Wikipedia

Geografia społeczno-ekonomiczna

Geografia społeczno-ekonomiczna (także: antropogeografia, geografia człowieka) – nauka geograficzna badająca różne aspekty działalności człowieka, w tym także konsekwencje społeczne i gospodarcze dla tej aktywności w przestrzeni geograficznej. Jeden z czterech głównych działów geografii (obok geografii fizycznej, geografii regionalnej, geografii technicznej(inne języki)[1][2] i geografii stosowanej[3][4]).

Historia i nazewnictwo edytuj

Geografia człowieka nawiązuje do dawnej antropogeografii (i często jest z nią utożsamiana). Od końca XVIII w. w badaniach geograficznych coraz większą uwagę przywiązywano do człowieka i jego miejsca w przestrzeni geograficznej. W historii polskiej myśli geograficznej geografia społeczno-ekonomiczna ewoluowała od geografii handlowej w połowie XIX w., poprzez antropogeografię w I połowie XX w., do geografii ekonomicznej i geografii społeczno-ekonomicznej w II połowie ubiegłego stulecia[5]. Współcześnie po znacznym rozszerzeniu pola badawczego geografii społeczno-ekonomicznej (daleko poza kwestie wyłącznie gospodarcze i społeczne) bardziej poprawnym terminem wydaje się geografia człowieka.

Podział edytuj

Wiele badań integrujących wiedzę z geografii fizycznej, geografii człowieka i geografii regionalnej podejmuje sie w ramach geografii stosowanej. Geografia stosowana podejmuje badania, na które istnieje konkretne zapotrzebowanie ze strony społeczeństwa czy gospodarki (np. geografia wojskowa[108][109], turystyka, gospodarka przestrzenna czy sozologia[110]),

Problematyka (wybrane zagadnienia) edytuj

  • Rozwój pojęć podstawowych geografii: region[111], miejsce[111], okolica[112], terytorium[111], przestrzeń[113], środowisko[113], krajobraz[113].
  • Relacje człowiek-środowisko (naturalne/przyrodnicze, kulturowe/antropogeniczne, mieszane)[114][29]
  • Wyczerpywalność zasobów naturalnych[115].
  • Eksplozja demograficzna i jej konsekwencje[116].
  • Zróżnicowanie społeczno-kulturowe w ujęciu przestrzennym[117]
  • Produkcja żywności na świecie; problem nadwyżek i niedobór żywności[118].
  • Konsekwencje urbanizacji[119]i uprzemysłowienia[120].
  • Degradacja środowiska człowieka[121] (antropopresja).
  • Percepcja przestrzeni[122] – wartości niematerialne[123] i ekonomiczne[124]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ferjan Ormeling, Technical Geography: Core Concepts in the Mapping Sciences, „GEOGRAPHY. Encyclopedia of Life Support Systems (EOLSS)”, 2009, s. 211–231.
  2. ↑ Ionel HAIDU, What is Technical Geography – a letter from the editor, „Geographia Technica”, 11 (1), 2016, s. 1–5, DOI: 10.21163/gt_2016.111.01, ISSN 1842-5135 [dostęp 2022-10-10] (ang.).
  3. ↑ a b c d Andrzej Lisowski, O miejscu geografii społeczno-ekonomicznej w geografii i systemie nauki = The place of human geography in geography and the science system, „Przegląd Geograficzny”, 84 (2), 2012, s. 171–198, DOI: 10.7163/PrzG.2012.2.1 [dostęp 2022-05-25].
  4. ↑ Stanisław Leszczycki, Geografia jako nauka i wiedza stosowana, Państw. Wyd. Nauk, 1975, OCLC 252476520 [dostęp 2022-05-25].
  5. ↑ Andrzej Lisowski, O miejscu geografii społeczno-ekonomicznej w geografii i systemie nauki = The place of human geography in geography and the science system, „Przegląd Geograficzny”, 84 (2), 2012, s. 171–198, DOI: 10.7163/przg.2012.2.1, ISSN 0033-2143 [dostęp 2022-02-07] (pol.).
  6. ↑ Stanisław Tomasz Nowakowski, Geografja jako nauka i dzieje odkryć geograficznych, Trzaska, Evert i Michalski, 1935, OCLC 69286966 [dostęp 2022-05-25].
