Franciszek Błażyca
Franciszek Błażyca (ur. 30 września 1887 w Suszcu, zm. 1940 w Kalininie) – przodownik Policji Województwa Śląskiego, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
przodownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
Policja Województwa Śląskiego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Życiorys edytuj
Syn Jana i Karoliny z Kwoków. W latach 1919–1921 członek Polskiej Organizacji Wojskowej na Górnym Śląsku, uczestnik powstań śląskich. Od 24 czerwca 1922 roku w Policji Województwa Śląskiego, nr służbowy 1470[1], służył w powiecie świętochłowickim, we wrześniu 1939 roku w Komisariacie Lipiny.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.
W 1948 Paulina Błażyca nie znając losów męża, wystosowała pismo z dn. 14 marca 1948 skierowane do Ambasady Polskiej w Moskwie w sprawie zwolnienia z obozu jenieckiego Franciszka Błażyca[2].
Awans pośmiertny i upamiętnienie edytuj
4 października 2007 roku Franciszek Błażyca został pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej[3].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Błażyca, Franciszek (1887-1940) - Silesian Digital Library [online], sbc.org.pl [dostęp 2018-04-17] .
- ↑ Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2018-04-17] (pol.).
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-05]
Bibliografia edytuj
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 51. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9
Linki zewnętrzne edytuj
- Fotografia Franciszka Błażycy w zbiorach Śląskiej Biblioteki Cyfrowej sbc.org.pl [dostęp 2012-04-06]