Girolamo d’Andrea
Girolamo d’Andrea (ur. 12 kwietnia 1812 w Neapolu, zm. 14 maja 1868 w Rzymie) – włoski kardynał.
| Kardynał biskup | |
_1.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1812 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1868 |
| Miejsce pochówku | |
| Prefekt Kongregacji Indeksu | |
| Okres sprawowania |
1853–1861 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
4 października 1835 |
| Sakra biskupia |
18 lipca 1841 |
| Kreacja kardynalska |
15 marca 1852 |
| Kościół tytularny |
diecezja Sabina-Poggio Mirteto |
| Data konsekracji |
18 lipca 1841 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Urodził się 12 kwietnia 1812 roku, jako syn Marchisa Giovanniego d'Andrei i Lucrezii Rivery[1]. Studiował na Papieskiej Akademii Kościelnej, a także w archigimnazjum rzymskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 4 października 1835 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Następnie wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej, gdzie został m.in. referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i asesorem Kamery Apostolskiej[1]. 12 lipca 1841 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Melitene, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Pod koniec miesiąca został mianowany nuncjuszem w Szwajcarii[2]. 15 marca 1852 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnetis extra moenia[2]. 28 września 1860 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i nadano mu diecezję suburbikarną Sabina[2]. W latach 1853–1861 pełnił funkcję prefekta Kongregacji Indeksu[2]. W czasie pełnienia tej funkcji odmawiał potępienia książki niekorzystnej dla Stolicy Apostolskiej, a także niektórych teologicznych tez Uniwersytetu Lowańskiego[1]. Z tego powodu w 1866 roku został wydany dekret zakazujący kardynałowi sprawowania władzy nad diecezją, a rok później jego przywileje i godność kardynalska zostały zawieszone[1]. Dzięki odwołaniu do papieża w grudniu 1867 roku, został przywrócony jako pełnoprawny członek Kolegium Kardynalskiego na początku 1868 roku[1]. Zmarł 14 maja 1868 roku w Rzymie[1].