  7. ↑ Andrzej Suliborski, Marcin Wójcik, Geografia społeczna w Polsce – geneza, koncepcje i zróżnicowanie problemowe, ze szczególnym uwzględnieniem studiów geograficzno-miejskich w ośrodku łódzkim, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014, s. 17–48, DOI: 10.18778/7969-240-8.02 [dostęp 2022-05-25].
  8. ↑ Ivan ANDRÁŠKO, The role and status of geography in the quality of life research, [w:] Václav Poštolka i inni red., GEODNY LIBEREC 2008 : sborník příspěvků, Liberec: Technická univerzita, 2009, s. 210–215, ISBN 978-80-7372-443-6.
  9. ↑ Nicholas Helburn, Geography and the Quality of Life∗, „Annals of the Association of American Geographers”, 72 (4), 1982, s. 445–456, DOI: 10.1111/j.1467-8306.1982.tb01837.x, ISSN 0004-5608 [dostęp 2022-10-11] (ang.).
  10. ↑ Michael Pacione, Quality-Of-Life Research in Urban Geography, „Urban Geography”, 24 (4), 2003, s. 314–339, DOI: 10.2747/0272-3638.24.4.314, ISSN 0272-3638 [dostęp 2022-10-11].
  11. ↑ Michael Pacione, The Use of Objective and Subjective Measures of Life Quality in Human Geography, „Progress in Human Geography”, 6 (4), 1982, s. 495–514, DOI: 10.1177/030913258200600402, 2, ISSN 0309-1325 [dostęp 2022-10-11].
  12. ↑ Xiangzheng Deng i inni, Research progress and prospect on development geography, „Journal of Geographical Sciences”, 31 (3), 2021, s. 437–455, DOI: 10.1007/s11442-021-1852-x, ISSN 1009-637X [dostęp 2022-10-11] (ang.).
  13. ↑ J. Vernon Henderson, Zmarak Shalizi, Anthony J. Venables, Geography and development, „Journal of Economic Geography”, 1 (1), 2001, s. 81–105, DOI: 10.1093/jeg/1.1.81, ISSN 1468-2702 [dostęp 2022-10-11].
  14. ↑ a b Grzegorz Węcławowicz, Geografia społeczna miast w Polsce = Urban social geography in Poland, „Przegląd Geograficzny”, 89 (4), 2017, s. 535–563, DOI: 10.7163/przg.2017.4.2, ISSN 0033-2143 [dostęp 2022-04-05].
  15. ↑ Aqib Aslam, Luisa Corrado, The geography of well-being, „Journal of Economic Geography”, 12 (3), 2012, s. 627–649.
  16. ↑ Sebastien Fleuret, Sarah Atkinson, Wellbeing, health and geography: A critical review and research agenda, „New Zealand Geographer”, 63 (2), 2007, s. 106–118, DOI: 10.1111/j.1745-7939.2007.00093.x, ISSN 0028-8144 [dostęp 2022-12-04].
  17. ↑ Michael Pacione, Urban environmental quality and human wellbeing – a social geographical perspective, „Landscape and Urban Planning”, 65 (1–2), 2003, s. 19–30, DOI: 10.1016/s0169-2046(02)00234-7, ISSN 0169-2046 [dostęp 2022-12-04].
  18. ↑ Dimitris Ballas, Danny Dorling, The Geography of Happiness, „Oxford Handbooks Online”, 2013, DOI: 10.1093/oxfordhb/9780199557257.013.0036 [dostęp 2022-12-04].
  19. ↑ John Helliwell, Haifang Huang, Shun Wang, The geography of world happiness, [w:] John Helliwell, Haifang Huang, Shun Wang, World happiness report, 2015, s. 12–41.
  20. ↑ Farhana Sultana, Producing Contaminated Citizens: Toward a Nature–Society Geography of Health and Well-Being, „Annals of the Association of American Geographers”, 102 (5), 2012, s. 1165–1172, DOI: 10.1080/00045608.2012.671127, ISSN 0004-5608 [dostęp 2022-12-04].
  21. ↑ Kwan, Mei-po, ., Geographies of health, disease, and well-being. Recent advances in theory and method, ISBN 978-0-415-87001-6, OCLC 859201551 [dostęp 2022-12-04].
