Frank G. Fahrion
Frank George Fahrion (ur. 17 kwietnia 1894 w Pickens, zm. 16 stycznia 1970 w La Jolla) – amerykański wojskowy, admirał Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
| |
 Admiral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 stycznia 1970 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–1956 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Życiorys edytuj
Frank G. Fahrion urodził się 17 kwietnia 1894 roku w Pickens w Wirginii Zachodniej[1]. W młodości uczęszczał do West Virginia Wesleyan College w Buckhannon[1]. W 1913 roku wstąpił do Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, którą ukończył ze stopniem chorążego w 1917 roku[1].
Po ukończeniu Akademii Marynarki Wojennej, w 1917 roku, został przydzielony do krążownika USS South Dakota, pełniąc na jego pokładzie misje patrolowe na obszarze południowego Atlantyku[1].
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych uczył się inżynierii uzbrojenia w Morskiej Szkole Podyplomowej w Annapolis w stanie Maryland[1]. W 1924 roku na Massachusetts Institute of Technology w Cambridge uzyskał tytuł magistra inżynierii mechanicznej[1]. W czerwcu tego samego roku zgłosił się jako oficer na pokład USS Melville, na którego pokładzie pozostał do maja 1927 roku[1]. Przez kolejne dwa lata pełnił służbę w Naval Torpedo Station w Newport w stanie Rhode Island[1]. W sierpniu 1929 roku dołączył do załogi pancernika USS Texas i pozostał na nim do czerwca 1932 roku, kiedy to został ponownie przydzielony do Naval Torpedo Station na Rhode Island[1]. Przed atakiem na Pearl Harbor dowodził dywizjonem niszczycieli pilnujących konwojów płynących na Islandię[2].
Na początku 1942 roku Fahrion był dowódcą grupy niszczycieli osłaniających lotniskowiec USS Yorktown[2]. Odznaczony Brązową Gwiazdą[1]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, w grudniu 1942 roku, pełnił tymczasową służbę w Biurze ds. Uzbrojenia w Departamencie Marynarki Wojennej w Waszyngtonie. W lutym następnego roku zgłosił się jako inspektor ds. uzbrojenia marynarki wojennej (Inspector of Naval Ordnance in Charge) w Naval Torpedo Station w Newport na Rhode Island[1]. Za służbę na tym stanowisku został odznaczony Legią Zasługi[1][2]. Od sierpnia do października 1944 roku pełnił służbę na USS New Jersey na Pacyfiku, a 6 października tego samego roku objął dowództwo nad okrętem USS North Carolina[1]. Jako dowódca USS North Carolina został odznaczony Brązową Gwiazdą za waleczność[1][2]. Do końca wojny pełnił misje na oceanie. Pod koniec prowadzenia działań zbrojnych, już jako kontradmirał, został odznaczony Złotą Gwiazdą[1].
W styczniu 1947 roku został mianowany generalnym inspektorem Floty Pacyfiku, które to stanowisko pełnił do lipca 1950 roku, gdy objął dowództwo nad wszystkimi niszczycielami przydzielonymi do Floty Atlantyku[1]. Od 5 stycznia 1952 roku do czasu przejścia na emeryturę 1 maja 1956 roku był dowódcą Sił Amfibijnych Floty Atlantyku Stanów Zjednoczonych[1].
Po przejściu na emeryturę z marynarki wojennej Fahrion osiadł wraz z żoną w La Jolla w San Diego, gdzie zmarł 16 stycznia 1970 roku[1]. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington[1].