Glukozamina

związek chemiczny

Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny[2]. Acetylowana glukozamina jest merem chityny[3].

Glukozamina
α-D-glukozamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H13NO5

Masa molowa

179,17 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

3416-24-8

PubChem

441477

DrugBank

DB01296

Podobne związki
Pochodne

N-acetyloglukozamina

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

M01 AX05

Działanie lecznicze edytuj

Przypuszczano, że przez przyjmowanie glukozaminy można uzyskać odbudowę chrząstki stawowej i że może ona zmniejszać ból stawów oraz wpływać na sprawniejsze ich funkcjonowanie. Preparaty siarczanu glukozaminy wykorzystywane są przy wspomaganiu leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. W roku 2001 opublikowano badanie wskazujące, że lecznicze działanie glukozaminy nie jest pewne[4]. Metaanaliza opublikowana w 2010 roku stwierdza, że w porównaniu z placebo, glukozamina, a także chondroityna i ich połączenie nie zmniejszają bólu stawów i nie mają wpływu na zwężenie szpary stawowej. We wnioskach z badania zaleca się odstąpienie od refundacji leczenia glukozoaminą i zaprzestanie przepisywania tego związku przez lekarzy[5]. W 2013 roku na Uniwersytecie w Sydney zakończono Long-term Evaluation of Glucosamine Sulphate Study (LEGS), w którym także nie stwierdzono aby przeciwbólowe działanie glukozaminy lub chondroityny było lepsze od placebo, natomiast ich podawanie równoczesne powodowało ograniczenie zwężenia szpary stawowej (choć zmniejszenie bólu było także na poziomie placebo)[6].

Przypisy edytuj

  1. Glucosamine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-09-03] (ang.).
  2. Robert Kincaid Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell: Biochemia Harpera ilustrowana. Wyd. VI uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 224–226. ISBN 978-83-200-4087-6.
  3. John McMurry: Chemia organiczna. Warszawa: PWN, 2005, s. 973. ISBN 83-01-14406-8.
  4. JY. Reginster, R. Deroisy, LC. Rovati, RL. Lee i inni. Long-term effects of glucosamine sulphate on osteoarthritis progression: a randomised, placebo-controlled clinical trial. „Lancet”. 357 (9252), s. 251-256, 2001. DOI: 10.1016/S0140-6736(00)03610-2. PMID: 11214126. 
  5. S. Wandel, P. Jüni, B. Tendal, E. Nüesch i inni. Effects of glucosamine, chondroitin, or placebo in patients with osteoarthritis of hip or knee: network meta-analysis. „BMJ”. 341, s. c4675, 2010. DOI: 10.1136/bmj.c4675. PMID: 20847017. PMCID: PMC2941572. 
  6. M. Fransen, M. Agaliotis, L. Nairn, M. Votrubec i inni. Glucosamine and chondroitin for knee osteoarthritis: a double-blind randomised placebo-controlled clinical trial evaluating single and combination regimens. „Ann Rheum Dis”. 74 (5), s. 851-858, 2015. DOI: 10.1136/annrheumdis-2013-203954. PMID: 24395557.