Giulio Antonio Santori

Giulio Antonio Santori (Santorio), (ur. 6 czerwca 1532 w miejscowości Caserta, zm. 7 czerwca 1602 w Rzymie) – włoski kardynał.

Giulio Antonio Santori

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1532 Caserta
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1602 Rzym
Arcybiskup Santa Severina
Okres sprawowania	1566–1573
Penitencjariusz większy
Okres sprawowania	1592–1602
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1557
Nominacja biskupia	6 marca 1566
Sakra biskupia	12 marca 1566
Kreacja kardynalska	9 czerwca 1570 Pius V
Kościół tytularny	S. Bartolomeo all'Isola (9 czerwca 1570) Santa Maria in Trastevere (20 lutego 1595) Biskup Palestriny (18 sierpnia 1597)

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 marca 1566
Konsekrator	Scipione Rebiba
Współkonsekratorzy	Annibale Caracciolo Giacomo de’ Giacomelli
Konsekrowani biskupi Giovanni Agostino Campanile 31 sierpnia 1567 Andrea Minucci 15 lutego 1568 Giovanni Battista Santorio 13 grudnia 1568 Serafino Fortibraccia 13 lutego 1569 Prospero Vitaliani 3 maja 1569 Gregorio Forbicini 27 stycznia 1572 Ottavio Mirto Frangipani 8 grudnia 1572 Francesco Antonio Santorio marzec 1573 Gaspare Cenci 12 marca 1574 Dermot O’Cleary 12 marca 1574 Massimiliano Palumbara 26 września 1574 Giovanni Paolo Marincola 4 marca 1576 Giovanni Battista Soriani 2 września 1576 Giovanni Battista Ansaldo 4 listopada 1576 Giovanni Bernardino Grandopoli 4 listopada 1576 Vincenzo Cutelli 22 września 1577 Miguel Thomàs de Taxaquet 24 listopada 1577 Mario Bolognini 5 lipca 1579 Flaminio Filonardi 8 grudnia 1579 Pietro Orsini 17 kwietnia 1580 Girolamo Bentivoglio 13 listopada 1580 Giulio Monaco 13 listopada 1580 Domenico Petrucci 17 czerwca 1582 Nicola Stridoni 17 czerwca 1582 Léonardo Abel 19 sierpnia 1582 Scipione Gesualdo 13 stycznia 1585 Enrico Caetani 11 sierpnia 1585 Fabrizio Gallo 21 września 1585 Giulio Masetti 13 października 1585 Antonello de Fulgure 13 grudnia 1585 Enrico Cini 19 stycznia 1586 Giovanni Battista Albani 30 marca 1586 José Esteve Juan kwiecień 1586 Girolamo Bernerio 7 września 1586 Pietro Ridolfi 24 lutego 1587 Bonaventura Bellemo 12 lipca 1587 Antonio de Marchi 27 marca 1588 Camillo Gualandi 25 kwietnia 1588 Giovanni Battista Costanzo 21 kwietnia 1591 Scipione Spina 3 czerwca 1591 Napoleone Comitoli 11 sierpnia 1591 Claudio de Curtis 16 lutego 1592 Nicolò Stizzia 30 maja 1594 Placido della Marra 2 kwietnia 1595 Giulio Doffius 2 kwietnia 1595 Manuel Quero Turillo 30 maja 1597 Alberto Drago 19 grudnia 1599
Współkonsekrowani biskupi Tiberio Carafa 26 maja 1566 Tommaso Orsini 28 sierpnia 1566 Francesco Rusticucci 21 września 1566 Archangelo de’ Bianchi 21 września 1566 Carlo Carafa 1 czerwca 1567 Marco Landi 14 września 1567 Paweł Burali d’Arezzo 1 sierpnia 1568 Stanisław Szedziński 21 grudnia 1568 Markus Tegginger 21 grudnia 1568 Organtino Scarola 16 kwietnia 1569 Gregorio Cruz 16 kwietnia 1569 Cesare Ferranti 16 kwietnia 1569 Giovanni Aldobrandini 8 grudnia 1569

Życiorys

Pochodził ze szlacheckiej rodziny. Studiował na uniwersytecie w Neapolu, uzyskując tytuł doktora prawa rzymskiego i kanonicznego. Początkowo pracował jako świecki prawnik, ale porzucił karierę i w 1557 przyjął święcenia kapłańskie. Był proboszczem parafii Sant'Orso d'Ercole w rodzinnej Casercie przez kilka lat. Od 1559 działał w trybunale inkwizycyjnym, najpierw w Casercie, potem w Neapolu i Rzymie; uczestniczył w procesie wytoczonym kardynałowi Giovanniemu Girolamo Morone. Wikariusz Caserty 1560-63, następnie przez rok wikariusz generalny archidiecezji Neapol. Wezwany do Rzymu za pontyfikatu Piusa IV, został oskarżony o udział w spisku na życie papieża. Dzięki protekcji kardynałów Karola Boromeusza i Michele Ghisleri udało mu się oczyścić z tych zarzutów. Kiedy Ghisleri został w 1566 papieżem, mianował Santoriego arcybiskupem Santa Severina, a 1570 kreował go kardynałem prezbiterem tytułu S. Bartholomaei in Insula. W 1573 papież Grzegorz XIII mianował go protektorem katolików obrządku greckiego, powierzył mu też kierowanie kongregacją do spraw francuskich. Od 1578 kard. Santori był także protektorem zakonu kapucynów. W 1586 został sekretarzem Rzymskiej Inkwizycji i kierował jej pracami aż do śmierci. Był jednym z dziewięciu kardynałów-inkwizytorów, którzy w 1600 roku podpisali wyrok śmierci na Giordana Bruno, uczestniczył też w procesie wytoczonym zaocznie królowi Francji Henrykowi IV. Był faworytem konklawe 1592, jednak tiarę uzyskał wówczas Ippolito Aldobrandini (jako papież Klemens VIII). Penitencjariusz większy 1592-1602, odrzucił propozycję objęcia archidiecezji neapolitańskiej. Biskup Palestriny od 1597. W 1599 współtworzył kongregację super negotiis Sancta Fidei et Religionis Catholicae, uważaną za prekursorkę Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Napisał szereg prac liturgicznych, historycznych i prawniczych, jest także autorem dzienników i autobiografii, częściowo opublikowanych w 1889-1890.

Data jego śmierci podawana jest na 9 maja, 28 maja lub 7 czerwca 1602. Za poprawnością najpóźniejszej z tych dat przemawia fakt, że według protokołów posiedzeń Kongregacji Świętego Oficjum Santori jeszcze w dniach 29-30 maja oraz 5 czerwca 1602 przewodniczył jej obradom.

Bibliografia

• Notka biograficzna
• Giulio Antonio Santori [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-07-26]  (ang.).
• S. Ricci: Giulio Antonio Santoro, [w:] Adriano Prosperi, Vincenzo Lavenia, John Tedeschi: Dizionario Storico dell'Inquisizione. T. III. Piza: Edizioni della Normale, 2010, s. 1370-1376. ISBN 978-8876423239.