Gerwazy z Tilbury

Gerwazy z Tilbury (ur. ok. 1150 — zm. ok. 1235) – ksiądz katolicki, pochodzący z Anglii, nauczał prawa kanonicznego w Bolonii. Pełnił służbę na dworach królewskich na Sycylii i we Francji.

Napisał dla cesarza Ottona IV ok. 1212 "Otia imperialia" (łac. Odpoczynek cesarski), zbiór rozmaitych prac dotyczący historii i geografii Anglii oraz krajów europejskich. W popularnym w Średniowieczu dziele zajmował się także Polską, wymienił nazwę kraju, pochodzenie nazwy, przedstawił ówczesną wiedzę nt. geografii, obyczajów i historii ziem polskich oraz podziału Kościoła polskiego na diecezje.

Wierzył w magiczną moc różnych klejnotów. Powoływał się przy tym na twierdzenie, że cudowne właściwości różnych kamieni szlachetnych, jako pierwszy, zauważył Salomon^[1].

Przypisy edytuj

↑ Kieckhefer 2001 ↓, s. 158.

Bibliografia edytuj

Jerzy Strzelczyk. Gerwazy z Tilbury. Studium z dziejów uczoności geograficznej w średniowieczu. 1970
Richard Kieckhefer: Magia w średniowieczu. Kraków: Universitas, 2001. ISBN 83-7052-546-6. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

[CITEREFKieckhefer2001158-1] Kieckhefer 2001 ↓, s. 158.

[1]