Wikipedia

Fuerza Aérea Argentina

Argentyńskie Siły Powietrzne (Fuerza Aérea Argentina – FAA) – wojska lotnicze powstałe po II wojnie światowej. Formacja wojskowa, podlega prezydentowi kraju, lecz nadzór operacyjny sprawuje Ministerstwo Obrony, w skład którego wchodzą 4 dowództwa, z najważniejszym dowództwem Operacji Sił Powietrznych. Do pozostałych należy dbanie o logistykę i wsparcie, czym zajmują się: Dowództwo Zaopatrzenia, Dowództwo Szkolenia i Dowództwo Regionów Powietrznych. Głównym trzonem Argentyńskich Sił Powietrznych jest 9 brygad lotniczych, które są podzielone na grupy, których numeracja jest tożsama z numerem brygady macierzystej. Obecnie na ich wyposażeniu znajduje się 46 różnego typu samolotów.

Fuerza Aérea Argentina
Godło
Państwo

 Argentyna

Data utworzenia

1945

Znak rozpoznawczy

Najwyższe dowództwa
Cywilne

Prezydent Argentyny

Wojskowe

Ministerstwo Obrony Argentyny

Multimedia w Wikimedia Commons

Wyposażenie edytuj

Samoloty produkcji zagranicznej edytuj

 
IAI Finger A

Jednym z głównych elementów sił bojowych były 3 grupy lotnicze wyposażone we francuskie Dassault Mirage III DA i Dassault Mirage 5, których 19 sztuk zostało pozyskanych z Izraela, podobnie jak samoloty jednomiejscowe Dagger. Z kolei samoloty w wersjach CJ i 3 III BJ dotarły w 1982 roku, a kolejne 10 Samolotów Mirage w wersji 5P pochodziło z Peru.

Samoloty Mirage IIIBJ/CJ miały jedynie 2 eskadry 4 Grupy Myśliwskiej z El Plumerillo, zaś maszyny pozyskane z Peru znajdowały się w eskadrze 10 Grupy Myśliwskiej w Rio Gallegos, ale największa ich koncentracja znajdowała się w bazie Tandil, niedaleko stolicy Argentyny, Buenos Aires, gdzie stacjonuje 6 Grupa Myśliwska. Posiadała ona 2 eskadry Daggerów i 2 eskadry Mirage’ów IIIEA/DA

Wszystkie Mirage’e i ich wersje pochodne wycofano ze służby 30 listopada 2015 roku[1]. Od tego momentu rdzeń Fuerza Aérea Argentina stanowiło około dwudziestu A-4AR Fightinghawków, głęboko zmodernizowanej wersji amerykańskiego samolotu szturmowego Douglas A-4 Skyhawk. Te jednak uziemiono na nieokreślony czas z powodów technicznych w styczniu 2016 roku[2]. Wycofanie A-4AR zaplanowano na rok 2018. Rząd Argentyny zrezygnował z poszukiwania następcy tych samolotów[3]. Rozważano m.in. pozyskanie używanych IAI Kfir lub Dassault Mirage F1. W lutym 2017 roku Argentyna kupiła 12 samolotów szkolno-treningowych Beechraft Т-6С+ Texan II; zajmą one miejsce brazylijskich Tucano, zakupionych trzydzieści lat wcześniej[4]. W listopadzie 2017 roku do Argentyny przybyły pierwsze cztery maszyny[5]. W 2013 roku wojska lotnicze Argentyny zakupiły od Kanady dwa śmigłowce Bell 412EP[6][7]. W 2015 roku zakupiono w ramach amerykańskiego rządowego programu FMS (Foreign Military Sales) cztery kolejne śmigłowce Bell 412EP, odebrano je w zakładach koncernu Bell Helicopter w Fort Worth w Teksasie 11 grudnia 2017 roku[8][9].

