Giovanni Meli
Giovanni Meli także Giovanni Mèli (ur. 4 marca 1740 w Palermo, zm. 20 grudnia 1815 tamże) – włoski poeta i lekarz[1].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
poeta, lekarz |
Narodowość |
Jako lekarz spędził 5 lat (1767-72) w wiosce Cinisi niedaleko Palermo, gdzie wśród piękna przyrody ukształtował się świat jego poezji sielankowych. W 1787 r. objął katedrę chemii w Akademii Studiów w Palermo; w tym samym roku opublikował swoje dzieło poetyckie Poesi siciliani w 5 tomach (wznowione, powiększone o różne wiersze w 1814 r. w 7 tomach). Wśród jego poezji wyróżniają się Elegii i słynna La Bucolica w modnym wówczas stylu arkadyjskim, któremu Meli dodał oryginalne, własne cechy: bardzo osobistą świeżość, a także nutę dowcipu i karykatury, co zademonstrował w poemacie La Fata gallanti, w satyrach, farsach, fraszkach i w Origini di lu munnu, które jest jego arcydziełem w tej dziedzinie. Ideały moralne XVIII wieku pojawiają się w jego prozie, w Favuli murali, arcydziele gatunku, w którym Meli powierzył mądremu światu zwierząt wyraz swojego ideału „honoru i uczciwości”. Wśród innych najbardziej znanych kompozycji napisał sielankę Polemuni, Piscatoria i Ditirammu. Meli pisał w dialekcie zachodniosycylijskim, który podniósł do rangi języka literackiego[1].
Przypisy edytuj
- ISNI: 0000000108620894
- VIAF: 808419
- LCCN: n80109690
- GND: 118783076
- BnF: 12863435j
- SUDOC: 030572800
- SBN: RAVV050492
- NLA: 35851166
- NTA: 070765944
- Open Library: OL590700A
- PLWABN: 9810687241205606
- NUKAT: n2005136504
- J9U: 987007307124405171
- PTBNP: 1204699
- CONOR: 105423203
- ΕΒΕ: 169590
- RISM: people/30050400
- WorldCat: lccn-n80109690