  22. ↑ Tim Butler, Chris Hamnett, The Geography of Education: Introduction, „Urban Studies”, 44 (7), 2007, s. 1161–1174, DOI: 10.1080/00420980701329174, ISSN 0042-0980 [dostęp 2022-10-11].
  23. ↑ CHRIS TAYLOR, Towards a geography of education, [w:] John Furlong, Martin Lawn, Disciplines of education. Their role in the future of education research, wyd. 1st ed, London: Routledge, 2011, ISBN 978-0-203-84413-7, OCLC 671749613 [dostęp 2022-10-11].
  24. ↑ Colin Brock, The geography of education and comparative education, „Comparative Education”, 49 (3), 2013, s. 275–289, DOI: 10.1080/03050068.2013.803818, ISSN 0305-0068 [dostęp 2022-10-11].
  25. ↑ Anna Wróbel, Geografia ekonomiczna. Międzynarodowe struktury produkcji i wymiany, Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2017, s. 96, ISBN 978-83-7383-541-2, OCLC 989739949 [dostęp 2023-01-15].
  26. ↑ Pedro Reques Velasco, Geodemografía. Fundamentos conceptuales y metodológicos, wyd. 2a ed, Santander: PUbliCan, Ediciones de la Universidad de Cantabria, 2011, ISBN 978-84-8102-597-2, OCLC 881208061 [dostęp 2022-05-25].
  27. ↑ George J. Demko, G.V. Ioffe, Zh. A. Zaĭonchkovskai︠a︡, Population under duress. The geodemography of post-Soviet Russia, Boulder, Colo.: Westview Press, 1999, ISBN 0-8133-8939-9, OCLC 40480142 [dostęp 2022-05-25].
  28. ↑ Mark Martell, Migrating Raptors of the World: Their Ecology and Conservation, „The Condor”, 109 (2), 2007, s. 481–482, DOI: 10.1093/condor/109.2.481, ISSN 0010-5422 [dostęp 2021-07-28].
  29. ↑ a b c d e f g h i j k Przemysław Śleszyński, Geografia wobec wyzwań systemowej reformy nauki w Polsce = Geography in the face of systemic science reform in Poland, OCLC 1192557225 [dostęp 2022-10-10].
  30. ↑ a b c d e f Jarosław Działek, Geografia sztuki. Struktury przestrzenne zjawisk i procesów artystycznych, Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2021, ISBN 978-83-64089-62-6.
  31. ↑ Jerzy Bański, Dzieło sztuki jako źródło wiedzy w badaniach geograficznych; Work of arts as a source in geographical research, „Przegląd Geograficzny” (83(2)), 2011, s. 233–250.
  32. ↑ Wojciech Suchocki, Poznań artystyczny. Tezy do geografii artystycznej dwudziestolecia; The artistic life of Poznań. Thesis about the geography of art in the twentieth, „Artium Quaestiones” (II 1983), Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1983, s. 105–130, ISSN 0239-202X.
  33. ↑ Krzysztof Ząbecki, Miejsce geografii w badaniach nad językami. Między geografią języków a geografią lingwistyczną, „Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia”, 71 (1), 2017, s. 85, DOI: 10.17951/b.2016.71.1.85, ISSN 0137-1983 [dostęp 2022-04-05].
  34. ↑ Urszula Myga-Piątek, Krajobraz kulturowy w badaniach geograficznych, 2005, OCLC 1007915920 [dostęp 2022-04-05].
  35. ↑ Urszula Myga-Piątek, Historia, metody i źródła badań krajobrazu kulturowego, 2005, OCLC 1007901464 [dostęp 2022-04-05].
  36. ↑ Urszula Myga-Piątek, Krajobrazy kulturowe. Aspekty ewolucyjne i typologiczne = Cultural landscapes. Evolutionary and typological aspects, ISBN 978-83-62652-39-6, OCLC 903360957 [dostęp 2022-04-05].
  37. ↑ James M. Rubenstein, The cultural landscape an introduction to human geography, ISBN 978-0-13-511615-9, OCLC 1195888217 [dostęp 2022-04-05].
  38. ↑ Denis E. Cosgrove, New directions in cultural geography, Institute of British Geographers, 1987, OCLC 614669674 [dostęp 2022-04-05].
  39. ↑ The Historic Urban Landscape: Preserving Heritage in an Urban Century, „The Historic Urban Landscape”, 2012, s. 175–193, DOI: 10.1002/9781119968115.ch6 [dostęp 2022-04-05].
  40. ↑ David Ley, FROM URBAN STRUCTURE TO URBAN LANDSCAPE, „Urban Geography”, 9 (1), 1988, s. 98–105, DOI: 10.2747/0272-3638.9.1.98, ISSN 0272-3638 [dostęp 2022-04-05].
  41. ↑ Robert B. Potter, Geographies of development. An introduction to development studies, ISBN 978-1-000-02418-0, OCLC 1108721892 [dostęp 2022-05-25].
  42. ↑ Postcolonial geographies of development, Routledge, 2 sierpnia 2004, s. 131–154, DOI: 10.4324/9780203006184-10, ISBN 978-0-203-00618-4 [dostęp 2022-05-25].
  43. ↑ Mirosława Czerny, Bieda i bogactwo we współczesnym świecie. Studia z geografii rozwoju, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, ISBN 978-83-235-0910-3, OCLC 823752190 [dostęp 2022-05-25].
  44. ↑ Miroslawa Czerny, Globalizacja a rozwój. Wybrane zagadnienia geografii społeczno-gospodarczej świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14491-2, OCLC 64586285 [dostęp 2022-05-25].
  45. ↑ J. Vernon Henderson, Urbanization and the Geography of Development, „Policy Research Working Papers”, 2014, DOI: 10.1596/1813-9450-6877, ISSN 1813-9450 [dostęp 2022-10-11].
  46. ↑ Jorge Ricardo da Costa Ferreira, Internet Geography: New Spaces of Information, 2003, ISBN 972-98947-1-X, IADIS2003.pdf.
  47. ↑ Bolesław Domański, Geografia przedsiębiorstw - niedoceniany nurt badań w polskiej geografii ekonomicznej, [w:] Bolesław Domański (red.), Geografia – Człowiek – Gospodarka, Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, 1997, s. 101–112 (pol.).
  48. ↑ a b c d e f Konrad Czapiewski, Dorobek naukowy geografii rolnictwa w Polsce, „Studia Obszarów Wiejskich”, 2005 [dostęp 2022-04-05].
  49. ↑ a b V.V. Avdonin [and others]] [avtory stateĭ, Sovremennai︠a︡ illi︠u︡strirovannai︠a︡ ėnt︠s︡iklopedii︠a︡. Geografii︠a︡, Moskva: ROSMĖN, 2006, ISBN 5-353-02443-5, OCLC 471538111 [dostęp 2022-04-05].
  50. ↑ Wiesława Gierańczyk, Arkadiusz Stańczyk, Okręgi przemysłowe w Polsce u progu XXI wieku, „Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society”, 3, 2002, s. 61–69, DOI: 10.24917/20801653.3.5, ISSN 2449-903X [dostęp 2022-04-05].
  51. ↑ G. Facchinetti, G. Mastroleo, S. Paba, A fuzzy approach to the geography of industrial districts, „Proceedings of the 2000 ACM symposium on Applied computing - SAC '00”, New York, New York, USA: ACM Press, 2000, DOI: 10.1145/335603.335938 [dostęp 2022-04-05].
  52. ↑ Fabio Sforzi, The Empirical Evidence of Industrial Districts in Italy, „A Handbook of Industrial Districts”, DOI: 10.4337/9781781007808.00040 [dostęp 2022-04-05].
  53. ↑ a b Andrzej Wieloński, Geografia przemysłu, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13201-9, OCLC 46674576 [dostęp 2022-05-24].
  54. ↑ Christian Lessmann, Arne Steinkraus, The geography of natural resources, ethnic inequality and civil conflicts, „European Journal of Political Economy”, 59, 2019, s. 33–51, DOI: 10.1016/j.ejpoleco.2019.01.005, ISSN 0176-2680 [dostęp 2022-04-05].
  55. ↑ a b c Anna Runge, Słownik pojęć z geografii społeczno-ekonomicznej, Katowice: Videograf Edukacja, 2008, ISBN 978-83-60763-48-3, OCLC 750009937 [dostęp 2022-05-25].
