Galon (kibuc)
Galon (hebr. גלאון; pol. Silna Fala) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Jo’aw, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
 Pola wokół kibucu Galon | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
202 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+972 8 |
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°37′59″N 34°50′53″E/31,633056 34,848056
| |
| Strona internetowa | |
Położenie edytuj
Kibuc jest położony na niewielkim wzgórzu w środkowej części Szefeli, w odległości około 20 kilometrów od Morza Śródziemnego. Przy wzgórzu przepływa strumień Guvrin, będący dopływem rzeki Lachisz. W jego otoczeniu znajdują się kibuce Gat, Bet Nir i Bet Guwrin, oraz moszawy Nachala i Sede Mosze.
Demografia edytuj
Liczba mieszkańców Galon[1]:
Historia edytuj
Grupa założycieli kibucu przyjechała do Mandatu Palestyny w 1939. Byli to członkowie młodzieżowego ruchu syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair, którzy przyjechali z Polski. Początkowo zamieszkali oni w kibucu En ha-Mifrac, w pobliżu Hajfy. Gdy grupa rozrosła się do trzydziestu osób, przeniesiono ją do osady Nes Cijjona, w której przeprowadzono szkolenie rolnicze. Członkowie grupy pracowali przy budowie lokalnej drogi i pomagali w pracach rolniczych. Sytuacja materialna grupy była jednak bardzo trudna, dlatego zwrócili się oni z prośbą o założenie własnej osady rolniczej[2].
Kibuc Galon został założony w nocy z 5 na 6 października 1946, jako jedno z jedenastu osiedli żydowskich utworzonych w północnej części pustyni Negew w ramach operacji „11 Punktów na Negewie” (hebr. הנקודות, 11 HaNekudot) realizowanej przez Agencję Żydowską. Ziemia została zakupiona przez Żydowski Fundusz Narodowy[3][4].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny (1947–1948) region kibucu był bardzo niebezpieczny. Dochodziło tutaj do licznych ataków na żydowskie konwoje. Na początku I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 wojska egipskie podeszły na odległość 1 kilometra i usiłowały otoczyć kibuc. Obrońcy zdołali jednak odeprzeć wszystkie ataki i przez długi czas będąc w okrążeniu utrzymywali południową linię frontu izraelsko-egipskiego. Dopiero przeprowadzona w lipcu operacja An-Far umożliwiła Siłom Obronnym Izraela przerwać izolację Galon. Wysiedlono wówczas mieszkańców wszystkich okolicznych arabskich wiosek. Część ich ziem uprawnych weszła do kibucu Galon. Pod koniec października w kibucu utworzono wojskową bazę, z której wyprowadzono natarcie podczas operacji Jo’aw[2].
Po wojnie osiedliła się tutaj grupa ocalonych Żydów z Holocaustu, która przybyła do Palestyny w dniu 11 lipca 1947 na pokładzie statku „Exodus 1947”. W 1951 dołączyli do nich imigranci z Ameryki Północnej, a w późniejszych latach z Urugwaju[2]. Przez długie lata rozwój osady był hamowany przez niewystarczające dla potrzeb rolnictwa dostawy wody. Na początku lat 90. XX wieku kibuc znalazł się w głębokim kryzysie ekonomicznym, co zmusiło jego członków do przeprowadzenia restrukturyzacji i częściowej prywatyzacji. Ustabilizowało to sytuację gospodarczą, ale miało niewielki wpływ na demografię.
Nazwa edytuj
Nazwa kibucu jest połączeniem słów gal i on, które można przetłumaczyć na język polski jako silna fala. Symbolizuje ona ducha założycieli osady, którzy mieli odwagę osiedlić się na niegościnnej ziemi położonej pośrodku arabskich wiosek. W ich rozumieniu byli oni częścią „silnej fali” żydowskich osadników osiedlających się w Ziemi Izraela[5].
Kultura i sport edytuj
W kibucu jest ośrodek kultury, boisko do piłki nożnej, korty tenisowe oraz basen kąpielowy.
Turystyka edytuj
W rozwoju kibucu coraz ważniejszą rolę odgrywa obsługa ruchu turystycznego. Jest rozwijana baza noclegowa dla turystów. W pobliżu kibucu znajdują się stanowiska archeologiczne Tel Zajt i Tel Burna.
Gospodarka edytuj
Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie, chociaż część mieszkańców kibucu dojeżdża do innych miejsc pracy w miastach. Uprawy rolnicze obejmują pszenicę, arbuzy i słoneczniki. W sadach uprawiane są owoce awokado i oliwki.
W kibucu hoduje się także bydło mleczne i rzeźne, oraz drób[5].
Od samego początku istnienia kibucu działała w nim fabryka narzędzi. Po wielu latach została ona zamknięta, a na jej miejscu powstała fabryka opakowań, którą również z czasem zamknięto. Następnie uruchomiono fabrykę wentylatorów i silników elektrycznych, nie zdołała ona jednak konkurować z tanimi produktami z Chin.
Infrastruktura edytuj
W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia, biblioteka, klub i sklep wielobranżowy.
Komunikacja edytuj
Na zachód od kibucu przebiega autostrada nr 6, brak jednak możliwości wjazdu na nią. Z kibucu wyjeżdża się na południowy zachód na drogę nr 353, którą jadąc na zachód dojeżdża się do kibucu Gat, lub jadąc na północny wschód dojeżdża się do kibucu Bet Nir.
Przypisy edytuj
- ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-04-17]. (hebr.).
- ↑ a b c Cipora Hurwitz: Gal On - Kibbutz Hashomer Hatzair. [w:] Kibbutz Gal On [on-line]. [dostęp 2009-03-21]. (ang.).
- ↑ Erica Chernofsky: The great drift. [w:] The Jerusalem Post [on-line]. 2007-06-25. [dostęp 2009-03-21]. (ang.).
- ↑ Yocheved Miriam Russo: Working the land. [w:] The Jerusalem Post [on-line]. 2007-06-14. [dostęp 2009-03-21]. (ang.).
- ↑ a b Gal On. [w:] Samorząd Regionu Yoav [on-line]. [dostęp 2011-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-22)]. (hebr.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcie satelitarne kibucu Galon Google Maps
- Mapa kibucu Galon Amudanan