Frederick Arthur Bridgman

amerykański malarz

Frederick Arthur Bridgman (ur. 10 listopada 1847 w Tuskegee, zm. 13 stycznia 1928 w Rouen) – amerykański malarz akademicki[1], najbardziej znany z orientalnych motywów w swoich obrazach.

Frederick Arthur Bridgman
Ilustracja
Frederick Arthur Bridgman (ok. 1904)
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1847
Tuskegee

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1928
Rouen

Narodowość

amerykańska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

realizm, akademizm

Ważne dzieła
  • Pogrzeb mumii na Nilu
Odznaczenia
Legia Honorowa
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Frederick Arthur Bridgman urodził się jako syn lekarza. Karierę artystyczną rozpoczął jako rysownik w American Bank Note Company w Nowym Jorku, studiując jednocześnie sztukę w Brooklyn Art Association i National Academy of Design. W 1866 roku wyjechał do Paryża[2].

Na jego styl i wybór tematyki wywarli wpływ malarze, których poznał podczas pobytu w Paryżu. Po przybyciu udał się do Pont-Aven w Bretanii, gdzie poznał innych amerykańskich malarzy, w tym Roberta Wyle’a, którego sceny chłopskie wywarły wpływ na jego styl. Jesienią 1866 roku Bridgman znalazł się w pracowni malarza-orientalisty Jeana-Léona Gérôme’a. Spędził w niej cztery lata, inspirując się bliskowschodnimi motywami swojego wykładowcy[2]. W 1868 roku dzięki staraniom Gérôme’a mógł zaprezentować swoje obrazy w paryskim Salonie. W 1870 roku zamieszkał na stałe w Paryżu. Sezony letnie spędzał na szkicowaniu w Bretanii. W 1871 wystawiał w National Academy of Design[3]. Za przykładem Gérôme’a postanowił pojechać do Afryki Północnej. Pierwsza jego podróż miała miejsce w latach 1872–1874. Zwiedził wówczas Algierię i Egipt, gdzie wykonał około 300 szkiców, które stały się podstawą kilku jego późniejszych obrazów olejnych[2].

Jednym z jego najbardziej znanych obrazów jest Pogrzeb mumii na Nilu, przedstawiający scenę transportu Nilem zmumifikowanych zwłok egipskiego faraona, złożonych w pozłacanym sarkofagu[4]. Obraz, ukończony w 1877 roku Bridgman zaprezentował w swoim domu przy 75 Boulevard Clichy, a następnie w Salonie Paryskim, gdzie został wyróżniony medalem III klasy. W tym samym roku obraz został zakupiony przez Jamesa Gordona Bennetta, właściciela New York Herald za znaczną jak na tamte czasy sumę 5 tysięcy dolarów. W 1878 roku został wypożyczony przez Bennetta amerykańskim galeriom na Wystawie Światowej w Paryżu, a Bridgman otrzymał za niego order Legii Honorowej[5]. W 1990 roku obraz został zakupiony przez właściciela sieci szpitali, Wendella Cherry’ego na aukcji w Sotheby’s i podarowany Speed Art Museum w Louisville[4]. W 1890 roku Bridgman opublikował książkę Winters in Algeria, w której opisał swoje podróże i którą również zilustrował. Dzięki swoim wizytom w domach i haremach oraz spotkaniom z ludźmi mógł na miejscu sporządzać szkice[2]. Łącząc skrupulatną dbałość o szczegóły i naturalistyczny styl z własnymi pomysłowymi interpretacjami i fantazjami, Bridgman malował marzycielski, zmysłowy i wyraźnie wyidealizowany Orient[6].

Podczas swych podróży Bridgman zgromadził znaczącą kolekcję dzieł architektury i sztuki oraz ubiorów, którymi udekorował swój paryski dom. Dom ten John Singer Sargent określił jako jedno z głównych miejsc do zwiedzania, obok Wieży Eiffla[2].

W 1889 roku Bridgman zaprezentował 5 prac na Wystawie Światowej w Paryżu, a w roku następnym 400 prac na wystawie indywidualnej w nowojorskiej Fifth Avenue Galleries. Kiedy wystawa przeniosła się do Art Institute of Chicago, było na niej już tylko 300 prac artysty, co może świadczyć, iż część z nich w międzyczasie sprzedał. Bridgman został członkiem National Academy of Design. Wraz ze współczesnym mu Edwinem Lordem Weeksem Bridgman jest zaliczany do najważniejszych amerykańskich malarzy-orientalistów[2].

Przypisy edytuj

  1. Craughwell i Cieśla 2010 ↓, s. 324.
  2. a b c d e f Bonhams: Frederick Arthur Bridgman (American, 1847-1928). bonhams.com. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).
  3. Smithsonian American Art Museum: Frederick Arthur Bridgman. americanart.si.edu. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).
  4. a b Burns 2016 ↓, s. 109.
  5. Burns 2016 ↓, s. 117.
  6. Artsy: Frederick Arthur Bridgman. artsy.net. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj