Gończy Hamiltona
Gończy Hamiltona – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
 Hamiltonstövare | |
| Inne nazwy |
Hamiltonstövare, Hamilton Hound |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Szwecja[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
53-57 cm |
| Masa |
23-27 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1.2, nr wzorca 132 |
| ANKC |
Grupa 4 (Hounds) |
| CKC |
Grupa 1 (Sporting) |
| KC(UK) |
Hound |
| NZKC |
Hound |
| UKC |
Grupa 2 – Scenthound (wzorzec według FCI) |
| Wzorce rasy | |
Rys historyczny edytuj
Gończy Hamiltona jest najpopularniejszą rasą szwedzkich psów gończych. Jest on potomkiem angielskich foxhoundów i gończych niemieckich. Gończe te po raz pierwszy pokazano na wystawie w 1886 roku. Swą nazwę zawdzięczają twórcy rasy, hrabiemu Hamilton.
Wygląd edytuj
Budowa edytuj
Jest to pies o mocno zbudowanej sylwetce
Szata i umaszczenie edytuj
Maść jest ruda z czarnym siodłem i białymi znaczeniami. Jego sierść jest latem krótka i gładka, zimą gęsta, z podszerstkiem, obfita między palcami.
Zachowanie i charakter edytuj
Gończy Hamiltona jest psem łagodnym, przyjacielskim wobec ludzi i spokojnym. Ze względu na swoje przeznaczenie i użytkowość jest psem aktywnym, wymagającym zaspokojenia tej potrzeby.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.