Glicynia japońska

Glicynia japońska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	glicynia
Gatunek	glicynia japońska
	Nazwa systematyczna
	Wisteria floribunda (Willd.)DC.; Prodr. 2:390. 1825
	Multimedia w Wikimedia Commons

Glicynia japońska, glicynia kwiecista, słodlin japoński, wisteria japońska (Wisteria floribunda (Willd.)DC.) – gatunek wysokiego ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w Japonii, jest uprawiana w wielu krajach świata^[3]. Nazwa wisteria wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara.

Morfologia edytuj

Pokrój: Kwitnące pnącze o silnym wzroście, lewoskrętnie wijące się pędami (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara). Osiąga wysokość około 8 m i więcej.
Liście: Całobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 13–15(–19) listków, skrętoległe, kształtu eliptycznego lub wąskojajowate, zaostrzone (4–8 cm długości). Dojrzałe raczej nagie. Na długopędach występują tępe, cierniste przylistki.
Kwiaty: Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, dość małe (1,7–1,9 cm długości), bladofioletowe lub fioletowoniebieskie, pachnące, z żagielkiem do 2 cm średnicy. Są zebrane w zwisające długie grona (10–)20–50 cm długości. Rozkwitają z reguły około dwóch tygodni po glicynii chińskiej. Roślina czasem powtarza kwitnienie późnym latem.
Owoce: Spłaszczone, grubościenne i twarde strąki długości 12–15 cm, owłosione, zwężające się ku nasadzie. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny.
Korzeń: Jak u wszystkich roślin motylkowych, korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe, wykorzystujące azot atmosferyczny).

Zastosowanie i uprawa edytuj

Roślina ozdobna: Kwitnące, duże, silnie rosnące pnącze ogrodowe, sadzone przy ścianach i pergolach o mocnej konstrukcji. Niekiedy spotykane są formy półpienne tego pnącza. Pędy silnie drewnieją i tworzą niekiedy mocne pnie.
Wymagania: Glicynia potrzebuje świeżej, piaszczystej, wilgotnej gleby i nawożenia obornikiem oraz nawozami fosforowymi i gleby odkwaszonej (wapnujemy). Choć gatunek ten jest uważany za najodporniejszy z glicynii, wymaga przykrycia na zimę, gdyż jest mało odporna na mrozy (pąki kwiatowe marzną przy -18 °C).
Uprawa: Rozmnażane z siewu kwitną dopiero po kilkunastu latach. Rozmnaża się więc przez odkłady powtarzane lub przez ukorzenianie 1-rocznych pędów, które następnie tnie się na sadzonki. Rośliny szczepi się również w sarnią nóżkę na odcinkach korzeni Wisteria sinensis, lub przez stosowanie, dotyczy to przede wszystkim odmian bogato kwitnących.

Kultywary edytuj

'Longissima Alba' – odmiana o kwiatach białych w gronach do 35 cm,
'Alba' = 'Shiro Noda' – kwiaty białe w gronach do 60 cm długości
'Rosea' = 'Honbeni' = 'Honko'– odmiana o kwiatach różowych z purpurowym żagielkiem, intensywnie pachnących, w gronach do 45 cm długości,
'Macrobotrys' = 'Kyushaku' = 'Multijuga' = 'Naga Noda' – odmiana ta w Japonii ma grona kwiatowe osiągające długość do 160 cm!; kwiaty liliowoniebieskie
'Black Dragon' = 'Royal Purple' = 'Kokuryu' – kwiaty podwójne, ciemnopurpurowe – grona 30–50 cm
'Double Black Dragon' = 'Violacea Plena' – pełne, fioletowoniebieskie kwiaty.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].

Bibliografia edytuj

Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: Multico Oficyna Wydaw., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wydaw. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].

[3]

[1]

[2]