Gianni Meccia (ur. 2 czerwca 1931 w Ferrarze) – włoski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów i producent muzyczny.

Gianni Meccia
Ilustracja
Gianni Meccia
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1931
Ferrara

Gatunki

pop

Zawód

Piosenkarz, kompozytor, producent muzyczny

Aktywność

od lat 50.

Wydawnictwo

RCA Italiana, RCA Camden, RCA Victor, Pull

Życiorys edytuj

Lata 50. edytuj

Gianni Meccia urodził się w rodzinie muzyków. Z tego względu zaczął grać na gitarze, podjął też próby skomponowania kilku piosenek. W 1954 roku opuścił rodzinną Ferrarę i udał się do Rzymu, gdzie zamierzał robić karierę jako aktor wodewilowy. Plany te nie powiodły się, dlatego przez długi czas zadowalał się posadą w małych pismach, próbując też występów w radiu i na filmie; telewizja w ówczesnych Włoszech była w powijakach, mając w ofercie jeden kanał. W 1959 roku wystąpił programie Musichiere prowadzonym przez Mario Rivę. wykonywany wówczas utwór „Odio tutte le signore” („Nienawidzę wszystkich kobiet”) wzbudził ze względu na tekst falę kontrowersji, w następstwie których Meccia został usunięty telewizji[1]. Również w 1959 roku Meccia nagrał swój debiutancki singiel „Jasmine” (Franco Migliacci–Gianni Meccia)/„I soldati delicati” (Gianni Meccia) wydany przez RCA Italiana. Przy okazji tego singla po raz pierwszy na gruncie włoskiej muzyki rozrywkowej pojawił się termin cantautore (śpiewający autor), którego użył Vincenzo Micocci w komentarzu na rewersie wydawnictwa[2].

Lata 60. I późniejsze edytuj

Niezrażony tym niepowodzeniem artysta postanowił zmienić swój styl, zachowując jednak ironiczny ton swoich piosenek i unikając przy tym słów obraźliwych. Skomponował oryginalny utwór, „Il barattolo” („Puszka do konserw”), którego tematem było serce nieszczęśliwie zakochanego, porównane do puszki do konserw, kopanej przez dzieci symulujące grę w piłki nożną; w warstwie muzycznej można było usłyszeć dźwięk toczącej się puszki. Innym ciekawym szczegółem związanym z tym utworem był fakt, iż zaaranżował go nieznany jeszcze kompozytor, który jednak wkrótce miał zyskać sławę – Ennio Morricone. Tematem kolejnego utworu, „Il pullover” był męski sweter, który zakochana dziewczyna podarowała swemu wybrankowi i który stał się symbolem miłości i więzi między mężczyzną a kobietą[1].

W 1961 roku Meccia zadebiutował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo piosenką „Patatina”, napisaną razem z Franco Migliaccim i zaśpiewaną w parze z Wilmą De Angelis; piosenka nie zakwalifikowała się do finału, zyskała jednak dużą popularność dzięki transmisji radiowej[3]. W 1962 roku Meccia napisał dla festiwalu piosenkę „Cose inutili” (wspólnie z Ugo Tognazzim), w 1967 „Ma piano” (wykonawcy: Nico Fidenco i Cher) oraz w 1975 „Adesso basti tu” (wykonawczyni: Gabriella Sanna)[4].

Meccia pisał w tym czasie piosenki również dla innych wykonawców: „Folle banderuola” (dla Miny), „Alzo la vela” (dla Jenny Luny), „Primo sguardo” (dla Nilli Pizzi) czy „Così, a poco a poco” (dla Teddy'ego Reno)[5]. Jedyną piosenką jego autorstwa, która stała się sławna, również poza granicami Włoch, była „Il mondo” napisana wspólnie z przyjacielem Jimmy Fontaną dla Carlo Pesa. Jej tekst nawiązywał do zakończonej miłości, przeciwstawionej światu, którego wydarzenia toczą się w swoim rytmie[1].

W życiu muzycznym Mecci nastąpiły jeszcze dwa ważne wydarzenia. Pod koniec lat 60. założył firmę fonograficzną Pull, dzięki której powstał zespół Cugini di Campagna, znany z przeboju „Anima mia”. Utwór został przetłumaczony na język angielski i wykonany między innymi przez Franka Sinatrę[1].

Drugim wydarzeniem było stworzenie zespołu Superquattro, w skład którego weszło czterech piosenkarzy w zbliżonym wieku: sam Meccia oraz Jimmy Fontana, Nico Fidenco i Riccardo Del Turco. Ich występy w telewizji, odwołujące się do przeszłości, miały silne oddziaływanie nostalgiczne[1].

Meccia występował również za granicą. Spośród jego występów uwagę wzbudziły dwa. W Niemczech artyście postawiono wymóg śpiewania w języku niemieckim, z perfekcyjnym akcentem, co było dla niego kłopotliwe i omal nie zakończyło się zerwaniem kontraktu. W Japonii z kolei, gdzie artysta dał serię koncertów ze swoimi imiennikami, Giannim Morandim i Giannim Boncompagnim, przyjęcie było powściągliwe, w przeciwieństwie do entuzjastycznych scen, jakie miały miejsce w Europie i Stanach Zjednoczonych[1].

Dyskografia edytuj

Gianni Meccia ma w dorobku nagraniowym 4 albumy, 5 kompilacji oraz blisko 30 singli i EP-ek[6].

Albumy edytuj

  • 1963 – Le canzoni d'amore di Gianni Meccia (LP)
  • 1971 – Io, chi sono io?
  • 1972 – Bruno Zambrini, Gianni Meccia – Guardami Nuda (LP)
  • 1983 – Il gioco della musica

Kompilacje edytuj

  • 1981 – Le canzoni di Gianni Meccia
  • 1991 – Le canzoni di (kaseta)
  • 1997 – Il pullover
  • 2002 – I Grandi Successi Originali (2CD)
  • 2010 – Marcello Gigante, Alessandro Nadin & Aristide Bascerano/Gianni Meccia & Bruno Zambrini – Prega Dio... E Scavati La Fossa/Sentivano Uno Strano, Eccitante, Pericoloso Puzzo Di Dollari (Original Soundtracks) (CD)

Single i EP-ki edytuj

  • 1959 – „Jasmine”/„I soldati delicati”[2]
  • 1960 – „Il barattolo”/Quanta paura”
  • 1960 – „Meccia canta Meccia” (EP)[7]
  • 1960 – „Il pullover”/„S'è fatto tardi”
  • 1960 – „Odio tutte le vecchie signore”/„Diomira”
  • 1960 – „I Segreti Li Tengono Gli Angeli (Pissi Pissi, Bao Bao)”/„Alzo La Vela”
  • 1960 – „Aiuto!”/„Io dico no”
  • 1961 – „Patatina”/„L'altalena dell'amore”
  • 1961 – „Io lavoro”/„Le case”
  • 1961 – „In un mare di guai”/„Un milione per uno”
  • 1961 – „L'ultima lettera”/„Dove c'era una volta”
  • 1961 – „Gianni torna a casa”/„Twist + twist”
  • 1962 – „Così pallida”/„La ragazza di via Frattina”
  • 1962 – „Gianni Meccia – Piero Umiliani E La Sua Orchestra – „Colpo Gobbo All'Italiana” (EP)
  • 1962 – „Arrivano i titani”/„Le tue scale”
  • 1962 – „Gianni Meccia – Jimmy Fontana – „Nicole”/„Twist N.9”
  • 1962 – „Domenica ti porterò a ballare”/„Punto e basta”
  • 1962 – „Gianni Meccia & Jimmy Fontana – „Bugiarda”/„Maria-Ria”
  • 1962 – „Sole magico di luglio”/„La nottola di notte”
  • 1963 – „Il pupazzo”/„Ci vediamo domani”
  • 1963 – „Sole non calare mai”/„Verrà la luna”
  • 1964 – „I Giorni Caldi”/„La cabina”
  • 1965 – „Quelli che si amano”/„Adesso che hai parlato (She Knows Me Too Well)”
  • 1967 – „Ma piano(per non svegliarmi)”/„Paola B.”
  • 1967 – „Dint'a l'arca è Noé”/„Paola B.”
  • 1968 – „Ciao,occhi bruni,ciao”/„Io,chi sono io? ”
  • 1968 – „Schiuma di mare”/„Il mio cuore va in frantumi”
  • 1976 – „Dimmi dimmi chi è”/„Il Barattolo”
  • 1983 – „Il gioco della musica”/„Lupo di mare”

Filmografia[a] edytuj

  • 1955 – La grande savana (jako aktor)
  • 1959 – I ragazzi del Juke-Box (Jimmy)
  • 1959 – Nel blu dipinto di blu
  • 1960 – Urlatori alla sbarra (Gianni, wykonawca piosenki „I soldati delicati”)
  • 1961 – La Ragazza con la valigia (kompozytor piosenki „Folle banderuola”)
  • 1961 – Io bacio... tu baci (Gianni, wykonawca piosenek „Patatina” i „Cha cha cha dell'impiccato”)
  • 1963 – Canzoni in... bikini (we własnej osobie)
  • 1964 – Biblioteca di Studio Uno: La primula rossa (film TV; woźnica) (film TV)
  • 1965 – Amore all'italiana (kompozytor piosenek „Il mondo” i „Non te ne andare”)
  • 1966 – Djurado (gitarzysta)
  • 1967 – Peggio per me... meglio per te (kompozytor piosenki „Mulini al vento”)
  • 1970 – Giovanni ed Elviruccia (miniserial TV; kompozytor piosenki „I giorni tuoi, le notti mie”)
  • 1972 – Guardami nuda (kompozytor ścieżki dźwiękowej)
  • 1972 – Decameron n°3 – le più belle donne del Boccaccio (kompozytor ścieżki dźwiękowej)
  • 1972 – Canterbury proibito (kompozytor ścieżki dźwiękowej)
  • 1973 – Sentivano uno strano, eccitante, pericoloso puzzo di dollari (kompozytor ścieżki dźwiękowej)

Uwagi edytuj

  1. Według IMDb.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Giovanni Vitagliano: La Soffitta >> Gianni Meccia, il primo cantautore italiano. win.sound36.com. [dostęp 2015-07-27]. (wł.).
  2. a b DISCOGRAFIA NAZIONALE DELLA CANZONE ITALIANA: JASMINE/I SOLDATI DELICATI. discografia.dds.it. [dostęp 2015-07-27]. (wł.).
  3. RAI: 10 clamorosi perdenti di successo a Sanremo. www.media.rai.it. [dostęp 2015-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (wł.).
  4. Marcello Giannotti: L'enciclopedia di Sanremo: 55 anni di storia del festival dalla A alla Z. Gremese Editore, 2005, s. 132. ISBN 88-8440-379-0. (wł.).
  5. DISCOGRAFIA NAZIONALE DELLA CANZONE ITALIANA: IL BARATTOLO/QUANTA PAURA. discografia.dds.it. [dostęp 2015-07-27]. (wł.).
  6. Discogs: Gianni Meccia – Discography. www.discogs.com. [dostęp 2015-07-26]. (ang.).
  7. DISCOGRAFIA NAZIONALE DELLA CANZONE ITALIANA: MECCIA CANTA MECCIA. discografia.dds.it. [dostęp 2015-07-27]. (wł.).

Linki zewnętrzne edytuj