkowa płyta DVD w wersji japońskiej

1. „Frances the Mute” – 14:36 (tylko audio)
   • „In Thirteen Seconds”
   • „Nineteen Sank, While Six Would Swim”
   • „Five Would Grow and One Was Dead”
2. „Drunkship of Lanterns (live)”
3. „Cicatriz ESP (live)”
4. „Televators (live)”

Skład

• Omar Rodríguez-López – gitara, produkcja
• Cedric Bixler-Zavala – wokal
• Jon Theodore – perkusja
• Isaiah Ikey Owens – organy
• Juan Alderete – gitara basowa
• Marcel Rodríguez-López – instrumenty perkusyjne
• Flea – trąbka na „The Widow” I „Miranda, That Ghost Just Isn’t Holy Anymore”
• John Frusciante – pierwsze dwie solówki gitarowe na „L’Via L’Viaquez”
• Larry Harlow – fortepian, clavinet na „L’Via L’Viaquez” i „Cassandra Gemini”
• Lenny Castro – dodatkowy podkład perkusyjny
• Adrián Terrazas-González – saksofon tenorowy oraz flet na „Cassandra Gemini”
• Salvador (Chava) Hernandez – trąbka
• Wayne Bergeron – trąbka
• Randy Jones – tuba
• Roger Manning – fortepian
• Nicholas Lane – puzon
• William Reichenbach – puzon basowy
• David Campbell – aranżacja instrumentów smyczkowych
• Larry Corbett – wiolonczela
• Suzie Katayama – wiolonczela
• Skrzypce:
  • Fernano Moreno
  • Erick Hernandez
  • Diego Casillas
  • Ernesto Molina
  • Joel Derouin
  • Roberto Cani
  • Mario De Leon
  • Peter Kent
  • Josefina Vergara
• Żaby z gatunku Coquí z Puerto Rico

Single

• „The Widow” (2005)
• „L’Via L’Viaquez” (2005)

Bibliografia

• „Frances the Mute” na Acclaimed Music