Frank Hadow
Patrick Francis Hadow (ur. 24 stycznia 1855 w Regent’s Park, zm. 29 czerwca 1946 w Bridgewater) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1855 |
| Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 1946 |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
W (1878) |
Hadow uprawiał kilka dyscyplin sportowych, przede wszystkim krykiet – był kapitanem szkolnej drużyny w Harrow oraz reprezentantem Middlesex. Stale przebywał na Cejlonie, gdzie prowadził plantację herbaty[1].
Kariera tenisowa edytuj
W czasie pobytu na wakacjach w Londynie wystąpił w 1878 roku w drugiej edycji Wimbledonu. W turnieju obowiązywała wówczas zasada challenge round, która zapewniała obrońcy tytułu udział w finale w kolejnej edycji. Hadow przeszedł turniej pretendentów („All-Comers”) bez straty seta. W decydującym meczu, nazwanym potem „pojedynkiem w słońcu”, zmierzył się ze Spencerem Gorem, z którym wygrał 7:5, 6:1, 9:7. Hadow przezwyciężył opierający się na wolejach agresywny styl gry Gore’a, zagrywając loby, za których pioniera jest uznawany[1].
Prawdopodobnie nie grał już więcej w tenisa. Nie bronił tytułu w 1879 roku (tym samym zwycięstwo przypadło najlepszemu w turnieju pretendentów Johnowi Hartleyowi). Wystąpił w zawodach dopiero w 1926 roku, na jubileuszowym, pięćdziesiątym turnieju. Jako najstarszy żyjący zwycięzca Wimbledonu pierwszy odebrał z rąk królowej Marii pamiątkowy srebrny medal[1].
Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (1–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1878 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Spencer Gore
|
7:5, 6:1, 9:7 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dutkowski 1979 ↓, Przyjdzie walec i wyrówna…, s. 28–40.
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978