  56. ↑ Andreas Erlström, Markus Grillitsch, Ola Hall, The Geography of Connectivity: Trails of Mobile Phone Data, „Papers in Innovation Studies” (2020/06), Lund: Centre for Innovation, Research and Competence in the Learning Economy (CIRCLE); Lund University, 2020 (ang.).
  57. ↑ Geourbanistika. Uchebnik dli︠a︡ vuzov, wyd. 2-e izdanie, stereotipnoe, Moskva 2020, ISBN 978-5-534-07388-1, OCLC 1225281348 [dostęp 2022-05-25].
  58. ↑ Grzegorz Węcławowicz, Geografia społeczna miast. Uwarunkowania społeczno-przestrzenne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, ISBN 978-83-01-15147-8, OCLC 749661277 [dostęp 2022-04-05].
  59. ↑ Magdalena Deptuła, Tradycyjne szkoły urbomorfologii a nowe podejścia do analizy miejskich form przestrzennych, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica” (25), 2016, DOI: 10.18778/1508-1117.25.02, ISSN 2353-4826 [dostęp 2021-07-28].
  60. ↑ Marika Pirveli, Od morfologii przez urbomorfologię do morfoznaku = From morphology via urban morphology through to the morphomark, „Przegląd Geograficzny”, 83 (4), 2011, s. 507–529, DOI: 10.7163/przg.2011.4.4, ISSN 0033-2143 [dostęp 2021-07-28].
  61. ↑ Stanisław Liszewski, Geografia urbanistyczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, ISBN 978-83-01-17024-0, OCLC 812709136 [dostęp 2022-05-25].
  62. ↑ Hugh D. Clout, Rural geography: an introductory survey, OXFORD NEW YORK TORONTO SYDNEY PARIS FRANKFURT: Pergamon Press, 1977, ISBN 0-08-017042-0.
  63. ↑ rural geography, [w:] Castree i inni, A dictionary of human geography, Oxford University Press, 2013, ISBN 978-0-19-959986-8.
  64. ↑ a b c d Jan Falkowski, Rural geography – an attempt to systemic approach, „Studia Obszarów Wiejskich”, 37, 2015, s. 91–114, DOI: 10.7163/sow.37.5, ISSN 1642-4689 [dostęp 2022-04-05] (pol.).
  65. ↑ Yansui Liu, Rural-urban transformation geography, Singapore 2021, ISBN 978-981-16-4835-9, OCLC 1280459615 [dostęp 2022-10-11].
  66. ↑ Barbara Konecka-Szydłowska, Najmniejsze miasta w Polsce w ujęciu koncepcji kontinuum miejsko-wiejskiego, „Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna” (41), 2018, s. 151–165, DOI: 10.14746/rrpr.2018.41.11, ISSN 2353-1428 [dostęp 2022-04-05].
  67. ↑ Wiesława Gierańczyk, Mieczysław Kluba, Problemy i metody oceny kontinuum miejsko-wiejskiego w Polsce, Polskie Towarzystwo Geograficzne, 2008, OCLC 733927939 [dostęp 2022-04-05].
  68. ↑ Monika Stanny, Miasto – wieś: dychotomia czy continuum? Rozważania osadzone w trzech kontekstach: socjologicznym, ekonomicznym i geograficznym, 2016, OCLC 998689224 [dostęp 2022-04-05].
  69. ↑ Jadwiga Biegańska, Społeczno-geograficzny wymiar przemian stref podmiejskich w Polsce, ISBN 978-83-231-4198-3, OCLC 1293450393 [dostęp 2022-04-05].
  70. ↑ Natalia Stelmaszewska, Konsekwencje suburbanizacji dla miast i stref podmiejskich w świetle literatury krajowej i zagranicznej, „Urban Development Issues”, 66 (1), 2020, s. 25–34, DOI: 10.2478/udi-2020-0008, ISSN 2544-6258 [dostęp 2022-04-05].
  71. ↑ Dariusz Sokołowski, Urbanization of villages on the example of former towns in the Świętokrzyskie Voivodeship, „Studia Obszarów Wiejskich”, 37, 2015, s. 195–216, DOI: 10.7163/sow.37.12, ISSN 1642-4689 [dostęp 2022-04-05].
