Glewo (województwo kujawsko-pomorskie)
Glewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
182[2] |
| Strefa numeracyjna |
54 |
| Kod pocztowy |
87-610[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CLI |
| SIMC |
0862240 |
Położenie na mapie gminy Dobrzyń nad Wisłą  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lipnowskiego  | |
 52°39′24″N 19°13′52″E/52,656667 19,231111[1]
| |
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Demografia edytuj
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 182 mieszkańców[2]. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Dobrzyń nad Wisłą.
Historia edytuj
Zgodnie z wykazem z 1825 Glewo liczące 10 domów należało po połowie do Karola Duczymińskiego i W. Lasockiego[4]. W 1827 wieś liczyła 16 domów i 133 mieszkańców[5]. W 1845 Glewo w całości przeszło na własność Franciszka i Elżbiety Duczymińskich. Majątek otrzymał w 1856 ich syn Franciszek Walerian Duczymiński[6]. W jego posiadaniu Glewo znajdowało się do 1858[7].
W latach 1876–1907 Glewo było własnością Tomasza Wąsowicza, męża Zofii Karnkowskiej[8]. W 1907 majątek kupił Stefan Gościcki z Tulibowa. W rękach rodziny Gościckich majątek Glewie, razem z majątkami w Tulibowie i Grochowalsku, znajdował się do 1939, kiedy to Julian Gościcki - syn Stefana Gościckiego, zginął w bitwie nad Bzurą. Po wybuchu II wojny światowej tereny majątku i wsi Glewo zostały wcielone do III Rzeszy[9]. Po wojnie majątek został rozparcelowany.
Według spisu powszechnego z 1921 w Glewie wymienionym jako folwark w gminie Oleszno było 6 budynków i 101 mieszkańców. Z kolei we wsi Glewo było 16 budynków i 109 mieszkańców. Wszyscy mieszkańcy folwarku deklarowali się jako Polacy wyznania rzymskokatolickiego. W przypadku wsi Glewo jako Polacy wyznania rzymskokatolickiego zadeklarowało się 98 osób. Pozostałe 11 osób deklarowało wyznanie ewangelickie i narodowość niemiecką[10].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 32755
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 300 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Gawarecki ↓, s. 153.
- ↑ Glewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 580.
- ↑ Gałkowski ↓, s. 59.
- ↑ Gałkowski ↓, s. 244.
- ↑ Gałkowski ↓, s. 280.
- ↑ Grochowalsk [online] [dostęp 2016-07-14].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej ↓, s. 64.
Bibliografia edytuj
- Wincenty Hipolit Gawarecki: Opis topograficzno - historyczny Ziemi Dobrzyńskiéy. Wyd. Nakł. Karola Kuliga. Płock 1825.
- Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 1 : m.st. Warszawa : Województwo warszawskie. Wyd. Główny Urząd Statystyczny. Warszawa 1925.
- Piotr Gałkowski: Genealogia ziemiaństwa ziemi dobrzyńskiej XIX - XX wieku. Wyd. Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie. Rypin 1997.