George Thorogood (ur. 24 lutego 1950) – amerykański muzyk rockowy i bluesowy z Wilmington, w stanie Delaware. Od początku kariery występuje z towarzyszeniem grupy The Destroyers.

George Thorogood
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1950
Wilmington, w stanie Delaware

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock
blues

Zawód

muzyk, wokalista, autor tekstów piosenek, autor

Aktywność

od 1970

Instrument
wokal
Zespoły
The Destroyers
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Rozpoczynał karierę jako muzyk akustyczny we wczesnych latach 70 a jego inspiracjami byli Robert Johnson i Elmore James. Wraz ze szkolnym przyjacielem, perkusistą Jeffem Simonem, założył formację The Destroyers, która towarzyszy mu w studiu nagraniowym i na koncertach aż do chwili obecnej. W 1981 Thorogood występował jako support act podczas amerykańskiej trasy The Rolling Stones.

Popularność radiową zdobył w latach 80., zwłaszcza takimi utworami jak "Bad to the Bone" i "Drink Alone". Spopularyzował także bluesowe standardy jak "Move It On Over", "Who Do You Love?" i "House Rent Boogie / One Bourbon, One Scotch, One Beer". "Bad to the Bone" wykorzystano w ścieżkach dźwiękowych licznych filmów i seriali (Miami Vice, Terminator 2: Dzień sądu).

Wraz ze swym zespołem, Delaware Destroyers, Thorogood wydał ponad 20 albumów, z których dwa zdobyły status platyny, a sześć – status złotej płyty. Sprzedał około 15 milionów albumów na całym świecie. Thorogood i jego zespół nadal intensywnie koncertują i w 2014 roku obchodzili swoje 40-lecie kariery.

Muzycy towarzyszący edytuj

The Destroyers edytuj

  • George Thorogood – wokal, gitara
  • Jeff Simon – perkusja (od 1973)
  • Billy Blough – gitara basowa (od 1977)
  • Jim Suhler – gitara (od 1999)
  • Buddy Leach – saksofon, pianino (od 2003)

Byli muzycy edytuj

  • Ron "Roadblock" Smith – gitara (1973–1980)
  • Hank "Hurricane" Carter – saksofon (1980–2003)
  • Steve Chrismar – gitara (1985–1993)

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne nagrane z the Destroyers edytuj

Albumy koncertowe edytuj

Albumy solowe edytuj

  • 2017: Party of One

Bibliografia edytuj