General Avia F.22 Pinguino

General Avia F.22 Pinguinowłoski samolot szkolno-treningowy zaprojektowany przez włoskiego konstruktora Stelia Fratiego.

General Avia F-22 Pinguino
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Włochy

Producent

General Avia Costruzioni Aeronautiche

Konstruktor

Stelio Frati

Typ

szkolno-treningowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

13 czerwca 1989

Dane techniczne
Napęd

1 x Silnik tłokowy Textron Lycoming O-235-N2C (w wersji F.22A)
O-320-D2A (w wersji F.22B/R)
O-360-A1A (w wersji F.22C)

Moc

86,5 kW (F.22A)
119 kW (F.22B/R)
132 kW (F.22C)

Wymiary
Rozpiętość

8,5 m (wszystkie wersje)

Długość

7,3 m (wszystkie wersje)

Wysokość

2,84 m (wszystkie wersje)

Powierzchnia nośna

10,82 m² (wszystkie wersje)

Masa
Własna

520 kg (F.22A)
550 kg (F.22B)
620 kg (F.22R)
640 kg (F.22C)

Startowa

800 kg (F.22A i F.22B)
850 kg (F.22R)
900 kg (F.22C)

Osiągi
Prędkość maks.

305 km/h (wersja F.22C)

Prędkość wznoszenia

7,5 m/s (wersja F.22C)

Pułap

5800 m (wersja F.22C)

Zasięg

1100 km (wersja F.22C)

Dane operacyjne

Historia

edytuj

F.22 powstał w zakładach General Avia Costruzioni Aeronautiche mieszczących się na lotnisku Orio al Serio w Bergamo. Miała być to lekka, dwumiejscowa maszyna szkolno-treningowa przeznaczona do szkolenia początkowego w aeroklubach. Jej projektant, inżynier Stelio Frati miał już duże doświadczenie w projektowaniu i budowie tego typu maszyn. Ukończony prototyp do swojego pierwszego lotu wzbił się 13 czerwca 1989 roku. Rok później, we wrześniu 1990 roku samolot otrzymał homologację, a w 1991 roku rozpoczęto montaż pierwszych dziewięciu samolotów seryjnych. F.22 Pinguino miał być produkowany przez Polskie Zakłady Lotnicze w Mielcu, jednak do uruchomienia produkcji nie doszło.

Konstrukcja

edytuj

F.22 jest metalowym dolnopłatem napędzanym tłokowym silnikiem. Kadłub o konstrukcji półskorupowej. Jednoczęściowe skrzydła zaopatrzone w pojedynczy dźwigar. Mechanizacja skrzydeł obejmuje wychylane elektrycznie klapy zainstalowane na krawędzi spływu skrzydła. Wersja podstawowa „A”, wyposażona w stałe, trójzespołowe podwozie z przednim podparciem. Przednia goleń sterowana. Wersja „C” wyposażona w podwozie o takim samym układzie, ale chowane. Maszyna jest zdolna do akrobacji w zakresie przeciążeń od -3 g do +6 g. Samolot jest dostępny z trzema różnym typami silników tłokowych, każdy o innej mocy.

Bibliografia

edytuj
  • F.22 Pinguino będzie budowany w Polsce?, „Lotnictwo”, nr 8 (1992), s. 9.