Samoloty produkcji krajowej edytuj

Głównym samolotem krajowym jest A-58 Pucara. Z uwagi na stary typ konstrukcji liczba samolotów pozostających w czynnej służbie jest mocno ograniczona. Inny samolot produkcji krajowej, A-63 Pampa, jest wykorzystywany do szkolenia podstawowego i zaawansowanego. Obecnie siły argentyńskie posiadają około 100 samolotów tego typu. 4. Grupa Myśliwska dysponuje także kilkoma śmigłowcami ratowniczymi Aerospatiale SA-315B Lama.

Zdjęcie Samolot Typ Wersja Liczba sztuk[10][11] Uwagi
Samoloty myśliwskie
    McDonnell Douglas A-4 Skyhawk samolot szturmowy A-4AR 24 Lockheed Martin zmodernizował 36 eksamerykańskich A-4M do standardu A-4AR Fightinghawk w latach 1996–1999, zastąpiły A-4B/C.
    FMA IA-63 Pampa lekkie uderzenie IA-63 8
Samoloty szturmowe
    FMA IA 58 Pucará samolot bliskiego wsparcia IA-58 22
Specjalnego przeznaczenia
    Learjet 35 rozpoznawcze/kartografia 35A 2
Powietrzne tankowce
    Lockheed C-130 Hercules powietrzny tankowiec KC-130H 2
Samoloty transportowe
    Lockheed C-130 Hercules transportowiec C-130H

L-100

4
    Fokker F28 Fellowship transportowiec F-28 2 F28-1000/4000, używane poprzez LADE.
    Beechcraft King Air transport VIP 2
    Twin commander transport VIP 3
Samoloty szkolno-treningowe
    Beechcraft T-6 Texan II szkolenie podstawowe T-6C+ 12
    Beechcraft King Air szkolenie załogi King Air 200 1
    Embraer EMB 312 Tucano szkolenie podstawowe 15
    FMA IA 63 Pampa szkolenie zaawansowane/samolot wsparcia IA-63 18
   Grob G 120TP trener lotu 7
   Lockheed Martin A-4AR Fightinghawk szkolenie podstawowe OA-4AR 3
Śmigłowce
    Bell 412 śmigłowiec użytkowy 412EP 6
    Bell 212 śmigłowiec użytkowy 7
    Mi-171E śmigłowiec użytkowy 2 3 kolejne zamówione, do zaopatrywania arktycznych baz.
    Aérospatiale SA 315B Lama poszukiwawczo-ratownicze SA-315B 3
    McDonnell Douglas MD-500 użytkowy
szkolny 		500D 9
    Sikorsky S-76 Spirit VIP S-76 2
    Sikorsky S-70 VIP 1

Wycofane edytuj

 
F-86F
 
Mirage IIIEA
 
Mirage 5PA MARA
 
FMA MS.760

Przypisy edytuj

  1. ↑ Łukasz Golowanow: Koniec argentyńskich Mirage’ów. Konflikty.pl, 2 grudnia 2015.
  2. ↑ Łukasz Golowanow: Argentyńskie lotnictwo bez odrzutowców bojowych. Konflikty.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 2017-02-04].
  3. ↑ Łukasz Golowanow: Argentyna rezygnuje z zakupu myśliwców. Konflikty.pl, 4 lutego 2017. [dostęp 2017-02-04].
  4. ↑ Łukasz Golowanow: Argentyna wreszcie kupuje Texany. konflikty.pl, 13 lutego 2017. [dostęp 2017-11-18].
  5. ↑ Maciej Hypś: Pierwsze T-6C w Argentynie. konflikty.pl, 16 listopada 2017. [dostęp 2017-11-18].
  6. ↑ Argentyna kupuje śmigłowce
  7. ↑ Pierwszy Bell 412 dla Argentyny
  8. ↑ Belle 412EP dla Argentyny
  9. ↑ Argentyna odebrała Belle 412
  10. ↑ Argentine Air Force (2023) [online], www.wdmma.org [dostęp 2023-09-19] (ang.).
  11. ↑ In association with Embraer, 2023 World Air Forces directory [online], Flight Global [dostęp 2023-09-19] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Lotnictwo Wojskowe Świata Lindsay Peacock 0-86101-563-0
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fuerza_Aérea_Argentina&oldid=73010213”