Gończy bretoński
Gończy bretoński – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
 Gończy bretoński | |
| Inne nazwy |
Griffon Fauve de Bretagne, Płowy gryfon bretoński, Tawny Brittany Griffon, Szorstkowłosy gończy bretoński |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
51-56 cm |
| Masa |
20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1, |
Rys historyczny edytuj
Rasa powstała już w XIII wieku zyskując jednak szczyt popularności dopiero w wieku XIX.
Wygląd edytuj
Głowa o wydłużonej kufie i wąskiej czaszce. Ogon długi. Nogi i stopy mocne.
Sierść jest bardzo sztywna, prosta i twarda. Niezbyt długa, jedynie na piersi nieco dłuższa.
Występuje w umaszczeniu od płowego do rudobrązowego.
Zachowanie i charakter edytuj
Aktywny i odważny.
Użytkowość edytuj
Pies wykorzystywany do polowań na wilki. Poluje w sforze.
Popularność edytuj
Mało znany poza Francją.
Przypisy edytuj
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 265.
Bibliografia edytuj
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.