Granatnik Milkor MGL
Milkor MGL – południowoafrykański granatnik rewolwerowy. Używany przez armie ponad 30 państw.
 Żołnierz US Marine Corps z granatnikiem M32 MGL (MGL-140) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Milkor |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1983-1985 |
| Produkcja |
1985-do chwili obecnej |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
40 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
bęben, 6 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
775/674 (MGL-105) |
| Wysokość |
266 mm |
| Szerokość |
165 mm |
| Długość lufy |
310 mm |
| Masa | |
| broni |
5,2 kg (MGL-105) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
75m/s |
| Szybkostrzelność praktyczna |
18-0 strz/min |
| Zasięg maks. |
400 m |
| Zasięg skuteczny |
375 m |
Historia edytuj
W 1979 roku dowództwo South African Defence Forces ogłosiło konkurs na wielostrzałowy granatnik. Miał on być uzbrojeniem należącego do drużyny piechoty grenadiera. W 1983 roku koncern Armscor (obecnie Milkor) przedstawił prototyp sześciostrzałowego granatnika rewolwerowego MGL-40. Jego konstrukcja była inspirowana eksportowanym między innymi do Afryki Południowej amerykańskim granatnikiem Hawk MM-1. W 1985 roku MGL-40 został jako Y2 wprowadzony do uzbrojenia SADF, a w 1986 roku zawarto pierwszy kontrakt eksportowy.
W 1996 roku powstała zmodernizowana wersja MGL Mk I. Zmiany konstrukcyjne miały zwiększyć niezawodność tej wersji. Wersja ta była szeroko eksportowana i poza RPA znalazła się na uzbrojeniu ponad 30 państw w tym Brazylii, Kolumbii, Meksyku, Peru i Szwecji. MGL Mk I był także produkowany w Chorwacji jako RBG-6. Produkowany jest również na licencji w Turcji jako MKEK T-40[1]. Po wygaśnięciu patentów na oryginalny granatnik, własne wersje granatnika zaczęły być wytwarzane także przez firmy dawniej powiązane z Milkorem - Rippel Effect z RPA (dawniej Milkor Marketing) i AAMI-W z USA (która wykupiła oddział Milkor USA, a wcześniej była producentem tych granatników dla armii USA na zlecenie Milkora)[1].
W 2004 roku pojawiły się nowe wersje MGL Mk-IS (MGL-105)i MGL Mk-IL (MGL-140). Miały one szkielety wykonane nie ze stopu lekkiego, ale ze stali, a różniły się od siebie długością komór bębna nabojowego. MGL Mk-IS miał komory długości 105 mm, podobnie jak wcześniejsze wersje granatnika MGL, i może wystrzeliwać naboje odłamkowe o typowej długości. MGL Mk-IL ma komory bębna o długości 140 mm i może dzięki temu wystrzeliwać także naboje o większej długości (oświetlające, dymne itp.). Obie wersje mają lufy otoczone zestawem szyn montażowych W październiku 2005 roku MGL-140 został przyjęty do uzbrojenia United States Marine Corps. Zamówiono 9000 granatników tego typu, wprowadzonych do uzbrojenia jako M32 MGL.
Opis edytuj
Milkor MGL jest bronią półautomatyczną, rewolwerową. Głównym elementem broni jest stalowa rama, do której przymocowany jest bęben rewolwerowy. Wloty komór bębna są zakryte obracaną w prawą stronę pokrywą, do której przymocowany jest chwyt pistoletowy i mechanizm uderzeniowo-spustowy oraz kolba.
Bęben rewolwerowy mieści 6 naboi. Przed załadowaniem broni należy odchylić pokrywę bębna w prawą stronę (zatrzask blokujący pokrywę znajduje się pod lufą). Jeśli w komorach znajdują się łuski lub naboje, to po obróceniu pokrywy są one częściowo wysuwane przez gwiazdkowy wyciąg. Po ewentualnym usunięciu łusek należy obrócić bęben w lewo w celu napięcia sprężyny spiralnej obracającej bęben podczas strzelania, a następnie załadować naboje do bębna i obrócić pokrywę bębna w lewo.
MGL ma mechanizm spustowy z samonapinaniem i mechanizm uderzeniowy igliczny. Ściągnięcie dwuoporowego spustu powoduje napięcie sprężyny uderzeniowej, a następnie zwolnienie iglicy. Podczas strzału część gazów prochowych odprowadzona przez boczny otwór lufy zwalnia zatrzask bębna, a bęben pod wpływem sprężyny obraca się o 60°. Przed strzałami przypadkowymi chroni bezpiecznik nastawny, którego skrzydełka znajdują się po obu stronach broni nad chwytem pistoletowym.
MGL jest wyposażony w celownik kolimatorowy zamocowany nad bębnem. W wersjach MGL-105 i MGL-140 dodatkowe wyposażenie może być mocowane do czterech szyn montażowych znajdujących się naokoło lufy (do dolnej standardowo mocowany jest przedni chwyt). Kolba składana na wierzch broni, w wersjach MGL-105 i MGL-140 teleskopowa, o regulowanej długości.
W lipcu 2009 roku firma Rippel Effect (poprzednio Milkor Marketing) zaprezentowała granatnik XRGL40. Jest to wersja MGL-140 przystosowana do amunicji 40 x 46mm i nowej o średniej prędkości wylotowej 40 x 51mm ERLP o zasięgu do 800m. Broń posiada skomputeryzowany (z komputerem balistycznym) celownik GR40, wyposażony w dalmierz laserowy.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Ian V. Hogg: Broń wsparcia piechoty. Hutchins, Ray (ilustracje), Woźniak, Ryszard i Kupidura, Przemysław (tłumaczenie i redakcja naukowa). Warszawa: Dom wydawniczy Bellona, 2001. ISBN 83-11-09335-0.
- Remigiusz (REMOV) Wilk. Kieszonkowa artyleria. „Raport wto”. 2006. Nr. 4. s. 44-50. ISSN 1429-270X.