Franciszek Bylicki

Franciszek Bylicki (ur. 11 kwietnia 1845 w Krakowie, zm. 29 kwietnia 1922 w Żyznowie) – powstaniec z 1863, sybirak, literat, pedagog i muzyk. Brat Władysława, ginekologa i położnika.

Franciszek Bylicki

Pobóg
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1845 Kraków
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1922 Żyznów
Ród	Byliccy herbu Pobóg
Rodzice	Wiktor Paulina z Domosławskich z Domosławia h. Nałęcz
Wojny i bitwy	Powstanie styczniowe Bitwa pod Ossą(10 lipca 1863) Bitwa pod Brenicą Żelazną Bitwa pod Chojnowem (19 maja 1863) Bitwa pod Młochowem Bitwa pod Życkiem

Życiorys

Franciszek Bylicki urodził się 11 kwietnia 1845 w Krakowie w polskiej rodzinie szlacheckiej Bylickich herbu Pobóg. Był synem Wiktora i Pauliny z Domosławskich herbu Nałęcz.

W maju 1863 będąc uczniem szóstej klasy krakowskiego gimnazjum wstąpił w szeregi powstańców styczniowych. Służył jako kawalerzysta w oddziałach Kononowicza, Żychlińskiego i Nadmilera. Walczył w bitwach pod Ossą, Brenicą Żelazną, Chojnowem. Pod Młochowem odniósł kilka ran. Podczas krwawego starcia pod Życkiem w obwodzie gostyńskim, trafił do niewoli rosyjskiej. W powstaniu walczył od 24 maja 1863 do 16 grudnia 1863. Wyrokiem sądu wojennego został zesłany do Tobolska. W drodze na Syberię w Małmyżu został znieważony przez rosyjskiego oficera z oddziału konwojującego więźniów. Ponieważ odpowiedział podobnie, został brutalnie pobity i raniony bagnetem. W Tobolsku pracował jako nauczyciel muzyki. Dzięki swojej inteligencji, błyskotliwości oraz urokowi osobistemu zyskał przychylność gubernatora Despot–Zenowicza i jego zastępcy Koziełł-Poklewskiego.

W 1867 powrócił do kraju dzięki staraniom rządu austriackiego, reklamowany jako poborowy. Ukończył gimnazjum oraz studia uniwersyteckie w Krakowie. Był doktorem filozofii. Posiadał duży talent muzyczny – gry na fortepianie uczył się u Leszetyckiego w Wiedniu. Znano go jako znakomitego pianistę estradowego. Pracował w gimnazjum – uczył geografii i historii. Ponadto współpracował z krakowskim Czasem, na którego łamach komentował wydarzenia muzyczne. Współredagował pracę zbiorową Oesterreich – Ungarn in Wort und Bild , napisał kilka rozdziałów o muzyce polskiej i ruskiej. Bylicki był człowiekiem powszechnie znanym i szanowanym w środowisku galicyjskim. W jego domu często bywali Asnyk, Bałucki, Juliusz Kossak oraz Stanisław Tomkowicz jego wieloletni przyjaciel.

W Polsce wolnej i niepodległej został mianowany podporucznikem i odznaczony przez marszałka Piłsudskiego orderem Virtuti Militari. Bylicki zmarł 29 kwietnia 1922 w Żyznowie pod Strzyżowem, w majątku swego syna Stanisława, gdzie spędził ostatnie lata swego życia.

Wybrane publikacje

• Charakter i rządy Marka Aureliusza (1877)
• Antoni Rubinstein studium (1879)
• Stanisław Moniuszko studium (1880)
• Ryszard Wagner studium (1881)
• Szkice: Esipow, d’Albert, Bulow, Teresina Tua, Aleksander Michałowski, Bianca Bianci, Materna (1888)
  Podróz po Oceanie Lodowatym odbyta w r. 1887 (Warszawa – Biesiada Literacka 1887-88)

Bibliografia

• Józef Białynia Chołodecki, Pamiętnik Powstania Styczniowego, Lwów – 1913, s.182
• Justyn Sokulski, Polski Słownik Biograficzny, Franciszek Bylicki
• M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego

Linki zewnętrzne

• Dzieła Franciszka Bylickiego w bibliotece Polona