Frankolin czarnogardły
Frankolin czarnogardły[4] (Peliperdix lathami) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.
| Peliperdix lathami[1] | |||
| (Hartlaub, 1854) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Peliperdix | ||
| Gatunek |
frankolin czarnogardły | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Systematyka edytuj
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1854 roku niemiecki ornitolog Gustav Hartlaub. Autor nadał mu nazwę Francolinus lathami na cześć Johna Lathama, który wcześniej opisał ten gatunek pod zwyczajową angielską nazwą Leona Partridge. Holotyp pochodził z kolekcji H. Brogdena, a jako miejsce jego odłowu wskazano Sierra Leone[5][6][7]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Peliperdix, którego jest jedynym przedstawicielem[4][8].
Wyróżniono dwa podgatunki P. lathami[8][9]:
- P. lathami lathami (Hartlaub, 1854) – Sierra Leone do zachodniej Demokratycznej Republiki Konga i północno-zachodniej Angoli (prowincja Kabinda).
- P. lathami schubotzi (Reichenow, 1912) – zachodnia Demokratyczna Republika Konga do południowo-zachodniego Sudanu Południowego, zachodniej Ugandy i skrajnie północno-zachodniej Tanzanii.
Morfologia edytuj
Wygląd zewnętrzny: Pokrojem ciała przypomina kuropatwę. Samiec ciemno ubarwiony, czarne gardło ostro kontrastuje z biało nakrapianym spodem. Samica bardziej brunatna.
Rozmiary: długość ciała: ok. 23–26 cm[9].
Masa ciała: ok. 270 g
Występowanie edytuj
Środowisko edytuj
Nizinne lasy równikowe oraz lasy galeriowe i zarośla nadbrzeżne.
Zasięg występowania edytuj
Zachodnia i środkowa Afryka, od Sierra Leone na północnym zachodzie po Ugandę na wschodzie i środkową część Demokratycznej Republiki Konga na południu.
Pożywienie edytuj
90% pokarmu stanowią bezkręgowce, takie jak termity, mrówkowate, chrząszcze i ślimaki. Dietę uzupełnia owocami, nasionami i zielonymi częściami roślin.
Rozród edytuj
Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.
Okres lęgowy: Zależy od regionu: składanie jaj ma miejsce w grudniu i lutym w zachodnim Kamerunie, w grudniu w południowym Kamerunie, od grudnia do kwietnia w Demokratycznej Republice Konga, od stycznia do marca oraz od sierpnia do listopada w Ugandzie[9].
Gniazdo: Jaja znosi na suchych liściach, zwykle wśród korzeni drzewa.
Jaja: Znosi 2 lub 3 jaja, najczęściej 2[9].
Status zagrożenia edytuj
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; ptak ten opisywany jest jako szeroko rozprzestrzeniony, ale zazwyczaj rzadki. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk leśnych i nadmierne polowania[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Peliperdix lathami, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Francolinus lathami, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-25] (ang.).
- ↑ a b Peliperdix lathami, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-24].
- ↑ D. Lepage: Forest Francolin Peliperdix lathami. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-04-24]. (ang.).
- ↑ G. Hartlaub, Versuch einer synoptischen Ornithologie Westafrica's, „Journal für Ornithologie”, 2 (9), 1854, s. 210 (niem.).
- ↑ J. Latham, A general history of birds, t. 8, 1823, s. 273–274 (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-04-24]. (ang.).
- ↑ a b c d McGowan, P.J.K. & G.M. Kirwan: Latham's Francolin (Peliperdix lathami), version 1.0. [w:] Birds of the World (red.: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-04-24]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 491. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).