Giovanni Alberto Ristori

Giovanni Alberto Ristori (ur. 1692 w Bolonii, zm. 7 lutego 1753 w Dreźnie[1][2]) – włoski kompozytor, organista i klawesynista.

Giovanni Alberto Ristori
Data i miejsce urodzenia

1692
Bolonia

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1753
Drezno

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Życiorys edytuj

Debiutował w 1713 roku w Padwie jako twórca pastorale Pallade trionfante in Arcadia, później tworzył opery wystawiane w Wenecji, Bolonii i Rovigo[1]. W 1716 roku przybył wraz z zespołem swojego ojca, Tommaso Ristoriego, na dwór elektora saskiego i króla polskiego Augusta II w Dreźnie[1]. W 1717 roku otrzymał stanowisko kompozytora muzyki włoskiej[1], współpracował z kapelą dworską w Warszawie[1][2]. W latach 1731–1732 przebywał w Petersburgu[1], gdzie napisał muzykę na uroczystość koronacji cesarzowej Anny[3], następnie wrócił na dwór saski[1], gdzie w 1733 roku otrzymał stanowisko organisty nadwornego Augusta III[1][2]. Między 1738 a 1744 rokiem przebywał w Neapolu na dworze królowej Marii Amalii, w 1744 roku powrócił do Drezna[1]. W 1746 roku otrzymał posadę kompozytora muzyki kościelnej na dworze saskim, a w 1750 roku wicekapelmistrza[1][2].

Twórczość edytuj

Należał do czołowych twórców włoskich działających na dworze saskim, jego zasługą jest przeniesienie do innych krajów włoskiej opery komicznej[1]. Jego Calandro (1726) uważana jest za pierwszą włoską operę buffa napisaną na terytorium Niemiec[1][2], była też pierwszą zaprezentowaną na scenie rosyjskiej (Petersburg 1731)[1]. Jego dzieła wystawiano też m.in. w Pradze i Londynie[1]. Skomponował około 20 oper, cechujących się typowym dla wczesnego okresu twórczości szkoły neapolitańskiej układem recytatywów i arii da capo oraz ograniczeniem partii chóralnej[1]. Ponadto był autorem 4 symfonii, 3 requiem, 3 mszy, 22 motetów, 2 oratoriów i 8 kantat[3], w tym kantaty Componimento per musica na imieniny Augusta III[1]. Znaczna część twórczości Ristoriego przepadła najpierw podczas oblężenia Drezna w trakcie III wojny śląskiej (1760), a później w bombardowaniu miasta w 1945 roku[1][2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 419–420. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3000. ISBN 0-02-865530-3.
  3. a b Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 473−474. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne edytuj