General American
odmiana ogólna angielszczyzny amerykańskiej
General American – norma wymowy w angielszczyźnie amerykańskiej. W szerszym rozumieniu: amerykańska norma angielszczyzny ogólnej[1], obejmująca wymowę, gramatykę i leksykę[2] (Standard American English)[1].
Zakres geograficzny edytuj
General American jest najczęściej używaną odmianą języka w Stanach Zjednoczonych, poza stanami na południu kraju oraz brzegu atlantyckiego, w szczególności Bostonu, Nowej Anglii i Nowego Jorku[4]. Norma ta odbierana jest przez Amerykanów jako pozbawiona naleciałości dialektalnych, z tego powodu jest powszechnie stosowana w radiu i telewizji[4].
Artykulacja samogłosek edytuj
Oto różnice w artykulacji samogłosek między normą brytyjską, zwaną Received Pronunciation a General American[4]:
| Wyraz | RP | GA |
|---|---|---|
| trap, cab, ham | /æ/ (/a/)[a] | /æ/ |
| bath, staff, half | /ɑː/ | |
| palm, drama, father | /ɑː/ | |
| lot, stop, honest | /ɒ/ | |
| cloth, long, origin | /ɔː/ | |
| thought, all, jaw | /ɔː/ | |
| nurse, shirt, earth | /ɜː/ | /ɝː/ |
| letter, browser | /ə/ | /ɚ/ |
| ago, sofa | /ə/ | |
| goat, road, so | /əʊ/ | /oʊ/ (/oː/)[9] |
Uwagi edytuj
- ↑ Samogłoska /æ/ w RP jest przednia, ale nie tak otwarta jak samogłoska kardynalna /a/[6]. W porównaniu jednak z amerykańskim odpowiednikiem jest bardziej do niej zbliżona[7]. Co więcej, niektórzy autorzy uważają, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat brytyjskie /æ/ stało się na tyle zbliżone do /a/, że można je tak zapisywać w transkrypcji fonemicznej[8]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Paul Skandera, Peter Burleigh, A Manual of English Phonetics and Phonology: Twelve Lessons with an Integrated Course in Phonetic Transcription, Gunter Narr Verlag, 2011, s. 6, ISBN 978-3-8233-6665-2 (ang.).
- ↑ GENERAL AMERICAN ENGLISH | Encyclopedia.com [online], www.encyclopedia.com [dostęp 2019-09-15] (ang.).
- ↑ American English monoftongs. [w:] Macquarie University Sydney - Department of Phonology [on-line]. [dostęp 2017-05-31]. (ang.).
- ↑ a b c April McMahon: An Introduction to English Phonology. Edinburgh: Edinburgh University Press, 2002, s. 302. ISBN 0-7486-1251-3.
- ↑ Frank Lorenz, Basics of Phonetics and English Phonology, Logos Verlag Berlin, 2013, s. 51–52, ISBN 978-3-8325-3109-6.
- ↑ Peter Roach, English Phonetics and Phonology, Cambridge University Press, 1991, s. 15, ISBN 0-521-40718-4.
- ↑ Krzysztof Sawala, Tomasz Szczegóła, Jarosław Weckwerth, Say It Right. Multimedialny kurs wymowy angielskiej, Swarzędz: Oficyna Wydawnicza Atena, 2009, s. 102, ISBN 978-83-923700-4-8.
- ↑ Alan Cruttenden, Gimpson's Pronunciation of English, wyd. 8, Routledge, 2014, s=XVII, 119–122, ISBN 978-0-415-72174-5.
- ↑ Arden R. Thorum, Phonetics: A Contemporary Approach, Jones & Bartlett Learning, 2013, s. 90–92, ISBN 978-1-4496-7889-0.