  72. ↑ Maria Dobrowolska, Badania nad geografią osiedli południowej Małopolski, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny” (Z. 8; Geografia), Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, 1958, s. 93–124.
  73. ↑ Tomasz Spórna, Robert Krzysztofik, Mirek Dymitrow, Miasta zdegradowane i restytuowane w liczbach, University of Gothenburg, Gothenburg, 2015, ISBN 978-91-86472-76-4 [dostęp 2022-04-05] (pol.).
  74. ↑ Robert Szmytkie, Miasta zdegradowane w Polsce jako potencjalne nowe miasta, University of Gothenburg, Gothenburg, 2015, ISBN 978-91-86472-76-4 [dostęp 2022-04-05] (pol.).
  75. ↑ Jan Wendt, Geografia władzy w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2001, ISBN 83-7017-993-2, OCLC 610824330 [dostęp 2022-04-05].
  76. ↑ Zbigniew Lach, Andrzej Łaszczuk, Geografia bezpieczeństwa, Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2004, ISBN 83-89423-90-1, OCLC 749433107.
  77. ↑ Zbigniew Lach i inni, Geografia bezpieczeństwa państw regionu środkowoeuropejskiego, Zarząd Geografii Wojskowej, 2001, OCLC 831129221 [dostęp 2022-12-04].
  78. ↑ Nicholas John Spykman, The geography of the peace., Archon Books, 1969, ISBN 0-208-00654-0, OCLC 251377661 [dostęp 2022-12-04].
  79. ↑ Nick Megoran, War and peace? An agenda for peace research and practice in geography, „Political Geography”, 30 (4), 2011, s. 178–189, DOI: 10.1016/j.polgeo.2010.12.003, ISSN 0962-6298 [dostęp 2022-12-04].
  80. ↑ Jenna M. Loyd, Geographies of peace and antiviolence, „Geography Compass”, 6(8), 2012, s. 477–489.
  81. ↑ Stefan Kałuski, Blizny historii. Geografia granic politycznych współczesnego świata, Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2017, ISBN 978-83-8002-653-7, OCLC 1241631070 [dostęp 2022-04-05].
  82. ↑ Marek Sobczyński, Geografia granic i pograniczy w badaniach Łódzkiego Ośrodka Geograficznego, 2006, OCLC 922266508 [dostęp 2022-04-05].
  83. ↑ Michael T. Klare, The New Geography of Conflict, „Foreign Affairs”, 80 (3), 2001, s. 49–61, DOI: 10.2307/20050150, ISSN 0015-7120, JSTOR: 20050150 [dostęp 2022-02-07].
  84. ↑ Michael T. Klare, The New Geography of Conflict, „Foreign Affairs”, 80 (3), 2001, s. 49, DOI: 10.2307/20050150, ISSN 0015-7120, JSTOR: 20050150 [dostęp 2022-04-05].
  85. ↑ J. David Singer, The geography of conflict: introduction, „Journal of Conflict Resolution”, 4 (1), 1960, s. 1–3, DOI: 10.1177/002200276000400101.
  86. ↑ Michael Stürmer, Strategische Geografie. Leitartikel, „Die Welt”, 10 lutego 2004.
  87. ↑ Geoffrey Kemp, Strategic geography and the changing Middle East, Washington, D.C.: Brookings Institution Press, 1997, ISBN 0-87003-022-1, OCLC 36663064 [dostęp 2022-05-25].
  88. ↑ Hugh Faringdon, Strategic geography: NATO, the Warsaw Pact, and the superpowers, wyd. 2nd ed, London: Routledge, 1989, ISBN 0-415-00980-4, OCLC 18383543 [dostęp 2022-05-25].
  89. ↑ a b c d Hanna Libura, Percepcja przestrzeni miejskiej, Stanisław Kryciński, 1990, ISBN 83-900056-5-4, OCLC 749599609 [dostęp 2023-01-15].
  90. ↑ Hanna Libura, Geografia humanistyczna. Praca zbiorowa, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk, 1990, OCLC 823720940 [dostęp 2021-07-28].
