Glaukonit
 |
Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.
 Glaukonit | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodorniony glinokrzemian potasu, żelaza, magnezu i glinu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała, jednokierunkowa |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,2–2,95 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
zielony w różnych odcieniach |
| Rysa |
identyczna z barwą |
| Połysk |
matowy, ziemisty, tłustawy |
Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału[1][2].
Właściwości edytuj
Tworzy niewielkie kryształy o pokroju drobnopłytkowym, listewkowym lub łuseczkowym. Przeważnie występuje w postaci drobnych, okrągławych ziaren o średnicy dochodzącej do 1,5 –2,0 mm. Często tworzy skupienia oolitowe, sferolityczne i ziemiste. Jest miękki, przeświecający, barwny – przeważnie w odcieniach zielonych.
Występowanie edytuj
Pospolity składnik osadów morskich szelfowych – powstaje do około 1000 m głębokości. Spotykany niekiedy w znacznej ilości w piaskach, piaskowcach – tzw. piaski i piaskowce glaukonitowe – glaukonityty. Także w marglach, wapieniach, mułowcach.
Miejsca występowania: Wielka Brytania – Kent, Anglia, Francja, Szwecja, Włochy – Grognardo.
W Polsce występuje pospolicie na Opolszczyźnie i Roztoczu. Stwierdzono je też w otworach wiertniczych na Suwalszczyźnie, na Podlasiu, na Lubelszczyźnie[3]oraz w okolicach Kruszyna.
Zastosowanie edytuj
Wybrane zastosowania glaukonitu[1]:
- surowiec do produkcji pigmentów, barwienia szkła i ceramiki
- jako nawóz mineralny zawierający m.in. potas, magnez i żelazo
- do filtrowania i oczyszczania wody pitnej
- jako wymieniacz jonowy
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Małgorzata Franus: Zastosowanie glaukonitu do usuwania śladowych ilości metali ciężkich. Lublin: Politechnika Lubelska, 2010, s. 35-38. ISBN 978-83-62596-06-5. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ Glauconite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2017-08-23] (ang.).
- ↑ Ogromne pokłady bursztynu na Lubelszczyźnie. Rusza eksploatacja złoża [online], Polskie Radio Lublin, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-14] (pol.).