Genowefa Widlicka
Genowefa Widlicka (ur. 11 lipca 1918 w Leszczydole-Nowinach, zm. 14 kwietnia 2013 w Warszawie) – żołnierka Armii Krajowej Obwodu „Radzymin”, komendantka Wojskowej Służby Kobiet Placówki XIV Pniewo, komendantka Ośrodka IV Leśno-Nadbużańskiego[1].
| Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 kwietnia 2013 |
| Zawód, zajęcie |
żołnierka, komendantka |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się 11 lipca 1918 w Leszczydole-Nowinach. Pod koniec lat 20. XX w. wraz z rodziną przeniosła się do Nowogródka i tam kontynuowała naukę[1].
Przed wojną kierowała kantyną 79 pp w Słonimiu. Była kierowniczką kantyny polowej przy 79 pp w wojnie obronnej 1939[1].
Dzięki Janowi Widlickiemu nawiązała kontakt ze Służbą Zwycięstwu Polsce w październiku 1939. Ślub wzięli miesiąc później – 21 listopada 1939[1].
1 listopada 1939 została zaprzysiężona przez kpt. dypl. Jerzego Jurkowskiego. Przydzielono ją do sztabu placówki SZP w Pruszkowie. Jej zadaniem było werbowanie do organizacji zaufanych ludzi, wybór i przygotowanie punktów kontaktowych, kolportaż prasy oraz prowadzenie wywiadu wojskowego na terenie Pruszkowa i Warszawy[1].
W 1940 z powodu serii aresztowań Pruszkowie Genowefa i Jan Widliccy przenieśli się w okolice Wyszkowa. Pod ps. Romana Widlicka organizowała WSK w Placówce XIV „Pniewo” i została jej komendantką[1].
W nocy z 16 na 17 września zorganizowano zrzut cichociemnych, w którym Widlicka odpowiadała za przygotowanie dla spadochroniarzy posiłku, kwatery, dopasowanie ubrań do okupacyjnej mody i instruowanie o zwyczajach i sposobach poruszania się[1][2]. Często zajmowała się przerzutem broni ze schowków podręcznych oraz produkcją granatów sidolówek i butelek zapalających[1].
W trakcie akcji „Burza”, będąc komendantką WSK Ośrodka IV Leśno-Nadbużańskiego, wyróżniła się pomocą mieszkańcom pacyfikowanej wsi Podgać[1].
Po wojnie pracowała przez wiele lat jako sekretarka w liceach i szkołach policealnych[1].
5 maja 2002 w kościele pw. Chrystusa Sługi w Leszczydole-Nowinach poświęcono tablicę ku czci żołnierzy AK zamordowanych przez hitlerowców po pacyfikacjach w Leszczydołach w maju 1944. Inicjatywa upamiętnienia wyszła m.in. od Genowefy Widlickiej[3].
29 października 2009 w Wyszkowie został odsłonięty Pomnik pamięci pomordowanych przez reżim komunistyczny w latach 1944–1952. Po uroczystościach w Urzędzie Miejskim w Wyszkowie odbyło się spotkanie ministra Pawła Wypycha z mieszkańcami. Edmund Muszyński, prezes Światowego Związku Żołnierzy AK okręgu Warszawa-Wschód, przekazał listy gratulacyjne dla członków organizacji, w tym dla Genowefy Widlickiej[4][5].
Zmarła 14 kwietnia 2013 w Warszawie. Została pochowana wraz z mężem na Powązkach (kwatera A 41 rząd 3 grób 4)[1].
Odznaczenia edytuj
Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim oraz Medalem Wojska Polskiego[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l Adam Michał Mickiewicz i inni red., Ziemia wyszkowska i Puszcza Biała - "kto był kim", Wydanie I, Wyszków: Edytor s.c. Elżbieta K. Borzymek i wspólnicy : na zlecenie: Stowarzyszenia Przyjaciół Wyszkowa, Puszczy Białej i Kamienieckiej, 2021, s. 354-355, ISBN 978-83-60646-49-6 [dostęp 2023-10-07].
- ↑ Widowisko historyczne ?Zrzut cichociemnych ZAPORA 2020? [online] [dostęp 2023-10-07] (pol.).
- ↑ Nowy Wyszkowiak [online], nowywyszkowiak.pl [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Redakcja, Pomnik odsłonięto bez udziału prezydenta. Lech Kaczyński do Wyszkowa nie przyjechał (zdjęcia) [online], Tygodnik Ostrołęcki, 1 listopada 2009 [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Wyszków – kolejny pomnik Fundacji "Pamiętamy" odsłonięty. – ŻOŁNIERZE WYKLĘCI – Zapomniani Bohaterowie [online], 26 listopada 2009 [dostęp 2023-10-08] (pol.).