Główna Inspekcja Komunikacji
Główna Inspekcja Komunukacji – urząd państwowy podległy Ministrowi Komunikacji, istniejący w latach 1926–1949, powołany z zadaniem sprawowania kontroli nad całokształtem gospodarki kolejowej oraz nad prawidłowym stosowaniem na kolejach obowiązujących ustaw, rozporządzeń oraz instrukcji. Główna Inspekcja Komunikacji działała samoistnie i niezależnie od innych departamentów Ministerstwa Komunikacji.
Powołanie Inspekcji edytuj
Na podstawie ustawy z 1925 r. ustanowiono Główną Inspekcję Kolejową, którą po wprowadzeniu urzędu Ministra Komunikacji w miejsce Ministra Kolei znowelizowano rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 1926 r. i powołano Główną Inspekcję Komunikacji[1][2][3].
Wykonanie ustawy powierzono Ministrowi Komunikacji w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
Zadania Inspekcji edytuj
Zadaniem Inspekcji było:
- w stosunku do urzędów i przedsiębiorstw państwowych podległych Ministrowi Komunikacji, kontrola nad całokształtem ich gospodarki we wszystkich działach służby;
- w stosunku do prywatnych przedsiębiorstw komunikacyjnych, w szczególnych przypadkach kontrola w zakresie uprawnień przysługujących Ministrowi Komunikacji z tytułu wykonywania przezeń zwierzchniego nadzoru państwowego.
Sposób realizacji zadań edytuj
Inspekcja spełniała swoje zadania przez:
- przeprowadzanie kontroli, badań i dochodzeń, zleconych przez Ministra Komunikacji,
- kontrolę doraźną, wykonywaną według swego uznania,
- przeprowadzanie dochodzeń w razie dostrzeżenia nieprawidłowości lub nadużyć, a to celem ustalenia ich źródeł i zapobiegania im na przyszłość.
Kierowanie Inspekcją edytuj
Na czele Głównej Inspekcji Komunikacji stał główny Inspektor. Był on odpowiedzialny za prawidłowy przebieg spraw powierzonych Głównej Inspekcji Komunikacji. Na jego wniosek mianował Minister Komunikacji urzędników Głównej Inspekcji Komunikacji.
Przeprowadzanie kontroli edytuj
Prowadzący dochodzenie urzędnik inspekcyjny Inspekcji uprawniony był:
- wzywać i przesłuchiwać świadków,
- powoływać rzeczoznawców,
- badać księgi i rachunki,
- badać akta i dokumenty,
- żądać wyjaśnień służbowych.
Główna Inspekcja Komunikacji miała prawo wydawać polecenia wdrażania postępowania dyscyplinarnego przeciwko urzędnikom, funkcjonariuszom niższym oraz pracownikom władz, urzędów i przedsiębiorstw, podległych Ministrowi Komunikacji.
Zasadą urzędowania Głównej Inspekcji Komunikacji była natychmiastowa, bezpośrednia interwencja i możliwie najszybsze załatwianie spraw.
Zniesienie Inspekcji edytuj
Na podstawie dekretu z 1949 r. o zniesieniu Głównej Inspekcji Komunikacji zlikwidowano Inspekcję[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Ustawa z dnia 14 grudnia 1925 r. o Głównej Inspekcji Kolejowej. Dz.U. z 1925 r. nr 129, poz. 915
- ↑ Rozporządzenie Ministra Kolei z dnia 23 kwietnia 1926 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych w sprawie wykonania ustawy z dnia 14 grudnia 1925 r. o Głównej Inspekcji Kolejowej. Dz.U. z 1926 r. nr 44, poz. 275
- ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o Głównej Inspekcji Komunikacji. Dz.U. z 1926 r. nr 97, poz. 569
- ↑ Dekret z dnia 26 kwietnia 1949 r. o zniesieniu Głównej Inspekcji Komunikacji. Dz.U. z 1949 r. nr 25, poz. 184