Gorgonidium Schott – rodzaj bylin, geofitów[4], należący do rodziny obrazkowatych, liczący 8 gatunków endemicznych dla Andów, występujących od Peru do północnej Argentyny. Rośliny z tego rodzaju zasiedlają gęste zarośla na skalistych zboczach górskich lub niskie lasy, na wysokości do 3000 m n.p.m. Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od mitycznych Gorgon – wężowłosych sióstr z mitologii greckiej – i oznacza "wart Gorgony"[5].

Gorgonidium
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

obrazkowate

Podrodzina

Aroideae

Rodzaj

Gorgonidium

Nazwa systematyczna
Gorgonidium Schott
Ann. Mus. Bot. Lugduno-Batavi 1: 282 (1864)
Typ nomenklatoryczny

Gorgonidium mirabile Schott[3]

Morfologia edytuj

Łodyga
Podziemna bulwa pędowa.
Liście
Liść pojedynczy wyrasta na zwężającym się ogonku. Blaszka liściowa w zarysie jajowata, parzystopierzasta. Po każdej stronie od 2 do 5 pierzastodzielnych listków, zmniejszających się od nasady do wierzchołka blaszki, w zarysie trójkątnych, eliptycznych do odwrotnie lancetowatych, niekiedy sierpowatych. Nerwacja siatkowata.
Kwiaty
Roślina jednopienna. Pojedynczy kwiatostan, typu kolbiastego pseudancjum. Pochwa łódkokształtna, sztywna, niekiedy z podłużnymi, żółtymi plamkami, o spiczastym wierzchołku. Kolba krótsza od pochwy. Kwiaty jednopłciowe. Niekiedy między strefą kwiatów żeńskich i męskich występują kwiaty dwupłciowe. Położone w dolnej części kolby kwiaty żeńskie otoczone są czterema, pięcioma prątniczkami, krótszymi od zalążni. Zalążnie kuliste do szeroko jajowatych, cztero- do sześciokomorowe. W każdej komorze znajduje się pojedynczy zalążek, położony wierzchołkowo. Szyjka słupka krótka, prawie niewidoczna lub dłuższa od zalążni, lekko zakrzywiona. Znamię słupka okrągłe do dyskowatego. Kwiaty męskie (4)5-6-pręcikowe, synandryczne. Nitki zrośnięte. Pylniki osadzone, położone blisko wierzchołka, kuliste. Ziarna pyłku eliptyczne do lekko jajowatych.
Owoce
Duże, purpurowe do czarnych, kulisto-jajowate jagody. Nasiona jajowate, z szorstką, pomarszczono-brodawkowatą łupiną.

Systematyka edytuj

Pozycja rodzaju według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
Należy do plemienia Spathicarpeae, podrodziny Aroideae, rodziny obrazkowatych, rzędu żabieńcowców w kladzie jednoliściennych[2][6]
Gatunki

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-20] (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2010-06-19]. (ang.).
  4. R. Govaerts i D.G. Frodin: World Checklist of Araceae (and Acoraceae). The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2002. [dostęp 2010-06-18]. (ang.).
  5. Peter Bernhardt: Gods and goddesses in the garden: Greco-Roman mythology and the scientific names of plants. New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 2008, s. 151. ISBN 978-0-8135-4266-9.
  6. L.I. Cabrera et al. Phylogenetics relationships of aroids and duckweeds (Araceae) inferred from coding and noncoding plastid DNA. „American Journal of Botany”. 95(9), s. 1153-1165, 2008. 

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj