Fregaty typu Oslo

norweskie fregaty opracowane w połowie lat 60.

Fregaty rakietowe typu Oslonorweskie fregaty opracowane w połowie lat 60. Pierwsza jednostka weszła do służby w 1966. Łącznie do 1967 zbudowano 5 okrętów tego typu. Ostatnią jednostkę tego typu wycofano ze służby w sierpniu 2007.

Fregaty rakietowe typu Oslo
Ilustracja
Kraj budowy

Norwegia Norwegia

Użytkownicy

 Norweska KMW

Wejście do służby

1966

Zbudowane okręty

5

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1700 t
pełna:2100 t

Długość

96,6 m

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

5,5 m

Napęd

2 kotły Babcock & Wilcox, 1 turbina parowa Ljungström PN20 o mocy 20 000 KM

Prędkość

25 węzłów (maksymalna)
15 węzłów (ekonomiczna)

Zasięg

4 500 mil morskich (przy 15 węzłach)

Załoga

150 (35 oficerów i podoficerów, 115 marynarzy)[1]

Uzbrojenie

6 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Pinguin
1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow
2 działa 76 mm
wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych
2 potrójne wyrzutnie torped ZOP kaliber 324 mm

Historia edytuj

W 1960 rząd Norwegii przyjął program rozbudowy floty, który w znacznej mierze opierał się na amerykańskiej pomocy finansowej. Zdecydowano się opracowanie własnego typu fregat bazującego na amerykańskich niszczycielach eskortowych typu Dealey. Nowe okręty pod względem konstrukcyjnym przystosowano do służby w trudnych norweskich warunkach. Na okrętach przewidziano zastosowanie wyposażenia w znacznej części pochodzącego z państw europejskich. W stosunku do swojego amerykańskiego pierwowzoru fregaty typu Oslo otrzymał nieco większe kadłuby, zmieniony kształt nadbudówki, masztu i komina, a także inny zestaw uzbrojenia. Do głównych zadań okrętów należała ochrona przed okrętami podwodnymi, nawodnymi i lotniczymi nieprzyjaciela. Jednostki miały także pełnić służbę dozorową na własnych wodach terytorialnych i strefie ekonomicznej.

Pierwszy poważny program modernizacyjny przeprowadzono na okrętach pod koniec lat 70. Na okrętach zainstalowano pociski przeciwokrętowe Penguin i przeciwlotnicze Sea Sparrow. Zainstalowano także nowe wyposażenie radiolokacyjne i system kierowania ogniem.

Drugi raz okręty poddano modernizacji pod koniec lat 80., kiedy wymieniono znaczną część wyposażenia elektronicznego.

Okręty zostały zastąpione przez nowe fregaty rakietowe typu Fridtjof Nansen

Zbudowane okręty edytuj

  • Oslo - (F300) - położenie stępki 1963, wodowanie 17 stycznia 1964, wejście do służby 29 stycznia 1966, wszedł na skały i zatonął w 1994
  • Bergen - (F301) - położenie stępki 1963, wodowanie 23 sierpnia 1965, wejście do służby 15 maja 1967, wycofanie ze służby 3 sierpnia 2005.
  • Trondheim - (F302) - położenie stępki 1963, wodowanie 4 września 1964, wejście do służby 2 czerwca 1966, wycofanie ze służby, czerwiec 2006.
  • Stavanger - (F303) - położenie stępki 1964, wodowanie 4 lutego 1966, wejście do służby 1 grudnia 1967, wycofanie ze służby czerwiec 1998, zatopiony jako okręt-cel w 2001.
  • Narvik - (F304) - położenie stępki 1964, wodowanie 8 stycznia 1965, wejście do służby 30 listopada 1966, wycofanie ze służby 1 sierpnia 2007.

Przypisy edytuj

  1. Pod koniec służby po modernizacji okrętów załogę zmniejszono do 125 osób (35 oficerów i podoficerów, 90 marynarzy).

Bibliografia edytuj

  • Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Fregaty typu Oslo. „Morze statki i okręty”. 1 ((85)), s. 4-10, styczeń 2009. Warszawa: Magnum-X sp. z o.o.. ISSN 1426-529X.