Giovanni Paparoni
Giovanni Paparoni (zm. ok. 1153) – włoski kardynał, legat papieski w Irlandii.
| Kardynał prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Miejsce urodzenia |
Rzym |
| Data i miejsce śmierci |
1153 (?) |
| Rektor Benewentu | |
| Okres sprawowania |
marzec 1140 – grudzień 1143 (?) |
| Legat papieski w Irlandii | |
| Okres sprawowania |
1151–1152 |
| Wyznanie |
Rzymskokatolickie |
| Diakonat |
18 grudnia 1143 |
| Prezbiterat |
18 marca 1151 |
| Kreacja kardynalska |
18 grudnia 1143 |
| Kościół tytularny |
S. Adriano (18 grudnia 1143) |
Był krewnym papieża Innocentego II i sygnował jego bulle z 25 marca i 22 kwietnia 1138 roku jako subdiakon Świętego Kościoła Rzymskiego. W marcu 1140 został mianowany rektorem Benewentu. Nominację kardynalską (z tytułem diakona S. Adriano) otrzymał jednak dopiero od Celestyna II na konsystorzu w grudniu 1143. W marcu 1151 uzyskał promocję do rangi prezbitera S. Lorenzo in Damaso; krótko potem został mianowany legatem papieskim w Irlandii.
W 1152 roku przewodniczył synodowi w Kells, na którym zadecydowano o utworzeniu w Irlandii czterech metropolii: Armagh, Dublin, Cashel i Tuam. Uczestniczył w papieskich elekcjach w 1144, w 1145 i w 1153. 31 października 1153 roku po raz ostatni wystąpił jako sygnatariusz bulli papieskich. Zmarł prawdopodobnie pod koniec 1153 lub ewentualnie na początku 1154 roku.
Współczesny angielski kronikarz Jan z Salisbury przekazał dość negatywny obraz tego kardynała. Według niego w 1151 roku doszło do konfliktu kardynała Paparoni z papieżem Eugeniuszem III, w trakcie którego kardynał Paparoni miał grozić papieżowi buntem i schizmą.
Bibliografia edytuj
- Johannes Matthias Brixius: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181. Berlin: R. Trenkel, 1912, s. 50, 99-100. (niem.).