Franciszek Ksawery Zboiński
kasztelan płocki i raciąski
Franciszek Ksawery Zboiński herbu Ogończyk (ur. 12 sierpnia 1751[1], zm. 16 stycznia 1818 w Kikole[2]) – senator-wojewoda Królestwa Kongresowego w 1816, senator-kasztelan Księstwa Warszawskiego w 1812, prezes Izby Głównej Obrachunkowej w 1811[3], szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1776, kasztelan płocki w 1790, kasztelan raciąski w latach 1777-1790, podkomorzy płocki.
 portret pędzla nieznanego malarza polskiego po 1791 roku | |
 Ogończyk | |
| Hrabia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Salomea Fundament-Karśnicka |
| Żona |
1. Ksawera Podoska, |
| Dzieci |
Ignacy, Karol, Eleonora, Łucja, Antonina, Honorata |
| Odznaczenia | |
 
| |
Od 1798 hrabia pruski[4]. W 1791 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1778 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Franciszek Ksawery hr. Zboiński z Ossówki h. Ogończyk, www.sejm-wielki.pl
- ↑ Gazeta Lwowska 23 lutego 1818 r., Nr 30, s. 120
- ↑ Kalendarzyk Polityczny Chronologiczny i Historyczny na rok pański 1811 z Magistraturami Kraiowemi, Warszawa 1811, s. 98.
- ↑ Stanisław Dołęga Cieszkowski: Senatorowie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongressowego 1807-1815-1831. Warszawa: 1891, s. 74-75.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski w Warszawie 2008, s. 255.
Bibliografia edytuj
- Złota księga szlachty polskiej, r. XVI, Poznań 1894, s. 231.