  91. ↑ J. Nicholas Entrikin, David Ley, Marwyn Samuels, Humanistic Geography: Prospects and Problems, „Economic Geography”, 55 (3), 1979, s. 253, DOI: 10.2307/142995, ISSN 0013-0095, JSTOR: 142995 [dostęp 2021-07-28].
  92. ↑ Krystyna Rembowska, Geografia w ujęciu humanistycznym. Wybór prac Krystyny Rembowskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2013, DOI: 10.18778/7525-952-0, ISBN 978-83-7525-952-0 [dostęp 2021-07-28].
  93. ↑ YI-FU TUAN, HUMANISTIC GEOGRAPHY, „Annals of the Association of American Geographers”, 66 (2), 1976, s. 266–276, DOI: 10.1111/j.1467-8306.1976.tb01089.x, ISSN 0004-5608 [dostęp 2021-07-28].
  94. ↑ Małgorzata Bartnicka, Geografia percepcji, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk, 1989, OCLC 823720366 [dostęp 2021-07-28].
  95. ↑ Paulina Tobiasz-Lis, Geografia percepcji. Osiągnięcia, problemy i perspektywy, 2014, OCLC 899927302 [dostęp 2021-07-28].
  96. ↑ Guy Debord, Society of the spectacle, [Place of publication not identified] 2012, ISBN 1-61750-830-6, OCLC 972772659 [dostęp 2022-05-25].
  97. ↑ Joyce Davidson, L. Bondi, Mick Smith, Emotional geographies, Aldershot, England: Ashgate, 2005, ISBN 0-7546-4375-1, OCLC 60560372 [dostęp 2022-05-25].
  98. ↑ Derek Gregory i inni, The Dictionary of Human Geography, wyd. 5., Auflage, New York, NY 2011, ISBN 978-1-4443-5995-4, OCLC 897578256 [dostęp 2022-05-25].
  99. ↑ Gatut Susanto, Suparmi, Endah Yulia Rahayu, The Emotional Geography of International Students in Online Bahasa Indonesia Learning during the COVID-19 Pandemic, „Journal of International Students”, 10 (S3), 2020, s. 161–179, DOI: 10.32674/jis.v10iS3.3205, ISSN 2166-3750 [dostęp 2022-05-25].
  100. ↑ Steve Pile, Emotions and affect in recent human geography, „Transactions of the Institute of British Geographers”, 35 (1), 2010, s. 5–20, DOI: 10.1111/j.1475-5661.2009.00368.x, ISSN 0020-2754 [dostęp 2022-05-25].
  101. ↑ Joyce Davidson, L. Bondi, Mick Smith, Emotional geographies, London: Routledge, 2016, ISBN 978-1-315-57924-5, OCLC 952728885 [dostęp 2022-05-25].
  102. ↑ Jie Dai, Li An, Time Geography, Elsevier, 2018, s. 303–312, DOI: 10.1016/b978-0-12-409548-9.09625-1, ISBN 978-0-12-804793-4 [dostęp 2022-05-25] (ang.).
  103. ↑ Kajsa Ellegård, Time Geography, 27 czerwca 2017, s. 9780199874002–0161, DOI: 10.1093/obo/9780199874002-0161 [dostęp 2022-05-25] (ang.).
  104. ↑ Kajsa Ellegård, Time-geography – from the past into the future, Routledge, 14 września 2018, s. 151–156, DOI: 10.4324/9780203701386-10 [dostęp 2022-05-25].
  105. ↑ Ellegård., Thinking Time Geography, Routledge, ISBN 978-0-203-70138-6, OCLC 1118489041 [dostęp 2022-05-25].
  106. ↑ Bogumiła Lisocka-Jaegermann, Geografia wobec krytycznej teorii społecznej: doświadczenia i perspektywy. Czy w Polsce potrzebujemy geografii krytycznej?, Wydawnictwo UŁ, 2016, DOI: 10.18778/8088-505-9.09 [dostęp 2022-12-04].
  107. ↑ Dobiesław Jędrzejczyk, Geografia humanistyczna miasta, Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, 2004, ISBN 83-88938-77-0, OCLC 68815207 [dostęp 2021-07-28].
  108. ↑ Florian Plit, Dezintegracjia polskiej geografii. Wizja subiektywna, Wydawnictwo UŁ, 2016, DOI: 10.18778/8088-505-9.04 [dostęp 2022-05-25].
