Galina Starowojtowa
Galina Starowojtowa, ros. Гали́на Васи́льевна Старово́йтова (ur. 17 maja 1946 w Czelabińsku[1], zm. 20 listopada 1998 w Petersburgu[2]) – rosyjska działaczka polityczna, deputowana Dumy Państwowej, liderka Demokratycznego Wyboru Rosji[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1946 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 listopada 1998 |
| deputowana Dumy Państwowej | |
Z wykształcenia była etnografką[3]. Była wykładowcą Uniwersytetu Leningradzkiego[4]. Jest autorką dwóch prac poświęconych relacjom międzyetnicznym w Petersburgu. Pod koniec lat 80. opowiadała się za prawami Ormian z Górskiego Karabachu. Współpracowała z Andriejem Sacharowem[3].
W latach 1991–1992 była doradczynią do spraw narodowościowych prezydenta Borisa Jelcyna[4]. Po puczu moskiewskim w 1991 roku była typowa na stanowisko ministra obrony narodowej[5]. W 1995 roku została wybrana do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej. Ogłosiła zamiar startu w wyborach na prezydenta Rosji w 2000 roku[3].
Opowiadała się przeciwko komunistom i nacjonalistom zasiadającym w Dumie[3]. W grudniu 1992 przedstawiła projekt ustawy o zakazie pełnienia niektórych funkcji publicznych przez współpracowników komunistycznych służb specjalnych i działaczy aparatu partyjnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego na okres dziesięciu lat[6].
Opowiadała się przeciwko I wojnie czeczeńskiej. Zorganizowana przez nią akcja „Zapomniany Pułk” pomagała w poszukiwaniu żołnierzy walczących w Czeczeni, a których los po zakończeniu wojny i zawarciu rozejmu był nadal nieznany. Na swojej oficjalnej stronie internetowej Starowojtowa informowała, że przyczyniła się do uwolnienia około 200 rosyjskich żołnierzy z niewoli czeczeńskiej[5]. Starowojtowa współpracowała również z Komitetem Matek Żołnierzy w Petersburgu[7].
Została zamordowana 20 listopada 1998. Była szóstym deputowanym Dumy zamordowanym od czasu powstania tego ciała w 1993 roku. Została pochowana 24 listopada 1998 roku w Petersburgu[3]. Jej śmierć uchodzi za mord polityczny[4][3]. Aleksandr Litwinienko i Jurij Fielsztinski w książce Wysadzić Rosję podają, że za śmiercią Starowojtowej stoją rosyjskie służby specjalne[8]. Mordercy strzelali do Starowojtowej z pistoletu maszynowego Agran-2000 oraz beretty. Podczas zamachu został ranny Rusłan Linkow, asystent Starowojtowej. Federalna Służba Bezpieczeństwa w Petersburgu podała, że Starowojtowa zginęła w wyniku porachunków finansowych. Według Służb kilka dni przed zamachem mieli spotkać się sponsorzy Demokratycznego Wyboru Rosji, którzy przekazali 890 tys. dolarów na kampanię wyborczą do zgromadzenia prawodawczego w Petersburgu. Starowojtowa miała zdeponować pieniądze w sejfie w siedzibie Demokratycznego Wyboru Rosji. Kilka dni po morderstwie posłanki doszło do włamania do siedziby partii. Władze Demokratycznego Wyboru Rosji nie uznały wersji wydarzeń podanej przez FSB[9].
Przypisy edytuj
- ↑ Helen Womack: Obituaries: Galina Starovoitova. independent.co.uk, 1998-11-23. [dostęp 2024-03-22]. (ang.).
- ↑ a b Litwinienko i Felsztinski 2007 ↓, s. 224–225.
- ↑ a b c d e f Galina Starovoitova (1946-1998). journalofdemocracy.org, 1999. [dostęp 2024-03-22]. (ang.).
- ↑ a b c Gołąbek 2014 ↓, s. 25.
- ↑ a b Jaszyn 2017 ↓, s. 32.
- ↑ Grajewski 2013 ↓, s. 173.
- ↑ Jaszyn 2017 ↓, s. 32–33.
- ↑ Litwinienko i Fielsztinski 2007 ↓, s. 224.
- ↑ Litwinienko i Fielsztinski 2007 ↓, s. 225.
Bibliografia edytuj
- Bartosz Gołąbek: Prace Naukowo-Dydaktyczne Państwowej Wyższej Szkoły im. Stanisława Pigonia w Krośnie. Krosno: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie, 2014. ISBN 978-83-64457-03-6. [dostęp 2024-04-12].
- Andrzej Grajewski. Balast po komunizmie. Instytucjonalne rozliczenie komunizmu w krajach Europy Środkowej – opis struktur oraz okoliczności ich powstania. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 22.2, 2013.
- Ilja Jaszyn: Czeczenia Ramzana Kadyrowa. Krosno: 2017. ISBN 978-83-64457-34-0.
- Aleksandr Litwinienko, Jurij Fielsztinski: Wysadzić Rosję. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7510-072-3.