Giovanni Manzuoli
Giovanni Manzuoli, także Manzoli[1], zwany Fiorentino[1] (ur. około 1720 we Florencji, zm. 1782 tamże[1][2]) – włoski śpiewak operowy, sopran (kastrat).
| |
| Pseudonim |
Fiorentino |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Karierę śpiewaka rozpoczął w 1731 roku w rodzinnej Florencji[2]. W 1736 roku wystąpił w Neapolu w premierze Onore vince amore Leonarda Lea, następnie w latach 1737–1748 związany był z neapolitańskim Teatro San Carlo[1]. W kolejnych latach występował w Madrycie (1749–1752, 1755), Parmie (1754) i Lizbonie (1755)[1][2]. W 1760 roku gościł w Wiedniu, gdzie śpiewał w operach Johanna Adolfa Hassego[1], następnie do 1764 roku przebywał we Włoszech[1][2]. W latach 1764–1765 śpiewał w King’s Theatre w Londynie, gdzie poznał rodzinę Mozartów[1][2]. Udzielał lekcji śpiewu małemu Wolfgangowi Amadeusowi, którego spotkał ponownie w 1770 roku we Florencji[1]. W 1768 roku został nadwornym śpiewakiem na dworze wielkiego księcia Toskanii w Mediolanie[2]. W 1771 roku wykonał tytułową rolę w prapremierze opery W.A. Mozarta Ascanio in Alba[1], w tym samym roku zakończył swoją karierę sceniczną[1][2].
Występował przede wszystkim w operach twórców z kręgu szkoły neapolitańskiej[1]. Ceniony przez współczesnych za technikę wokalną i umiejętności aktorskie, cechował się jednak trudnym charakterem[1].