  109. ↑ Zespół Historii Kartografii (Polska Akademia Nauk), XXX Ogólnopolska Konferencja Historyków Kartografii „Kartografia wojskowa krajów Młodszej Europy XVI-XX wieku”: Toruń, 13–15 października 2016, [wydawca nieznany], 2016, OCLC 1241602991 [dostęp 2022-05-25].
  110. ↑ Waldemar Kozaczyński, Znaczenie edukacji sozologicznej dla nowoczesnego kształcenia studentów (na podstawie badań przeprowadzonych w wybranych uczelniach wyższych w Krakowie), OCLC 1225223983 [dostęp 2023-01-15].
  111. ↑ a b c Wiesław Maik, Krystyna Rembowska, Andrzej Suliborski, Terytorium, region, miejsce – czas i przestrzeń w geografii, Bydgoszcz: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Gospodarki, 2008, ISBN 978-83-61036-44-9, OCLC 750462263 [dostęp 2022-10-10].
  112. ↑ Alina Awramiuk, Terminy geograficzne „okolica” i „region” w rozumieniu uczniów oraz autorów podręczników szkolnych, 2009, OCLC 922432919 [dostęp 2022-10-10].
  113. ↑ a b c Wiesław Maik, Krystyna Rembowska, Andrzej Suliborski, Geografia jako nauka o przestrzeni, środowisku i krajobrazie, Łódź: Zakład Geografii Społecznej i Turystyki UMK, 2005, ISBN 83-87749-80-X, OCLC 438187982 [dostęp 2022-10-10].
  114. ↑ Marek Degórski, Geografia jako dyscyplina naukowa uprawiana w Polsce. Jej stan i perspektywy, Wydawnictwo UŁ, 2016, DOI: 10.18778/8088-505-9.03 [dostęp 2022-10-10].
  115. ↑ Kazimierz Górka, Zasoby naturalne jako czynnik rozwoju społeczno-gospodarczego, 2014, OCLC 998549123 [dostęp 2022-10-10].
  116. ↑ Jerzy Zygmunt Dzieciuchowicz, Obraz demograficzny świata u progu XXI wieku, 2010, OCLC 922266866 [dostęp 2022-10-10].
  117. ↑ Marek Barwiński, Wielokulturowość we współczesnych polskich badaniach geograficznych i edukacji geograficznej. Zarys problematyki = Multiculturalism in contemporary geographical studies and geographical education in Poland. An outline of the subject, 2016, OCLC 998753846 [dostęp 2022-10-10].
  118. ↑ Konrad Czapiewski, R. Kulikowski, Dorobek naukowy geografii rolnictwa w Polsce, Warszawa: PTG, 2005, ISBN 83-904856-3-X, OCLC 70901391 [dostęp 2022-10-10].
  119. ↑ Grzegorz Węcławowicz, Struktury społeczno-przestrzenne miasta polskiego jako składnik teorii miasta, 2000, OCLC 922408924 [dostęp 2022-10-10].
  120. ↑ Jan Rajman, Zmienna rola przemysłu jako czynnika miastotwórczego, [w:] Jan Rajman (red.), Europa: gospodarka, przemysł, Kraków: Wydawnictwo Akademii Pedagogicznej im. KEN w Krakowie, 2001.
  121. ↑ Stanisław Leszczycki, Problemy ochrony środowiska człowieka, Zakł. nar. im. Ossolińskich, 1974, OCLC 250625104 [dostęp 2022-10-10].
  122. ↑ Małgorzata Bartnicka, Wyobrażenia przestrzeni miejskiej Warszawy: (studium geografii percepcji) = Images of the urban space of Warsaw, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1989, OCLC 315014309 [dostęp 2022-10-10].
  123. ↑ Justyna Mokras-Grabowska, Interpretacje, wyobrażenia, wartości – indywidualna przestrzeń turystyczna człowieka, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016, DOI: 10.18778/8088-293-5.03 [dostęp 2022-10-10].
  124. ↑ Karolina Dmochowska-Dudek, Konflikty społeczno-przestrzenne jako nowy przedmiot badań geografii społecznej, 2014, OCLC 899927303 [dostęp 2022-10-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Geografia_społeczno-ekonomiczna&oldid=72849482”