Gmelinit
Gmelinit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
 Gmelinit z Flinders, stan Wiktoria, Australia. Okaz ma wielkość 2,8 cm. | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodniony glinokrzemian sodu i wapnia |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Układ krystalograficzny |
heksagonalny |
| Gęstość minerału |
2,04-2,17 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
bezbarwny, biały, żółtawy, czerwonawy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga i chemika Christiana Gmelina (1792-1860). Gmelinit-(Na) znany jest od 1825 r.; Gmelinit-(Ca) od 1998 r.; Gmelinit-(K) od 2001 r.
Właściwości edytuj
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, izometryczne. Przyjmuje postać romboedrów, czasami bipiramidy heksagonalnej. Na ścianach kryształów widoczne prążkowanie. Często tworzy zbliźniaczenia o przerastających się osobnikach i szczotki krystaliczne. Charakterystyczna postać kryształów pozwala na jednoznaczną identyfikację minerału. Występuje najczęściej w postaci wolno stojących grup kryształów.
Występowanie edytuj
Występuje w pustkach skał wulkanicznych. Współwystępuje z chabazytem, heulandytem, phillipsytem, kalcytem.
Miejsca występowania: Irlandia Północna, Wielka Brytania – Szkocja, Kanada, Niemcy, Włochy, Australia.
Zastosowanie edytuj
- ma znaczenie naukowe,
- czasami interesuje kolekcjonerów.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
Linki zewnętrzne edytuj
- (ang.) Artykuły na portalu WebMineral: Gmelinit-(Na), Gmelinit-(Ca), Gmelinit-(K)