Fryderyk Douglas
Fryderyk Douglas (ur. 5 marca 1886, zm. 26 marca 1928 w Poznaniu[1]) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
 podpułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 1928 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
8 lipca 1920 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii niemieckiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana, z zaliczeniem do Rezerwy armii i jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji[2]. 14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej. Był wówczas dowódcą baterii zapasowej 15 pułku artylerii polowej[3]. W latach 1922–1924 był słuchaczem francuskiej Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu (École supérieure de guerre). 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 72. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 15 pułk artylerii polowej[4].
23 kwietnia 1925 roku gen. dyw. Stefan Majewski, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, przyznał mu z dniem 1 listopada 1924 roku tytuł naukowy oficera Sztabu Generalnego i odkomenderował go z 15 pułku artylerii polowej do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[5]. Z dniem 15 maja 1925 został szefem Oddziału Wyszkolenia DOK Nr VII[6]. W lutym 1926 po pomyślnym złożeniu egzaminów przyznano mu tytuł wojskowego tłumacza z języka angielskiego i języka francuskiego[7].
21 maja 1926 gen. bryg. Stanisław Burhardt-Bukacki, pełniący obowiązki szefa SG WP w meldunku do marszałka Józefa Piłsudskiego w sprawie zamierzonego samobójstwa gen. dyw. Kazimierza Sosnkowskiego podał wersję płk SG Jerzego Błeszyńskiego według, której „do gabinetu generała Sosnkowskiego mieli wejść gen. Edmund Hauser, ppłk Douglas i adiutant gen. Hausera, kapitan i wtedy padło kilka strzałów. Wiadomość niesprawdzona. Sądzę, że najprawdziwsze są informacje płk. Skotnickiego”, który „mówił mi, że gen. Sosnkowski przyjechał rano do Poznania, udał się do swego gabinetu, po czym, zamknąwszy się w nim, po upływie trzech godzin strzelił do siebie”.
1 października 1926 roku został przeniesiony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie[8]. Wiosną 1927 roku przeniesiony został do 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. We wrześniu tego roku przeniesiony został do kadry oficerów artylerii i oddany do dyspozycji szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych[10].
Według ppłk Stefana Jellenty pochodził z Wielkopolski i przypuszczalnie był oficerem rezerwy armii pruskiej oraz że „zginął pod koniec lat trzydziestych w tragicznych okolicznościach”.
W lutym 1928 roku przeniesiony został do rezerwy. Podjął pracę w Powszechnej Wystawie Krajowej. Zmarł w poniedziałek 26 marca 1928 roku w Poznaniu. Pochowany 29 marca 1928 roku w Górze, w rodzinnym grobowcu[11]. 15 lipca 1936 roku, pośmiertnie, została mu nadana Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 18 kwietnia 1931 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 608.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1061.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 188.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 216, 218.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 56 z 24.05.1925 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16.02.1926 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23.05.1927 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 26.09.1927 r.
- ↑ Dziennik Poznański Nr 73 z 28 marca 1928 r.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Stefan Jellenta, Jeszcze o przewrocie majowym w 1926 r., Wojskowy Przegląd Historyczny, Warszawa 1980, Nr 4 (94), s. 404-407.
- Przewrót wojskowy w Polsce w 1926 r. Wybór dokumentów. Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny, Warszawa 1979, Nr 4 (90), s. 156.