Gordon Johncock
Gordon Walter Johncock (ur. 5 sierpnia 1936 w Hastings w stanie Michigan)[1] – amerykański kierowca wyścigowy.
| |
| Imię i nazwisko |
Gordon Walter Johncock |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Sukcesy | |
|
1973: Indianapolis 500 (zwycięzca) | |
Dwukrotny zwycięzca Indianapolis 500 (1973, 1982), mistrz USAC (1976).
Życiorys edytuj
USAC/CART edytuj
W latach 1964-1992 wziął udział w 262 wyścigach zaliczanych do punktacji USAC National Championship oraz CART (od 1979). Wygrał 25, natomiast 20 razy startował z pole position. W 1976 roku zdobył swój jedyny tytuł mistrzowski, wyprzedzając o zaledwie 20 punktów Johnny Rutherforda (według ówczesnych reguł USAC, za zwycięstwo przyznawano 300, 400 lub 1000 punktów; w zależności od dystansu wyścigu).
W najlepszych latach swojej kariery reprezentował barwy zespołu Patrick Racing (1973-1984). W tym okresie startował w samochodach o bardzo charakterystycznym malowaniu koncernu STP, zwykle z numerem „20” (zdjęcie).
Indianapolis 500 edytuj
Oba zwycięstwa Johncocka w słynnym wyścigu zapisały się w kronikach historii, choć z całkowicie różnych powodów[2].
Edycja z 1973 roku miała wyjątkowo tragiczny przebieg; już w trakcie treningów zginął Art Pollard, natomiast tuż po starcie wyścigu doszło do zbiorowego karambolu, zainicjowanego przez Salta Walthera, który doznał rozległych poparzeń. Później wyścig dwukrotnie przekładano z powodu opadów deszczu, aż wreszcie dokończono w środę, 30 maja.
Na 58. okrążeniu poważny wypadek w zakręcie numer cztery zaliczył partner Johncocka z zespołu Patrick Racing, Swede Savage, który zmarł w szpitalu miesiąc później. Kolejną ofiarą zmagań był Armando Teran, mechanik zespołu Patrick Racing, potrącony na alei serwisowej przez ciężarówkę straży pożarnej. Sam wyścig ostatecznie zakończył się przedwcześnie po 133. z 200 okrążeń z powodu kolejnych opadów deszczu.
W 1982 roku sytuacja początkowo wyglądała podobnie, w trakcie treningów śmierć poniósł Gordon Smiley, a na starcie wyścigu ponownie doszło do groźnego karambolu, tym razem zainicjowanego przez Kevina Cogana. Jednak w trakcie rywalizacji Johncock stoczył fantastyczny pojedynek z Rickiem Mearsem. W końcowej części wyścigu Mears niwelował stratę do rywala o ponad sekundę na okrążeniu, ale Johncock odparł decydujący atak na ostatnim okrążeniu i wygrał z przewagą 0.160 sekundy[3][4]. Wówczas była to najmniejsza zwycięska różnica na mecie w historii wyścigu; w 1992 roku wynik ten pobili Al Unser Jr. i Scott Goodyear (0,043 sekundy).
Poza dwoma zwycięstwami, największą szansę na kolejny triumf Johncock miał w 1977 roku, gdy zajmował pozycję lidera, aż do awarii silnika na 16 okrążeń przed metą.
Końcowe lata kariery edytuj
W 1983 roku doznał złamania kostki w wypadku podczas Michigan 500, wskutek czego pauzował do końca sezonu. W 1984 roku doznał niemal identycznego urazu podczas treningu przed Indianapolis 500, lecz zdołał wystartować w wyścigu. Ten sezon był jednocześnie jego ostatnim, pełnym cyklem startów. W późniejszych latach występował w pojedynczych wyścigach, wyłącznie na superszybkich owalach w Indianapolis, Pocono oraz Michigan.
Życie prywatne edytuj
Dwukrotnie rozwiedziony, ma pięcioro dzieci. Na stałe mieszka w Coldwater w stanie Michigan.[potrzebny przypis]
Wyniki edytuj
Indianapolis 500 edytuj
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1965 | Watson | Offenhauser | 14 | 5 | |
| 1966 | Gerhardt | Ford | 6 | 4 | |
| 1967 | Gerhardt | Ford | 3 | 12 | Wypadek |
| 1968 | Gerhardt | Offenhauser | 9 | 27 | Wibracje nadwozia |
| 1969 | Gerhardt | Offenhauser | 5 | 19 | Zawór silnika |
| 1970 | Gerhardt | Offenhauser | 17 | 28 | Silnik |
| 1971 | McLaren | Ford | 12 | 29 | Wypadek |
| 1972 | McLaren | Offenhauser | 26 | 20 | Zawór układu wydechowego |
| 1973 | Eagle | Offenhauser | 11 | 1 | |
| 1974 | Eagle | Offenhauser | 4 | 4 | |
| 1975 | Wildcat | DGS | 2 | 31 | Zapłon |
| 1976 | Wildcat | DGS | 2 | 3 | |
| 1977 | Wildcat | DGS | 5 | 11 | Silnik |
| 1978 | Wildcat | DGS | 6 | 3 | |
| 1979 | Penske | Cosworth | 5 | 6 | |
| 1980 | Penske | Cosworth | 17 | 4 | |
| 1981 | Wildcat | Cosworth | 17 | 9 | Silnik |
| 1982 | Wildcat | Cosworth | 5 | 1 | |
| 1983 | Wildcat | Cosworth | 10 | 14 | Skrzynia biegów |
| 1985 | March | Cosworth | Wycofał się przed kwalifikacjami | ||
| 1987 | March | Buick | 18 | 22 | Zawór silnika |
| 1988 | Lola | Cosworth | Nie zakwalifikował się | ||
| 1989 | Lola | Buick | 23 | 31 | Silnik |
| 1991 | Lola | Cosworth | 33 | 6 | |
| 1992 | Lola | Buick | 30 | 29 | Silnik |
Przypisy edytuj
- ↑ Gordon Johncock. ChampCarStats. [dostęp 2017-08-07].
- ↑ Wee Gordy Wins Big (ang.) (dostęp 2009-03-20).
- ↑ picasaweb.google.com Zdjęcie nr 1.
- ↑ Pro.Corbis.Com Zdjęcie nr 2.