Golkonda

Golkonda – fort położony na wzgórzu granitowym w południowo-środkowych Indiach, w prowincji Andhra Pradesh, znajduje się 11 km na zachód od miasta Hajdarabadu.

Pierwszy fort wybudowano tutaj w XII wieku, według legendy młody pasterz natknął się tutaj na bożka, którego zabrał do króla. W miejscu zdarzenia wybudowano fort nazwany Golla Konda (Wzgórze Pastuszka). W 1512 roku Golkonda została niepodległym państwem. Została przebudowana przez władców muzułmańskich, przy forcie powstało nowe miasto. Przez 63 lata wzniesiono wiele budynków reprezentacyjnych, w tym pałace i meczety, oraz budynki służące użyteczności publicznej. Miasto miało system rur, za pomocą których doprowadzano wodę do kamienic i fontann. Twierdza miała potężne mury o długości około 11-12 km. Główny fort Golkondy zbudowany był na wzgórzu 120 m n.p.m. Granitowe mury z 87 półokrągłymi bastionami miały długość około 5 km. Forteca miała ogromne znaczenie ze względu na bliskość kopalń diamentów, z których pochodzi słynny Koh-i-Noor zrabowany przez Aurangzeba, obecnie część klejnotów koronnych Wielkiej Brytanii. W okresie swojego rozkwitu przydającego na XVI-XVII w. miasto słynęło z bogactwa. Droga wiodąca do Hajdarabadu stała się ulicą handlową, gdzie sprzedawano diamenty oraz biżuterię wyrabianą przez okolicznych rzemieślników. Główną przyczyną upadku fortu i miasta było zajęcie go w 1687 przez cesarza Wielkich Mogołów Aurangzeba i upadek niezależnego sułtanatu.

Golkonda byłą stolicą królestwa Golkonda od 1518 do 1591 roku. W tym roku Muhammad Kuli przeniósł stolicę do założonego przez siebie nieopodal nad rzeką Musi miasta Hajdarabad. Powodem przenosin było przeludnienie Golkondy, brak wody, być może też epidemia.

Zabytki Golkondy edytuj

bramy zewnętrznej i wewnętrznej fortyfikacji (Fateh Darwaza – Brama Zwycięstwa, Brama Bajara, Brama Mekka, Brama Habśi Kaman i Bala Hisar) zbudowane z drewna tekowego, nabijane ćwiekami dla ochrony przed atakiem z wykorzystaniem słoni
Muzeum Archeologiczne (w dawnym skarbcu)
Wielki Portyk (Grand Portico)
Pałac Królowej (Rani Mahal), którego ściany zdobione w roślinne arabeski ozdobione kiedyś były szlachetnymi kamieniami; pozostała w nim miedziana fontanna kiedyś wypełniona różaną wodą i sypialnia Śahi Mahal
Sala Tronowa (Durbar Hall)- trzykondygnacyjna sala zebrań władców Golkondy, do której idzie się po 200 spiralnie zbudowanych schodach, z boku których widać pozostałości po systemie dostawy wody służącej do kąpieli i ochłodzenia; z góry sali widok na okolicę
meczet Ibrahima
świątynia Mahakali
więzienie skarbnika królewskiego Ramdasa
rezydencja ministrów Akanna-Makanna
łaźnia pogrzebowa
meczet Taramati
ponadto ruiny magazynów, studni, stajni wielbłądów, składu broni

W twierdzy Golkonda odbywają się wieczorem pokazy światła i dźwięku z angielskojęzycznym przedstawieniem dziejów Golkondy. Już poza murami twierdzy znajduje się Nau Mahal (Dziewięć Pałaców) – kwatera dla dworu, przebywającego tu podczas wizyt nizamów Golkondy przyjeżdżających do twierdzy z Hajdarabadu.

W pobliżu Golkondy znajdują się 82 grobowce (w tym grobowce siedmiu z dziewięciu władców z rządzącej królestwem Golkondy w wiekach XV-XII dynastii Kutub Śahi). Typowe w ich budowie są cebulaste kopuły i arkady. Największe wrażenie robią grobowce założyciela Hajdarabadu Muhammada Kuli i jego żony Hajad Bakhś Benum.

Bibliografia edytuj

Indie. Przewodnik National Geographic, Wyd. 2, 2007, ISBN 978-83-60006-95-5
Indie.Przewodnik Dorling Kindersley, Wiedza i Życie, Warszawa 2007
Indie. Przewodnik Global, PWN, Warszawa 2011